حجت‌الاسلام والمسلمین علی قنبریان در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در تهران، ضمن تسلیت سالروز شهادت امام حسن مجتبی(ع)، به مظلومیت آن حضرت اشاره کرد، اظهار داشت: ایشان در قضیه صلح با معاویه از طرف صحابه جاهل و در زمان شهادت از سوی همسری خائن مورد ظلم واقع شدند. و حتی بعد از شهادت نیز به بدن مطهر آن حضرت اهانت می‌شود.

وی ادامه داد: حق آن بود که بدن مطهر حضرت به واسطه اینکه نوه ارشد پیامبر(ص) و امام دوم شیعیان بود، در کنار قبر رسول اکرم(ص) دفن می‌شدند. ولی به دلیل مخالفت عایشه و با دستور بنی مروان، ماموران حکومتی مانع از این امر شده و با هجوم به بدن مطهر حضرت ده تیر جنگی به تابوت ایشان پرتاب می‌کنند و این دردناک‌ترین ظلم به آن امام همام بود.

این محقق حوزوی با اشاره به دلایل صلح امام حسن(ع) با معاویه، یادآور شد: وقتی با ادله‌ عقلی و نقلی اثبات گردید که امام در گفتار و کردار معصوم است، دیگر نوبت به طرح این سوال و إن قلت وارد کردن به تصمیم امام برای صلح با معاویه نمی‌رسد، و وظیفه صحابه و پیروان امام فقط و فقط تبعیت و ولایت پذیری است.

وی افزود: وقتی برای ما ثابت گردید که امام به عنوان ولی، سرپرست و انسان کامل قولش و عملش حجت است، ولو فعل معصوم طوری باشد که با عقل ما نیز سازگاری نداشته باشد، ما مأمور به تعبد و اطاعت هستیم. مثل احکام الهی و شرعی. زیرا وقتی ثابت شد خداوند عالم و قادر نامتناهی است، وحدانیت و یگانگی او را قبول کردیم و مطیع امر او شدیم، دیگر سوال نمی‌کنیم که چرا نماز ظهر 4 رکعت مقدر شده است. در بحث امامت نیز چنین است.

حجت الاسلام قنبریان، ضعف سرداران لشکر و پناهنده شدن آن‌ها به معاویه را از دیگر عوامل صلح امام برشمرد، و اظهار داشت: امام حسن مجتبی(ع) می‌خواستند سنت نبوی(ص) را در جامعه احیاء کنند ولی اسلام ظاهری معاویه موجب شد تا بسیاری از یاران و صحابه امام به او ملحق شده و از جنگ با معاویه خودداری کنند.

وی افزود: در چنین شرایطی برملا کردن چهره‌ی منافقانه معاویه برای امام اهمیت داشت و این با یک جنگ ناموفق امکان نداشت و بهترین راه برای شناساندن باطن خبیث معاویه صلح با او بود تا به مرور زمان مسلمانان نسبت به عوام فریبی معاویه و یزید آگاهی یابند.

این پژوهشگر حوزوی بستر‌سازی باز پس گیری حکومت بدون جنگ و خونریزی را یکی دیگر از دلایل صلح امام با معاویه دانست، و گفت: یکی از مفاد صلح نامه عبارت بود از اینکه بعد از مرگ معاویه، او حق تعیین جانشین نداشته و حکومت سرزمین‌های اسلامی در اختیار اهل بیت پیامبر(ص) قرار خواهد گرفت. و این یکی از تدابیر هوشمندانه امام حسن مجتبی(ع) برای اثبات حقانیت خلافت اهل بیت(ع) بود.

حجت‌الاسلام قنبریان در پایان با اشاره به حضور هواداران غیرمطیع در اطراف امام حسن(ع)، تصریح کرد: وقتی خبر حركت كردن لشکر معاويه به جانب عراق به سمع شريف حضرت حسن(عليه‌السلام) رسید، آن حضرت به منبر رفت و حمد و ثناى الهى ادا كرد، و هواداران و شیعیان را به جنگ با معاويه دعوت نمود، ولی هيچ يك از اصحاب آن حضرت جواب نگفتند. سپس عدىّ بن حاتم از زير منبر برخاست و گفت «سبحان اللّه! چه بد گروهى هستيد!، امام شما و فرزند پيغمبر شما، شما را به سوى جهاد دعوت مىی كند ولی او را اجابت نمی ‏كنيد! كجا رفتند شجاعان شما؟».

این مدرس دانشگاه افزود: اینگونه افراد نه تنها موجب دلگرمی امام نبودند بلکه با جهالت خود به امام آسیب می‌رساندند، از این رو وارد جنگ شدن با چنین هوادارانی به صلاح نبوده و محکوم به شکست بود.

42/313