به گزارش خبرگزاری«حوزه» از اصفهان، آیت الله سیدابوالحسن مهدوی، در شرح حکمت۱۷۳نهجالبلاغه در جمع طلاب اظهار کرد: امام امیرالمومنین(ع) فرمودند: «لَا خَيْرَ فِي الصَّمْتِ عَنِ الْحُكْمِ كَمَا أَنَّهُ لَا خَيْرَ فِي الْقَوْلِ بِالْجَهْلِ» دو مذمت در این حدیث آمده است، یکی اینکه در جایی که انسان باید حکم کند و حال آن که سکوت میکند خیری در آن نیست، و دیگر این که انسان با جهل سخن بگوید.
عضو خبرگان رهبری ادامه داد: زبان ترجمان باطن است؛ راه شناخت باطن افراد این است که به سخن او نگاه کنیم. فرمودند: «اللِّسَانُ تَرْجُمَانُ الْعَقْلِ» زبان میزان انسان است؛ باید دقت کرد که شخص صحبت حیوانی میکند یا صحبت انسانی. صحبت دنیایی میکند یا آخرتی.
امام جمعه موقت اصفهان ابراز کرد: تأثیر بسیاری از کلامها از نیزه در انسان بیشتر است، اینکه میگویند زخم شمشیر بیشتر موثر است یا زخم زبان؟ شمشیر یک بار میزند و تمام میشود، اما سخن این گونه نیست و ممکن است سالها فراموش نشود. پس مواظب باشیم در سخن گفتن دل کسی را رنجیده نکنیم.
وی تصریح کرد: بهترین کلام آن است که هم نظم خوبی داشته باشد و هم از نظر معنا، خواص و عوام بفهمند، همچنین بهترین کلام آن است که عمل گوینده، گفتارش را تایید کند.
آیت الله مهدوی اذعان کرد: دو چیز را هرگز نگویید، نخست چیزی که نمیدانید؛ و سپس چیزی که عمل نمیکنید، البته یک استثنا و به اصطلاح تبصره ای وجود دارد، در امر به معروف و نهی از منکر ولو شخص عمل نکند، واجب است تذکر بدهد؛ زیرا اگر نگفت گناه دومی مرتکب شده است.
وی ادامه داد: راه معالجه و مصونیت در گفتار، «درنگکردن» است. باید درنگ کرد و بر دو مطلب فکر کرد: نخست آن که آیا گفتارم بهجا است یا بیجا؟[اگر بیجا بود نگویم.]؛ دوم اینکه اگر بهجا است که تکلم کنم، بهترین کلام چیست؟!
عضو خبرگان رهبری افزود: کلام مانند دواء است که کم آن نافع است و زیاد آن قاتل است و در روایتی آمده است «إِذَا تَمَّ الْعَقْلُ نَقَصَ الْكَلَامُ»هنگامیکه عقل کامل شود، کلام کم میشود.
استاد حوزه اصفهان یادآور شد: دستور این است که سخنتان پشت قلبتان باشد، ابتدا به عقلتان رجوع کنید و سپس صحبت کنید، فرمودند: «لِسَانُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ وَ قَلْبُ الْأَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِهِ»زبان عاقل پشت قلب اوست و قلب احمق پشت زبانش است، تا سخن نگفتهاید، سخن در گرو شماست، هنگامیکه سخن گفتید شما در گرو آن هستید.