به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه در کرمان، حجت الاسلام سید حسن امامی، امام جمعه موقت شهرستان میبد در مراسم کرسی تلاوت قرآن کریم که در مدرسه علمیه محمودیه شهر کرمان برگزار شد، در رابطه با قرائت قرآن گفت: خداوند در قرآن کریم در آیه آخر سوره مزمل میفرماید: «فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَیَکُونُ مِنْکُمْ مَرْضَى وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الأرْضِ یَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ» من می‌دانم یک عده در سنگرید، یک عده بیمارید و یک عده در بیابانید، اما هر آنچه میتوانید قرآن بخوانید. خداوند در این آیه به خاطر اینکه برای قرآن نخواندنمان در پیشگاه الهی عذر نیاوریم، سه عذر از سخت ترین عذرها را بیان می‌کند و می‌گوید هیچکدام از این‌ها عذر نیست. به دلیل همین آیه در ما بیست و چهار ساعت روز با هر عذری باید قرآن بخوانیم و عذر کسی برای عدم مانوسیت با قرآن قابل قبول نیست.
وی افزود: شما طلاب سعی کنید زندگی نامه علما را بخوانید تا متوجه شوید این علما چه کردند که به چنین مقاماتی رسیدند. رکن رکین رشد معنوی این‌ها دو چیز است، یکی قرآن و دیگری نافله است. علمای زیادی هستند که در طول سال هر ده روز یک ختم قرآن داشتهاند و در ماه رمضان هر سه روز یکبار. نکته قابل توجه این است که قرآن خواندن و حشر با قرآن نه تنها مانع برای پیشرفت علمی آن‌ها نبوده که کمک کننده بوده و باعث بوجود آمدن برکت در زندگیشان بوده است.
آیت الله امامی ادامه داد: نقل است که یکی از علما به برکت انس با قرآن در هنگام نوشتن با هر بار قلم در دوات زدن نوزده کلمه را می‌نوشتند و گاه در نسخه برداری کتابی در سحرگاه خوابشان می‌برده اما زمانی که بیدار می‌شدند، می‌دیدند این صفحه و کتاب تا پایان رفته است و‌آخر آن نوشته شده است «کتبه الحجه ارواحنا الفداه».
امام جمعه موقت میبد تاکید کرد: هرچه مشکلات است از ناپرهیزیهای ما و ناپرهیزیهای پدران ما است؛ در عصر امروز یکی از کارهایی که می‌تواند ما را نجات دهد که در احسن تقویم بمانیم شرکت در جلسات قرائت قرآن است. ما باید این جلسات را حفظ کنیم و به آن تقید داشته باشیم. هر زمان عذری بخواهد ما را از این جلسات محروم کند باید این آیه را به یاد خود بیاوریم «فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْه»
وی افزود: «إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيم»« فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ » (واقعه/ 77 و 78) خداوند میفرماید قرآن در کتاب است پس ظاهر کتاب است و درون آن قرآن است؛ یک تفسیر از این دو آیه این است که هرکس می‌خواهد مس کتاب کند وضو و طهارت می‌خواهد اما اگر‌کسی بخواهد مس قرآن کند و به درون کتاب راه پیدا کند باید طهارت درون داشته باشد.
استاد حوزه علمیه در پایان گفت: تفسیر درست تر این است که این آیه ربطی به مس ظاهر ندارد زیرا در ادامه میفرماید « لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُون» اگر گفته بود مس این کتاب نکنند مگر طاهرها تفسیر قبل صحیح بود؛ اما می‌گوید «مطهرون» که دال بر طهارت باطن است. پس در واقع می‌گوید کسی به قرآن راه ندارد مگر کسانی که باطنا پاک هستند و تنها چهارده نور پاک هستند که به آن راه دارند « وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرا». هرچه طهارت معنوی ما بیشتر شود و هرچه شباهت ما به ائمه (ع) بیشتر شود فهم و درک ما از قرآن بیشتر می‌شود.
انتهای پیام./
