به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»، در ابتدای هفته جاری بود که گروهی از کشیشان مسیحی استان نینوا ضمن سفر به کربلا با حجت الاسلام و المسلمین شیخ عبدالمهدی کربلایی نماینده حضرت آیت الله سیستانی دیدار کردند.
کشیشان مسیحی در پایان این سفر از خطبه های نماز جمعه شیخ کربلایی تقدیر کرده و اظهار امیدواری کردند تمام مسلمانان به این سخن امام علی علیه السلام عمل کنند که هر انسانی را یا شریک خود در دین و یا همنوع خود در آفرینش بدانند.
اسقف شربیل عیسو مسئول کلیسای الطاهرة نیز درباره سفر خود گفت: ما از استان نینوا به کربلا آمده ایم و نینوا سرزمینی است که اقشار زیادی از مردم عراق مانند مسیحیان، مسلمانان، شیعه، سنی، عرب، ترکمن و ایزدی ها را در خود جای داده است و ما خواستار برقراری همزیستی مسالمت آمیز و محبت و صلح میان این مردم پس از آزادی نینوا هستیم و علاوه بر این دوست داریم میان ما و مراجع دینی نجف اشرف ارتباط برقرار باشد تا بتوانیم آینده ای خوب برای عراق بسازیم و مشکلات را حل کنیم و در این زمینه امید ما به روحانیون و علما است تا حلقه وصلی میان ما و مردم باشند تا اگر در آینده مشکلی برای ما پیش آمد بتوانیم به علما رجوع کنیم و اطمینان داریم آنها هم به ما کمک خواهند کرد.
از سوی دیگر نوار النجار مسئول بخش لاهوت در دانشگاه کاتولیکی گفت: ما پیش از این شیخ کربلایی را در تلویزیون مشاهده کرده بودیم و بر این باوریم که تا کنون خطبه های ایشان بیش از آنکه جنبه دینی و مذهبی داشته باشد جنبه انسانی و عراقی دارد و ایشان را نماینده ای برای تمام عراق یافتیم.
وی درباره مرحله پس از داعش نیز گفت: در این مرحله یک نگرانی وجود دارد که پیروان ادیان وجود همدیگر را تحمل نکنند و این می تواند از آثار و پیامدهای منفی داعش در زمینه دیدگاه اسلام نسبت به مسیحیان و ادیان دیگر باشد، اما ما به عنوان مسیحیان عراق با تجزیه موافق نیستیم، بلکه با وحدت و یکپارچگی عراق موافقیم و بر این باوریم که مردم عراق پیش از آنکه مسلمان یا مسیحی باشند، عراقی هستند و این عراق یکپارچه است که می تواند آنها را جمع کند و ما به عنوان روحانی وظیفه داریم سخنان خود را سامان دهیم و دیگران را تکفیر نکنیم و به دیگران کمک کنیم.
نجار خاطر نشان کرد: تجزیه عراق موجب ویرانی عراق خواهد شد و ما با آن مخالفیم و بر این باوریم که طوایف مختلف باید در عراق یکپارچه اما با فاصله از هم زندگی کنند و هیچ کس از دیگری انتظار نداشته باشد که مانند او بیندیشد.
