به گزارش خبرگزاری «حوزه» از مشهد، حجت الاسلام و المسلمین سید ابراهیم رئیسی، در ادامه جلسات تفسیر قرآن کریم که در شبستان روضه مسجد جامع گوهرشاد حرم مطهر رضوی برگزار شد، با اشاره به آیه 13 سوره مبارکه حجرات که خداوند در آن میفرماید «یَأَیهَا النَّاس إِنَّا خَلَقْنَکم مِّن ذَکَرٍ وَ أُنثى وَ جَعَلْنَکمْ شعُوباً وَ قَبَائلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَکرَمَکمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ، اى مردم، ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم، و تیرهها و قبیلهها قرار دادیم، تا یکدیگر را بشناسید، ولى گرامیترین شما نزد خداوند باتقواترین شماست، خداوند دانا و خبیر است.» اظهار کرد: این آیه شریفه بر برابری زنان و مردان، قبایل و نژادهای مختلف انسانی اشاره دارد و تفاوت انسانها را در میزان تقوا معرفی میکند.
عضو شورای عالی حوزه علمیه خراسان ادامه داد: این نگاه والای قرآن به برابری زنان و مردان در برابر نگاه تحقیرآمیز، منحرفانه و کالایی دنیای غرب اشاره دارد و نشان دهنده گفتمان والای اسلام است.
عضو هیئت رئیسه مجلس خبرگان رهبری با اشاره به آیه 14 این سوره گفت: در این آیه شریفه آمده است که «عرب هاى بادیه نشین گفتند: ایمان آورده ایم، بگو شما ایمان نیاوردهاید بلکه اسلام آوردهاید، هنوز ایمان وارد قلب شما نشده است.» ایمان یک امر حقیقی و باطنى بوده و جایگاه آن قلوب انسانهاست، نه زبان و ظاهر آنها. اسلام آوردن ممکن است انگیزههاى مختلفى داشته باشد، حتى انگیزههاى مادى و منافع شخصى، ولى ایمان حتماً از انگیزههاى معنوى و از علم و آگاهى سرچشمه مىگیرد.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه نفس انسان دارای حالتها و کیفیتهای گوناگون است، تصریح کرد: نفس حالتها و مرتبههای مختلفی دارد که شامل نفس اماره، مسوَّله، لوّامه، مطمئنه، راضیه و مرضیه میشود.
تولیت آستان قدس رضوی، بسیاری از ظلمها و جنایات تاریخ بشریت را نتیجه رها شدن نفس آدمی دانست و درباره نفس مسوله توضیح داد: نفس مسوله، انسان را برای انجام زشتیها اغوا میکند و زشتیها را زیبا جلوه میدهد، این همان نفسی است که برادران یوسف را به انحراف کشاند.
وی نفس لوامه را از نفوس خوب و مبارک خواند و اظهار کرد: این نفس، از نفوس مبارکی است که انسان را در برابر کجیها و انحرافها سرزنش میکند. این نفس اجازه نمیدهد اصرار به گناه در انسان شکل بگیرد.
حجت الاسلام و المسلمین رئیسی درباره نفس مطمئنه گفت: انسان با انجام اوامر و تکالیف الهی حالتی از اطمینان برایش ایجاد میشود؛ در دشت کربلا هر چه عرصه بر حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) تنگتر میشد و یاران و اطرافیان خود را از دست میدادند، صورت مبارک حضرت برافروختهتر میشد، زیرا در مقام عبادت و بندگی حالت طمانینه در ایشان بود و نفس «مطمئنه» در عاشورا تجلی یافت.
انتهای پیام