به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه،  حجت الاسلام عبدالمجید ناصری، در نشست علمی «عزاداری برای امام حسین(ع) در افغانستان، پیشینه، فرصت ها و تهدیدها»، که به همت گروه معارف مدرسه مبارکه شهابیه جامعه المصطفی در این مدرسه برگزار شد، با اشاره به پیشینه تاریخی افغانستان، اظهارداشت: "خراسان"، "سیستان و خراسان" و "زابلستان"، نام هایی است که در منابع کهن تاریخی به پیشینه افغانستان نهاده شده است.

وی افزود: برخلاف اطلاع رسانی رسمی در افغانستان که دال بر جمعیت 20 درصدی شیعیان این کشور است، شیعیان افغانسان 30 درصد از جمعیت و دومین مذهب رسمی بزرگ این کشور را تشکیل می دهند.

دبیر پژوهش گروه تاریخ مجتمع آموزش عالی فقه، پیشینه عزاداری در افغانستان را در قرن نخست دانست و ادامه داد: با مطالعه منابع تاریخی عزاداری در افغانستان، سوگواری سنتی و ریشه دار محبان اهل بیت(علیهم السلام) افغانستان را درمی یابیم که تنها با همراهی سینه زنی و برسرزنی حاضران همراه می شد و فارغ از هرگونه استفاده از وسایلی مانند طبل، قمه و زنجیرهای تیغه دار برگزار می گشت.

وی، با اشاره به حضور حاکمان وقت افغانستان و همراهی و شرکت آنها در عزاداری شیعیان، اضافه ساخت: متأسفانه در سال های اخیر ترویج مشکوک انحرافاتی مانند قمه زنی، حنابندان و برافراشتن حجله حضرت قاسم(ع) و آذین بستن به ذوالجناح به فرهنگ ناب عزاداری در افغانستان تزریق شده که نشان از برنامه ریزی سازماندهی شده علیه آن دارد.

حجت الاسلام ناصری کمبود امنیت، ضعف مبلغان دینی و ضعف مدیران مساجد را از دیگر عوامل انحرافات در عزاداری ها برشمرد و تأکید کرد: مبلغان، باید به مسأله وحدت نگاه ویژه ای داشته باشند و با استفاده از منابع مشترک و پرهیز از طرح مباحث تفرقه انگیز در عزاداری ها همان راهی را بپیمایند که حضرت امام خمینی(ره) علمدار آن بوده و اکنون نیز در سیره نایب بر حقش،  آیت الله العظمی خامنه ای رهبر معظم انقلاب دنبال می شود.