به گزارش خبرگزاری حوزه، در آستانه نیمه شعبان هستیم؛ موعد ِمیلادِ مولودی که موعود است و منجی برای همه بشریت؛ برای رهایی از تاریکی و ضلالت که همه خوبی ها به دست اوو به برکت نام و یاد اوست به اذن الله .

در چنین ایام فرخنده ای، قاعدتاً رسم بر این است که لحن و بیانمان شیرین و دلنشین باشد، اما بگذارید یک مقدار جدی تر و شاید هم گزنده تر سخن بگوییم.

القصه آن که به عنوان کسانی که مدعی انتظار فرج هستیم، گاه به اشتباه فکر می کنیم که برای منتظر بودن و خوب ماندن در این وادی، برپاییِ محفل جشن وشادی و زدن ایستگاه صلواتی و احیاناً خواندن دعای فرج و سر دادن ندبه انتظار، کافی است بی آن که بدانیم پیش و بیش از هر چیز ، این اعتقاد و باور ماست که برای سربلندی در چنین مرحله ای می بایست سرشار از محبت و اعتقاد به حضرت باشد و در وهله بعد این که سبک زندگی مان رنگ و بوی امام زمانی به خود بگیرد و گر نه کم نبوده و نیستند کسانی که در طول تاریخ ژست و شعار مهدویت داده اند و در عمل ... بگذریم!

تعمق در این باب به ما کمک می کند که منظور از این که فرموده اند "انتظار برترین اعمال است" را به خوبی درک کنیم و ملتفت باشیم که چنین حالتی باید در روح و ایمان و باور ما رسوخ و نفوذ کرده باشد و نه صرفاً در عادات ظاهری و عرض ارادت مقطعی.

به تعبیر یکی از اساتید اخلاق حوزه ، انتظار حقیقی زمانی معنای کامل پیدا می کند که در زندگی ما وجود حقیقی داشته باشد و از آن غافل نشویم که اگر این گونه شد بی نظیرترین ثروت عالم را در اختیار داریم، هر چند که در زاهدانه ترین شکلِ ممکن، روز را به شب برسانیم.

به دیگر سخن، سبک زندگی ما بیانگر میزان انتظار ما و صداقت یا عدم صداقت ما در این مدعاست . از این حیث ناگفته پیداست ، اگر سبک زندگی مومنانه ای داشته و در خفا و جَلوت ، در ظاهر و باطن از کلام قرآن و اهل بیت (ع) پیروی کنیم، می توانیم مدعی باشیم که منتظرِ حقیقی ظهور بقیه الله الاعظم(عج) هستیم.

از سویی در روزگاری که ده ها شبکه ماهواره‌ای فقط به زبان فارسی علیه مکتب اهل بیت(ع) در حال فعالیت هستند و صدها و هزاران سایت و کانال و شبکه اجتماعی به پمپاژ اطلاعاتی می پردازند برای سست کردن بنیه های اعتقادی بچه شیعه ها، وظیفه ما اهمیتی مضاعف پیدا می کند.

شاید بد نیست بدانیم  در حال حاضر ، روزانه افزون بر 50 میلیون کلمه خبری علیه تشیع و مکتب اهل بیت (ع) تنها در فضای مجازی انتشار می یابد و این سخن یعنی این که در چنین زمانه حساسی و در کوران جنگ نرم ، باید  قبل از هر چیز کمربندِ اعتقادی مان را سفت و محکم کنیم تا در پیچِ هول انگیز جاده های زندگی و در دست اندازهای دنیای پرفریب و پرهیاهو، آسیب جدی نبینیم.

از دیگر سو از یاد نبریم که شرط انتظار واقعی ، این است که از دایره گفتار و کردار غلطِ " به من چه " و " به توچه " باید خارج شد و با دغدغه دینی می بایست وارد گود شده و به سهم خود زمینه های تحقق حکومت عدل مهدوی را در جامعه محقق کنیم و البته که "لایکلف الله نفسا الا وسعها" ، اما روی سخن این جاست که خدا وکیلی، پیمانه وُسع و ظرفیت خود را بی جهت کوچک نگیریم و آن را بی دلیل و احیاناً از سرِ عافیت طلبی ، تنزل ندهیم. همین!

عاشقان مهدی فاطمه(س)؛ عیدتان مبارک

سید محمد مهدی موسوی