به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام و المسلمین حسینی قمی عصر دوشنبه در مراسم سالروز شهادت امام جعفر صادق(ع) و گرامی داشت سالروز حمله وحشیانه دژخیمان ستم شاهی به مدرسه فیضیه که در این مدرسه علمیه برگزار شد، اظهار داشت: مجموعه روایاتی که از ائمه(ع) داریم غیر از امیرالمؤمنین(ع)، از امام مجتبی(ع) به بعد 60 هزار حدیث در مسائل فقهی، کلامی و تفسیری است که از این تعداد 38 هزار حدیث از امام صادق(ع) 9 هزار حدیث از امام باقر(ع) روایت شده است  و لذا جمع روایات امام صادق(ع) و امام باقر(ع) نزدیک  به50 هزار حدیث می باشد و جمع روایات دیگر ائمه غیر از امیر المؤمنین(ع) 10 هزار حدیث است.

وی با بیان اینکه سال ها گذشته و برکات حیات علمی امام صادق(ع) خود را نشان می دهد، گفت: هنگامی که وفات امام باقر (ع) فرارسید، به فرزندش امام صادق(ع) فرمود: ای جعفر! تو را وصیت می کنم در مورد یارانم به خیر و خوبی که امام صادق(ع)  می فرماید: به خدا قسم آنها را به مقامی از علم می رسانم که هر مردی از آنها در هر شهری باشد، محتاج به سؤال ازهیچ کس نباشد.

استاد حوزه علمیه قم افزود: شیعه حتی مناسک حج و احکام فقهی را قبل از این دو امام به طور کامل نمی دانست و نه تنها شیعه از این سفره علمی فیض برد؛ بلکه کل عالم بهره برد.

حجت الاسلام و المسلمین حسینی قمی به برخی آثار و برکات امام صادق(ع) اشاره کرد و گفت: یکی از برکات، تربیت شاگردان بود، شاگردانی چون هشام که وقتی هارون رشید مناظره او را دید گفت: تأثیر زبان این شخص در قلوب مردم از صد هزار شمشیر، بیشتر است.

وی با بیان اینکه تربیت تخصصی شاگردان از دیگر اقدامات حضرت بوده است، افزود: تدوین روایت و احادیث از خدمات این دوران است این در حالی است که حکم «حسبنا كتاب الله »ضربه سنگینی وارد آورد.

اینکارشناس مذهبی،‌ مبارزه با  قیاس را از دیگر خدمات این دوران دانست و توضیح داد: امام صادق(ع) با  همه مشکلات که وجود داشت با جریان های انحرافی مبارزه کرد و همیشه در آزادی نبودند و  11 سال دوران هشام بن عبدالملک و 8 سال دوران منصور را پشت سرگذاشت؛ اموی ها شمشیر را از رو بسته بودند؛ اما ابن عباس به جای اینکه شمشیر از رو ببندند به مکتب تراشی در برابر امام(ع) پرداختند.

وی ابراز کرد: همه باید افتخار کنیم به این پاسخ امام صادق(ع) که وقتی منصور دوانیقی به ایشان گفت؛ چرا با ما رفت و آمد نمی کنید فرمود: ما دنیایی نداریم که به خاطر ترس از دست دادنش با تو رفت و آمد کنیم و تو هم آدم اهل معرفت و معنویتی نیستی که پیش تو کسب معرفت کنیم.

حجت الا سلام و المسلمین حسینی قمی با بیان این که امروز حوزه های علمیه افتخار می کنند ادامه دهنده راه امام صادق(ع) هستند، گقت: باید قدر عالمان دینی را بداینم  و به آن ها افتخار کنیم.

وی بیان کرد: هنر اولیای خدا این است که فقط به علم و دانش و تربیت شاگرد و مبارزه اکتفا نمی کنند و به حیات اجتماعی نیز می پرداختند؛ امروز مردم نگاهشان به کلام و قلم ما است.

این محقق حوزوی با تأکید بر اینکه امروز و درهمین جنگ اقتصادی دشمن، نگاه مردم به بیان، قلم و حرف حساب شده و هشدار علما است، گفت: مرحوم شیخ صدوق نقل می کند، شخصی به نام اسحاق ابن عمار که وضع مالی اش به یکباره خوب می شود، چند نگهبان جلوی خانه اش مستقر می کند و به این گونه ارتباطش با مردم قطع می شود، وقتی این شخص به محضر امام صادق(ع) مشرف می شود، امام جواب سلام او را می دهند ولی رو بر می گرداند این شخص دلیلش را می پرسد، امام می فرماید، چرا با مؤمنین این گونه برخورد می کنید و نگهبان جلوی خانه ات می گذاری تا مردم نتوانند ارتباط داشته باشند و زمانی که اسحاق گلایه امام را شنید لحظاتی سرش را پایین نگه داشت و بعد بالا آورد که از اشک محاسنش خیس شده بود و احساس پشیمانی می کرد.

وی خاطر نشان کرد: بهانه هایی که اسحاق آورد  امروز نیز عده ای می آورند در صورتی که باید مسؤلین و علما ارتباطشان با مردم صمیمی و عادی باشد، نه اینکه برداشتن نرده های نماز جمعه یا حضور یک وزیر و مقام مسئول در مراسمی برای مردم خبر داغ و تعجب آوری باشد.

حجت الاسلام و المسلمین حسینی قمی در خصوص شخصیت آیت الله العظمی  گلپایگانی گفت: به حق شخصیتی است که انسان هرچه در مقامات او بگوید کم گفته و مجاهد و مخلص و فقیهی به معنای واقعی کلمه بود و تا آخرین روزهای عمر میان مردم به سر می برد و به مراجعات مردم پاسخ می داد و حتی پیاده به نماز جماعت می رفت و بسیارمردمی بود.

وی تصریح کرد: اگر فقط یک جمله در مورد شخصیت مرحوم حضرت آیت الله گلپایگانی بگوییم ،زیباترین کلام از مقام معظم رهبری است که فرمودند: در سال های تبعید امام(ره) مواردی پیش آمد که صدای این مرد تنها صدایی بود که از حوزه علمیه برخاست و به نهضت شور داد و توان بخشید.

استاد حوزه گفت: در همین واقعه مدرسه فیضیه جان این عالم به شدت در خطر بود؛، اما فردای آن روز برای نماز صبح به حرم می رود که رئیس شهربانی وقت به ایشان می گوید حضور شما برای نماز جماعت در حرم به صلاح نیست برگردید و ایشان پاسخ می دهد این میدان جهاد ما است.