به گزارش خبرنگارخبرگزاری حوزه، حضرت آیت الله جعفر سبحانی ظهر امروز در جلسه تفسیر قرآن که در مدرسه علمیه حجتیه قم برگزار شد، با اشاره به آیه « وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ذَلِكَ قَوْلُهُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ» گفتند: خداوند در آیه 30 سوره یهود جناب عزیر و نصارا حضرت مسیح را فرزند خدا تلقی می‌ کردند که این اعتقاد با اصل توحید در ذات در تنافی است.

معظم له افزودند: خداوند در آیه سی و یکم بیان می کند که « اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَهًا وَاحِدًا لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ»؛ این افراد احبار و رهبان را شرکای خدا تلقی کرده اند؛ در حقیقت احبار جمع «حبر» به معنای دانشمندانی است که عالم به تورات بودند و رهبان جمع «راهب» به معنای علمای مسیح است.

ایشان گفتند: «ربّ» نیز در لغت عرب به معنای صاحب است البته صاحبی که خیر و فساد فرد را می‌ داند، از این جا است که بحث توحید در خالقیت و ربوبیت مطرح می‌ شود؛ آفرینش گری واحد توحید در خالقیت است.

معظم له با ذکر این مطلب که توحید در رازقیت، تربیت، تشریع و قانون گذاری، رسیدگی به امور افراد و در کل وحدت در کردگاری به معنای توحید در ربوبیت است، تصریح کردند: برخی یهودیان و مسیحیان از نظر توحید در ربوبیت مشترک بودند، ولی از نظر توحید در خالقیت مشترک نبودند.

حضرت آیت الله سبحانی بیان کردند: اعقتادی که برخی بت پرستان داشتند این بود که گویا خدای واحد خالق را قبول داشند، ولی بت ها را مایه رزق و روزی و عزت خود می دانستند؛ این آیه به مرحله توحید در ربوبیت اشاره می کند؛ این گروه بر این باور بودند که حلال و حرام کردن احکام را به دست احبار و رهبان می‌ دانستند در حالی که قانون گذاری حق خداوند است.

معظم له با اشاره به عبارت «و ما امرو الا لیعبدوالله» بیان کردند: پرستش تنها به معنای سجده کردن نیست بلکه وقتی آنها زمام زندگی خود را به دست احبار و رهبان داده بودند در مرحله ای از پرستش یعنی اطاعت از غیر قرار داشتند، چراکه عبادت مراحل مختلف و درجات متفاوتی دارد؛ اشتباهی چندین سال است که در کتب وهابیان تکرار می‌ شود، آن است که آنها ربوبیت را به معنای خالقیت می‌ دانستند و می‌ گفتند افراد پیش از اسلام در توحید ربوبی یعنی خالقیت مشکل داشتند.

حضرت آیت الله سبحانی افزودند: توحید در ربوبیت و توحید در خالقیت متفاوت است، آنها همچنین توحید الوهی را به معنای عبادت می‌ گرفتند، یعنی «اله» را هم معنای «معبود» می‌ دانند، در حالی که اله به معنای خدا است البته لازمه الوهیت عبادت است یعنی عبادت از لوازم وجود خدا است و نه معنای آن.

ایشان در تشریح آیه سی و دوم (يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ) گفتند: در اینجا بحث خاموش کردن نور خدا با هوای دهان است؛ خداند نیز این مثال را برای افراد نادانی می زند که تصور می کنند که می توانند مانع مسیر حق و خدا باشند در حالی که نور خداوند به همه عالم می رسد.

معظم له با ذکر این مطلب که این آیه  تدریجا محقق شده است اظهارکردند: روزی که پیامبر اکرم (ص) مبعوث به رسالت شد که تنها سه نفر اسلام آورده بودند، ولی این میزان امروز به یک و نیم میلیارد نفر رسیده است، بنابراین خداوند در حال تمام کردن نور است و به شما قول می‌ دهم در آینده نزدیک اسلام در سراسر جهان از جمله اروپا رشد خواهد کرد.

حضرت آیت الله سبحانی بیان کردند: مطمئن هستم که اسلام در آینده نزدیک دین اول مردم اروپا خواهد شد ولی این توسعه تا روز ظهور امام زمان(عج) ادامه پیدا خواهد کرد و در زمان ظهور ایشان اسلام با سرعت بیشتری سراسر جهان را فرا می گیرد.

معظم له با ذکر این مطلب که امروز جهان علیه اسلام قیام کرده است بیان کردند: اسلام آشکارا در خانه ها و بلاد مردم ورود پیدا کرده است، چراکه این خواست و اراده الهی است که اسلام روزی بر همه ادیان غلبه پیدا کند هرچند که ممکن است مشرکان از این مساله خرسند نباشند.

انتهای پیام