چیزی نگذشته که آخر ماه فرا می رسد عزا می‌گیرند چگونه اجاره خانه و قسط عقب افتاده را پرداخت کنند. تازه پای درد و دلشان که بنشینی؛ می‌گویند: خدا رو شکر گرفتار دوا و درمان و هزار جور بدبختی دیگر نشدیم وگرنه کارمان زار بود.
خلاصه همه از این شرایط می نالند و فریادشان گوش فلک را کر می کند.
اگر از این قیل و قال ها بگذریم و کمی دقت کنیم، آن وقت می بینیم که "دوره ی ارزانی است".
دوره ای که چوب حراج بر ارزش ها زده و با بذل و بخشش ها، خود را به خاک سیاه نشانده ایم.
زنان بر حیا، چوب حراج زده و این ارزان فروشی در آینده ای نه چندان دور اصل سرمایه را به باد خواهد داد.
حیا هویت یک زن است، اگر هویت زن گرفته شود، نه چیزی از گوهر وجودش می ماند نه امیدی به نسلی که پرورش میدهد!
دوره ای که کلمه آزادی برایمان تحریف شده و مفهوم آن را عریان شدن و جلوه گری بیان کردند و شخصیت زن با کوتاه شدن لباس و پوشیدن ساپورت و انداختن حجاب تعبیر می گردد.
دوره ای که دغدغه ها تغییر بهای سکه ، دلار و بشکه های نفت شده، اما غیرت مردان بهایی ندارد.
این جا سرزمینی است که روزگاری هوای پاک داشت و خانواده ها با آسودگی خاطر از خواب بیدار شده و هرکسی در پی کار خود بود، اما امروز هوا چنان آلوده شده نمی دانی این آلودگی تا شب چند کانون خانواده را متلاشی می کند.
سرزمینی که روابط خانواده ها هر روز سردتر و بازار شیطان داغ تر میشود و به جای ارتباط گرم خانواده،لبخند وشوخی و نگاه های گناه آلود که امروزه از تکنیک های ارتباط اجتماعی دانسته می شود، جایگزین شده است.
اگر کمی درخیابان های قلب سرزمینمان قدم بزنی، عمق فاجعه را متوجه می شوی. "حالا اگر هنوز نگران گرانی و تورم و هزاران مشکل دیگری، بیا آنچه را که خداگران کرده ارزان نکنیم و مواظب قلب سرزمینمان باشیم.
مطمئن باش اگر به قانون خدا احترام گذاشتی، مشکلات زندگی نیز حل می شود حتی تورم.
خانم زهره محمدی طلبه حوزه علمیه خواهران
