به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در اهواز، گاهی در میان مردم، «شانس» به مقدرات الهی اطلاق میگردد؛ مثلاً به کسی که از وضع مالی خوبی برخوردار است و معمولاً در فعالیت های اقتصادی سود می برد، می گویند خوششانس است.
در میان مردم اغلب «شانس» به رویدادی که علت آن معلوم نبوده اطلاق میشود، لذا وقوع آن رویداد به شانس نسبت داده میشود. پس اگر مقصود از شانس تحقق پدیدهای بدون علت است، بدون شک، شک در فلسفه اسلامی و بر اساس دلایل قطعی مردود است.
فارغ از معنای عامیانه کلمه «شانس»، اصالت این واژه فرانسوی و به معنای فرصت می باشد. با این معنا میتوان گفت برخی خوش شانس و برخی بدشانس هستند؛ البته ناظر به نتیجه. یعنی برخی فرصتهای بوجود آمده را درک و بهترین استفاده را از آن میکنند و برخی نیز یارای استفاده از این توفیقات الهی را ندارند.
فرصت یا توفیق و موافق قراردادن همه اسباب و وسائل خارجی تنها از جانب خداوند متعال امکانپذیر است. زیرا هیچ کس غیر از خداوند، چنین نیروی فراگیر و کاملی ندارد که بتواند در تمامی موارد، همۀ اسباب مادی و معنوی را فراهم سازد و فرصتساز واقع شود.
امام جواد علیهالسلام میفرمایند: المومن یحتاج الی ثلاث خصال: «الْمُؤْمِنُ یَحْتَاجُ إِلَى ثَلَاثِ خِصَالٍ تَوْفِیقٍ مِنَ اللَّهِ وَ وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّنْ یَنْصَحُهُ»؛ مؤمن به سه خصلت نیازمند است:
1- توفیقی از طرف خدا،
2- به پندگویی از طرف خودش،
3- پذیرش از کسی که او را نصیحت کند.
(تحف العقول، ص۴۸۰)
از طرفی امام رضا علیهالسلام میفرمایند: حَرَّمَ اللَّهُ عُقُوقَ الْوَالِدَيْنِ لِمَا فِيهِ مِنَ الْخُرُوجِ مِنَ التَّوْفِيقِ لِطَاعَةِ اللَّهِ تَعَالَى - میزان الحکمه، ج 14، ص 7100، ح 22718»
امام رضا(ع) فرمود: دلیل حرام بودن «عاق والدین» این است که توفیق طاعت و بندگی از شخص که عاق والدین شده، سلب میشود. خیلی از توفیقات بزرگان به خاطر خدمت به والدین بوده است و اگر انسان در خدمت به والدین کوتاهی کند توفیقات الهی از او سلب میشود.
شخصی از حضرت سجاد(ع) سوال کرد: یاابنرسولالله ما تابهحال ندیدهام که شما با مادرتان هم غذا بشوید. دلیلاش چیست؟ امام سجاد(ع) فرمودند: امکان دارد مادر من سر سفره با چشم خود لقمهای را انتخاب کرده باشد و من همان لقمه را بردارم. و به همین اندازه عاقوالدین بشوم.
از یکی از مراجع بزرگ شهر اصفهان سؤال شد که چگونه به چنین درجات معنوی دست یافتید؟
این مرجع بزرگ فرمود: یک شب در دوران جوانی، پدرم به حجرهام آمد بود و قرار شد شب را در حجره من بماند. من متوجه شدم که هر طور بخوابم، ناچار باید پای خود را رو به پدرم دراز کنم. بنابراین آن شب را چهارزانو خوابیدم. پدرم خوابید و من هم به دیوار تکیه دادم. وقتی پدرم متوجه این ادب من شد، در حق من دعا کرد و به خاطر این ادب و احترام و دعای خیر پدر، خداوند متعال توفیق کسب این درجات را به من اعطا فرمود.
شهید محسن حججی نیز که توفیق شهادت در راه دفاع از حریم اهلبیت را به دست آورد قبل از اعزام، پای والدین خود را میبوسد. و گویا این حرکت زیبای او بود که از شهید محسن حججی عزیز اسطورهای میسازد تا در مقابل دوربینها، نگاهاش را در کتاب تاریخ ثبت کند و این چنین حجت خداوند در مقابل چشم همگان شد.
اگر میخواهید خوش شانس باشید، یعنی توفیقات الهی نصیبمان شود، "از شهید حججی احترام به والدین را یاد بگیریم" که رضا الله في رضا الوالدين...
یادداشت: حجت الاسلام میلاد امینی موحد