به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام و المسلمین محمد عابدی عضو هیئت علمی گروه قرآن پژوهشی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در یادداشتی به مناسبت ۲۳ ربیع الاول سالروز ورود پرخیر و برکت کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه(س) به شهر مقدس به بررسی ابعاد شخصیتی این بانوی مکرمه جهان اسلام پرداخته است:
مادرش نجمه، چنان شخصیت کمال یافته ای داشت که حمیده خاتون (مادر امام کاظم((ع))) درباره اش می فرمود: «هرگز بهتر از او ندیده ام.»
این مولود[2] پاک در دهمین بهار از عمر خود با شهادت پدر بزرگوارش حضرت امام کاظم(ع) در زندان هارون رو به رو شد و از آن پس مانند دیگر اعضای خاندان موسوی تحت هدایت و سرپرستی امام رضا(ع) قرار گرفت، تا آنکه این امام بزرگوار در پی توطئه مإمون ناچار شد راهی خراسان شود و در روز پنجم یا ششم رمضان 200 (هـ.ق) عنوان ولایتعهدی تحمیلی را بپذیرد.
یک سال بعد از این رویداد بود که فاطمه معصومه(س) به قصد دیدار برادر راهی خراسان شد.[3] البته تعدادی از برادران حضرت معصومه(س) (فضل، جعفر، هادی، قاسم، زید) و تعدادی از برادرزاده ها و… نیز با وی همسفر شدند. این بانوی گرانقدر در ساوه مریض یا مسموم[4] شد و به توصیه خود، در 23 ربیع الاول سال 201 (هـ.ق) به شهر قم منتقل گردید.[5] فاطمه معصومه(س) مدت 17 روز در خانه ((موسی بن خزرج)) ماند و تمام این مدت را به عبادت گذراند و سرانجام در دهم ربیع الثانی 201 (هـ. ق) از این سرای فانی به خانه باقی رحلت کرد.[6] پیکر مطهر حضرت معصومه(س) توسط امام هشتم و نهم در قم به خاک سپرده شد.[7]
فاطمه معصومه(س) هرچند عمری کوتاه داشت، اما در همین دوره مختصر توانست به مقامات عالی در علم و معنویت دست یابد، چنان که با عناوینی چون معصومه[8]، کریمه[9]، عالمه[10]، محدثه، طاهره، بره، تقیه، عابده، مقدامه (پیشگام)، رضیه، سیده، حمیده، رشیده، نقیه، مرضیه، صدیقه و…[11] شناخته می شود.
اما یکی دیگر از این مراتب کمال که حضرت بدان دست یافت ، مقام و مرتبه ((شفاعت))[12] است که آن بانوی گرانقدر خاندان موسوی، بر اثر عبادات و تهذیب نفس به آن دست یافت. موضوع شفاعت حضرت فاطمه معصومه(س) از سه جنبه قابل طرح و اثبات باشد:
1- در روایات به مقام شفاعت اهل بیت(ع) تإکید شده و بدیهی است حضرت فاطمه معصومه(س) که خواهر امام رضا(ع) (از طرف پدر و مادر) می باشد، جزو این خاندان است پس مقام شفاعت وی قابل انکار یا تردید نخواهد بود.
2- روایاتی پیرامون شفاعت مومنان نیز خواندیم و چه مصداقی برای مومن و مومنه می توان شایسته تر از بانوان اهل بیت، مثل فاطمه معصومه(س) برشمرد.
«لایزال المومن یشفع حتی یشفع فی جیرانه و خلطائه و معارفه»[42] مومن پیوسته شفاعت می کند، حتی درباره همسایگان و معاشران و آشنایانش.
3- سومین جنبه، مربوط به روایاتی است که در خصوص حضرت فاطمه معصومه(س) از اهل بیت(ع) نقل شده است، و البته خود این روایات چند دسته اند:
تصریح به مقام شفاعت
در برخی از روایات وارده، به شفیع بودن آن حضرت، تصریح شده است، مانند روایات زیر:
1- امام رضا(ع) به ((سعد اشعری)) فرمود: ای سعد چون به نزد آن حضرت(قبر فاطمه معصومه(س)) رفتی رو به قبله بایست؛ سی و چهار مرتبه الله اکبر، سی و سه مرتبه سبحان الله، سی و سه مرتبه الحمدلله بگو، آن گاه بگو…
«اتقرب الی الله بحبکم والبرائه من إعدائکم والتسلیم الی الله… یا فاطمه اشفعی لی فی الجنه فان لک عندالله شإنا من الشإن.»[43]
در این زیارت نامه که امام رضا(ع) به سعد توصیه می کند ابتدا با شفاعت خواستن عملی زائر رو به رو هستیم. زائر با استفاده از ابراز دوست داشتن اهل بیت و دشمنی با دشمنان آن ها و تسلیم به خدا، خود را با آنان همرنگ و همراه می سازد و همگام نشان می دهد و بعد اعلام می کند به وسیله این اعمال نسبت به شما، می خواهم به خدا نزدیک شوم.
آنگاه به طور ویژه از فاطمه معصومه(س) نزد خدا شفاعت می خواهد و در مرحله سوم دلیل این که این بانو را برای شفاعت برگزیده بیان می دارد: «فان لک عندالله شإنا من الشإن». زیرا تو نزد خدا منزلت والایی داری.
2- امام صادق(ع) فرمود: «إلا ان لله تعالی حرما و هو مکه، الا ان لرسول الله حرما و هو المدینه؛ إلا ان لامیرالمومنین حرما و هوالکوفه؛ إلا ان حرمی و حرم ولدی بعدی قم؛ الا ان قم کوفتنا الصغیره، إلا ان للجنه ثمانیه إبواب، ثلاث منها الی قم، تقبض فیها امرإه هی من ولدی و اسمها فاطمه بنت موسی بن جعفر، تدخل بشفاعتها شیعتنا الجنه باجمعهم.»[44]
بدانید که برای خداوند متعال حرمی است و آن مکه است، بدانید برای رسول خدا حرمی است و آن مدینه است، بدانید امیرمومنان حرمی دارد که کوفه است؛ بدانید حرم من و حرم فرزندان بعد من قم است. بدانید قم کوفه کوچک ما است؛ بدانید بهشت هشت در دارد که سه در آن به سوی قم است بانویی از فرزندانم که اسمش فاطمه دختر موسی بن جعفر است در آن وفات می یابد به وسیله شفاعت او همه شیعیان ما وارد بهشت می شوند.
گروه دوم یا موید این مقام، مربوط به روایاتی است که بهشت را در مقابل زیارت فاطمه معصومه(س) معین کرده اند،، مانند این روایات: شیخ صدوق با سند صحیح از امام رضا(ع) نقل کرده که: «من زارها فله الجنه»[45] هر کس او را زیارت کند، بهشت برای اوست.
محمد بن قولویه در کامل الزیارات از امام جواد(ع) نقل کرد: «من زار عمتی بقم فله الجنه»[46] هر کسی عمه ام را در قم زیارت کند، بهشت برای اوست.
علامه مجلسی از امام رضا(ع) نقل می کند: «من زارها عارفا بحقها فله الجنه»[47] هر کس زیارت کند او را در حالی که عارف به حق او باشد، پس بهشت برای اوست.
گستره شفاعت
به طور قطع، میزان کمال نفس و عزت هر شخص نزد خداوند، در گستره مقام شفاعت وی دخیل است. از این رو می بینیم، برخی تنها برای خانواده خود، عده ای برای تعدادی معدود، گروهی برای شیعیان و در نهایت رسول اکرم شفیع برای همه است. درباره مومنان خواندیم که: «لایزال المومن یشفع حتی یشفع فی جیرانه و خلطائه و معارفه»[48] مومن پیوسته شفاعت می کند تا آن که حتی درباره همسایگان و معاشران و آشنایانش هم شفاعت می کند.
درباره پیامبر می خوانیم: «انی لارجوا ان اشفع یوم القیامه عدد ما علی الارض من شجره و مدره»[49] من امید دارم که به عدد درختان و کلوخ هایی که در روی زمین است، از افراد شفاعت کنم.
نکته جالب این است که در بین بانوان بعد از فاطمه زهرا(س) کسی مانند فاطمه معصومه(س) این مقام را ندارد.[50] مقام حضرت فاطمه معصومه چنان والاست که امام صادق فرمود: «تدخل بشفاعتها شیعتنا الجنه باجمعهم.»
پی نوشت ها:
[1] مستدرک سفینه البحار، ج8، ص257، وسیله المعصومیه، ص65.
[2] عیون اخبار الرضا، ج1، ص14.
[3] منتهی الامال، ج2، ص273.
[4] الحیاه السیاسیه للامام الرضا، ص428.
[5] العوالم، ج21، ص328.
[6] بحارالانوار، ج48، ص290.
[7] بحارالانوار، ج48، ص290، تاریخ قم، ص213.
[8] زادالمعانی، حاشیه، ص468، ناسخ التواریخ، زندگی امام کاظم ج13، ص68.
[9] کریمه اهل بیت، ص45 ـ 43.
[10] همان، ص171 به نقل از کشف اللئالی.
[11] انوار المشعشعین، ص211 ـ 210، زبده التصانیف، ص499، اعلام النسإ المومنات، ص577.
[12] بحارالانوار، ج102، ص266، سفینه البحار، ج2، ص376.
[42] بحارالانوار، ج8، ص44.
[43] بحارالانوار، ج102، ص266.
[44] بحارالانوار، ج60، ص228، جامع احادیث الشیعه، ج12، ص617، این خبر حدود 45 سال قبل از تولد آن حضرت نقل شده است. آرامگاههای خاندان پاک پیامبر، ص314.
[45] عیون اخبار الرضا، ج2، ص271، ثواب الاعمال، ص98
[46] کامل الزیارات، ص324.
[47] بحارالانوار، ج102، ص؛265 جامع احادیث الشیعه، ج12، ص617.
[48] بحارالانوار، ج8، ص44.
[49] مسند احمد حنبل، ج5، ص347.
[50] امالی صدوق 291، بحارالانوار، ج8، ص51.
[51] کریمه اهل بیت، ص60
انتهای پیام 313/17
