به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه به نقل از mvslim، یک مسیحی که در ماه مبارک رمضان در کنار مسلمانان روزه می‌گیرد، دلایل و علل این اقدام خود را این گونه بیان کرده است: برخورد من با مسلمانان در طول سالیان سال به من آموخته که انتقاد و محکوم کردن باورها و مذاهب امری بیهوده و بی‌فایده است. به همین جهت من تصمیم گرفتم به جای «برخورد تمدن‌ها» که تنها به جهل و غرور دامن می‌زند، کاری را انجام دهم که اگر حضرت مسیح (ع) بود نیز انجام می‌داد و آن تعامل با بشریت و دراز کردن دست صلح به روی مردمی است که انگ «دشمن» به آن‌ها زده می‌شود. به همین جهت تصمیم گرفتم در حرکتی که هر دو مذهب مسیحیت و اسلام آن را پذیرفته یعنی روزه‌داری شرکت کنم.
این مسیحی آمریکایی که با مسلمانان مرکز اسلامی کلر لیک و جامعه مسلمانان آمریکایی در سیبروک واقع در تگزاس دوست می‌باشد، همراه با آنها روزه گرفته و افطار می‌کند. وی در این باره می‌گوید: من مدل «ادغام اجتماعی» ارائه شده توسط حضرت محمد (ص) را مدلی می‌دانم که در جامعه امروز قابل اجرا است. من شنیدم که دیگران درباره عدالت اجتماعی و اعمال خیریه در حق بشریت و مردم صحبت می‌کردند که میراث پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) است. عده زیادی از غیرمسلمانان نیز در این جلسه حضور داشتند تا حمایت‌شان را از همسایگان مسلمان نشان دهند. 
این مسیحی آمریکایی باورهای اسلامی مسلمانان و اعتقادات مسیحیان در خصوص روزه‌داری را با هم مقایسه می‌کند: مسلمانان روزه‌داری را یکی از اصول حیاتی باور اسلامی می‌دانند. آن‌ها در این ماه مبارک نه تنها از غذا پرهیز می‌کنند بلکه ناخالصی‌ها را از بدن و ذهن‌شان پاک کرده و روی آگاهی یافتن از خداوند متعال و انتظارات او از بشر نیز تمرکز می‌کنند. مسلمانان در ماه رمضان از طریق خیریه و خدمت به بشریت در ماه رمضان، به تقوا دست می‌یابند. 
* رمضان، راه نزدیک شدن به خدا و مخلوقات او
ما مسیحیان نیز بر این باور هستیم که روزه‌ گرفتن یک سنت مسیحی است. حضرت عیسی (ص) در موارد بسیاری به ویژه زمانی که مورد وسوسه شیطان قرار می‌گرفت، به روزه‌داری روی می‌آورد. هدف عیسی مسیح برای روزه داری بسیار واضح و نزدیک شدن به خدا برای هدایت بود. رمضان به من به عنوان یک پیروی حضرت مسیح (ص)  این فرصت را می‌دهد که به خدا و تمامی مخلوقات او که از نژادها، قومیت‌ها، فرهنگ‌ها و ملیت‌های مختلف هستند نزدیک شوم.
در زمینه برخورد با مسلمانان، ماه رمضان همچنین به من می آموزد که رفاه من وابسته به رفاه همسایگان و دشمنان من است. اگر مسلمانان رنج می برند، من نیز رنج می‌برم زیرا آن‌ها بخشی از جامعه ما هستند. به این ترتیب رفاه و سلامت ما متکی بر تعهد مشترک ما برای همدلی اجتماعی و وحدت می‌باشد.
وی در پایان می‌گوید: هر ماه رمضان فرصتی است تا همه بتوانیم در گفتگوی تمدن‌ها که مردم از ادیان مختلف در آن گرد آمدند شرکت کرده و زیر پرچم بشریت با هم متحد شویم. این فرمولی برای درمان جهان ما از بسیاری از مشکلات است و این فرمان محمد و عیسی است.