ایشان ادامه دادند: این یک حقیقت بیّن الرشد است که خداوند قرآن را مانند یک ریسمان به زمین آویخت یعنی یک طرف این طناب به دست خود اوست در نتیجه خداوند هم اینک دارد با ما سخن می گوید، بنابراین هیچ راهی جز این نداریم که این طناب را محکم بگیریم تا کسی نتواند ما را از مسیر حقیقی خود خارج کند و مراقب قداست حوزه باشیم تا آسیب نبیند.

معظم له خاطرنشان کردند: هرگز نباید غفلت کنیم، باید همواره هوشیار باشیم و آگاه به زمان و در صحنه باشید که این تنها با اعتصام به حبل الهی ممکن است، اگر امام صادق علیه السلام فرمود «العالم بزمانه لا تهجم علیه اللوابس» لازمه آن این است که بین خود و خدای خود این پیوند را بیش از پیش محکم کنیم.

حضرت آیت الله جوادی آملی تصریح داشتند: اگرخروجی نجف را از حوزه های علمیه بگیرند دست حوزه ها خالی خواهد بود؛ از کتب اربعه تا رسائل و مکاسب را اینها نوشتند، این موفقیت حوزه علمیه نجف تنها به برکت وجود مضجع مقدس حضرت امیر(ع) نیست چرا که در مدینه شش معصوم آرمیده اند اما این خروجی را ندارد، دلیل موفقیت حوزه علمیه نجف، مدیریت صحیح سید مرتضی است که هم وقف را احیاء کرد و هم موفق شد با شناسایی استعدادهای راعی آنها را بپروراند، ما اگر می خواهیم حوزه علمیه موفقی داشته باشیم باید جلو خروج استعدادهای درخشان را از حوزه و اشتغال آنها به مشاغل غیر علمی را بگیریم، نهال فروشی ابدا به مصلحت حوزه نیست، باید حوزه را پدرانه اداره و مدیریت کنید.