به گزارش خبرگزاری «حوزه»، از مهرماه سال 91 و پس از بیانات ارزشمند و موشکافانه مقام معظم رهبری در استان خراسان شمالی تاکنون، مقوله سبک زندگی بیش از پیش در رسانه ها و در بین عامه مردم مطرح شده است و در این میان یکی از مباحث بسیار کلیدی که مرتبط با این موضوع بوده، پرداختن به معماری و مساله خانه سازی بوده چه آن که لاجرم بخش قابل توجهی از سبک زندگی ایرانی و اسلامی، ارتباط مستقیمی با نوع خانه و کاشانه ای دارد که افراد انتخاب کرده و یا می سازند و دقیقاً از همین روست که توجه به مساله ساخت و ساز و معماری و طراحی درون و برون خانه دارای اهمیت بسیاری می شود.

در این سال ها، علاوه بر رهبر معظم انقلاب بسیاری از علما و مراجع معظم تقلید نیز در جلسات و دیدارهایی که با مسئولان داشته اند، این دغدغه را مطرح کرده اند که نباید گذاشت رواج معماری غربی در کشور، سبک زندگی دینی مردم را تحت تاثیر نامطلوب خود قرار دهد.

این مساله از آن رو حایز اهمیت است که توجه داشته باشیم مسکن در یک جامعه اسلامی که از آن به مسکن مطلوب تعبیر هم می شود، در واقع به عنوان تجلیگاه ارزش های فرهنگی خانواده به عنوان واحد بنیادین جامعه مطرح است و هر چقدر که ما به خانه و خانواده اهمیت می دهیم باید مقوله معماری و شهرسازی و خانه سازی برای ما دارای اولویت باشد که متاسفانه گاهی اوقات با وجود حرف ها و شعارهایی که زده می شود، این مساله چندان در تصمیم گیری ها و تصمیم سازی مشهود نیست.

از سویی به تعبیر صاحب نظران و اهالی فن ، همان گونه که اصول حاکم بر مفهوم خانواده بر معماری تاثیر می گذارد، معماری نیز در قوام یا اضمحلال و خدشه به اصول و ارزشهای فرهنگی مرتبط با نهاد خانواده بسیار موثر است به همین خاطر است که معتقدیم سبک زندگی ارتباط تنگاتنگی با مقوله معماری و خانه سازی دارد و لذا هر چقدر که ما بتوانیم در معماری و ساخت خانه به شاخصه های دینی توجه کنیم در مسیر ترویج سبک زندگی ایرانی- اسلامی حرکت کرده ایم.

نکته کلیدی دیگر این که بدانیم مدل و ساختار خانه و فراتر از ساخت و ساز شهری، برج هاي مسكوني، ساختمانهاي اداري و نيز پارك ها و غیره، همگی در جهت دهی به فرهنگ و باورهاي انسان چه در زمینه مثبت و یا منفی، تاثیر بسیاری دارد و به این جهت، یکی از تصمیمات مهم مدیریتی در جامعه اسلامی باید ناظر به قواعد و ضوابطی باشد که در فرم خانه سازی و معماری شهری منجر به تقویت روح دینی در سبک زندگی شهروندی شود.

جای بسی تاسف است که روند ساختمان‌سازی در کشور در طول حدود دو دهه اخیر و توسعه شتابان آپارتمان سازی و به تبع آن آپارتمان نشینی آن هم بدون توجه لازم به اقتضائات بومی و رویکرد دینی، آسیب ها و چالش هایی را در سبک زندگی بسیاری از مردم ما به ویژه از منظر عفاف و حجاب ایجاد کرده که بی شک در دوره زمانی طولانی مدت ، باید منتظر اثرات نامطلوب تر آن بر روح و روان جامعه باشیم.

همچنین نباید از ذهن دور داشت که به هر حال رویکرد تقلیدی از فرهنگ غرب و پشت پا زدن به سنت ها و اصالت های معماری اسلامی، باعث شکل گیری وضعیتی شده که نتیجه آن خدشه بر آرامش روحی و روانی افراد است

شاید برای شمایی که مخاطب این یادداشت هستید، تا حدود زیادی مایه تعجب باشد که بدانید در حال حاضر در بخشی از معماري هاي اروپايي، از اندروني و بيروني معماري قديم ايران الگوگیری شده به طوری که این بناها ، به صورت اندروني و بيروني ايراني احداث شده اند

اینجاست که دردمندانه باید آرزو کرد و اُمید داشت که ایرانی ِمسلمان از اصالت های خود دور نشده و بتواند با تکیه بر داشته های بومی و دینی، از آسیب های زندگی مدرن امروزی و سکونت در خانه هایی که فاقد روح آرامش و امنیت هستند، مصون بماند.

سید محمد مهدی موسوی