خبرگزاری «حوزه» - مشهد/ بعضی‌ها برای سفر به کربلا در ایام اربعین لحظه شماری می‌کنند و برخی اربعین را برای خدمت بهترین زمان می دانند. اصلا این روزهای آخر صفر را نمی‌توان با هیچ قانون بشری سنجید و شاید بهتر است بگوییم هر کسی با هر حال و هوایی دور خیمه اباعبدالله(ع) خادمی می‌کند و نوکری؛ حالی که هر لحظه اش یک سوژه برای خبری شدن است و ما هم یکی از این لحظه ها را با یک روحانی مردمی و با صفا ورق زدیم.

خیلی درد داشت، ولی با همه توانش برای خدمت در موکب روستای‌شان مدیریت می کرد. می‌گفت کارهای فنی را هم یاد دارد و دستی بر آتش. قصه از آنجا شروع می‌شود که من و اهل و عیال از سفر کربلا بر می‌گشتیم و در راه در روستای «آورزمان» از توابع ملایر استان همدان در 15 کیلومتری شهرستان نهاوند برای ناهار دعوت شدیم. به موکب که رسیدم یک روحانی با صفا با پای شکسته حضور داشت. حس خبرنگاری ام از یک مصاحبه خبر داد؛ آن را با شوخی همراه کردم و گفتم: «حاج آقا خدا بد نده! پای بعضی‌ها توی فوتبال می‌شکنه، شما کجا شکونده‌اید؟» گفت: در موکب، در حال خدمت.

از اینجا بود که حجت الاسلام مهدی گوگردی، روحانی طرح هجرت روستای «آورزمان» کنار موکب نشست و با صفای دل حاضر به مصاحبه شد.

ماجرای شکستن پای‌تان چه بود؟

دو سال است که در این روستا موکب علم می کنیم و امسال از نظر وسعت مکان و پذیرایی خیلی عالی بوده است. البته امسال توفیق نداشتم که مدت زیادی در خدمت زوار باشم؛ موکب را که علم کردیم، بعد از 4-5 روز برای تعریض و سیم کشی برق از چهار پایه بالا رفتم که از آن افتاده و پایم داخل نرده چهار پایه رفت و غلطید و ساق و مچ پا خرد شد و 13 روز در بیمارستان بستری بودم.

روز اربعین نشد که مرخص بشوم و دیروز(چهارشنبه، روز بعد از اربعین) از بیمارستان مرخص شدم تا الان در خدمت زوار(با بغض و اشک چشم) و خاک پای آنان باشیم.

دیدم خاک کفش زائران را جمع می کنید، توضیح می‌دهید؟

(البته سؤالم باعث شد که کمی مکث کند و سرش را پایین بیندازد و در حالتی منقلب و با بغض و اشک، پاسخ داد)؛ همین آمدن، رد شدن و برگشتن زوار و ریختن خاک پای آنان در موکب ما در سال گذشته روی مردم اثر معنوی خوبی داشت و حتی روی محصول شان هم اثرگذار بود. از همین رو این خاک پای زوار را جمع می کنیم. این عقیده شخصی من است و مطمئن هستم که خیلی ها همین عقیده را دارند که می شود از این کار برای درمان درد خیلی ها استفاده کرد.

مردمی بودن روحانیون چه مقدار اثر دارد؟

قبل از اینکه بحث موکب در اینجا پیش بیاید، مرمت و بهسازی مزار شهدا و قبرستان روستا را در دستور کار داشتم که این امر موجب شد مردم خوب و بسیار پای کار بیایند. از همین کار برداشت کردم که اگر یک طلبه، مردمی باشد و حتی در کارهایی که انجام می شود به عنوان نفر اول حضور یابد، مطمئنا مردم خیلی کمک می کنند.

با همین نگاه، بعد از اینکه مردم تلاش روحانی خود را دیدند و بحث موکب را مشاهده کردند، مشارکت داشتند و حتی افرادی اینجا آمدند که اگر به چهره و ظاهرشان نگاه می کردید، برای تان سوال می شد که اصلا اینگونه افراد اینجا چکار می کنند؟ مردمی بودن یک روحانی بسیار موثر است و در واقع باید عالم عامل بشویم.

حمید محمدیان