به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام محمد ملک زاده با نگارش یادداشتی با اشاره به حواشی مطرح شده در خصوص مساله مصرف مشروبات الکلی و آزادی برخی منکرات، با این توجیه که دیگر شاهد خرید و فروش و مصرف مشروبات الکلی تقلبی نباشیم، واکنش نشان داد.

مشروح این یادداشت بدین قرار است؛

 در آیات قرآن کریم و احکام اسلامی تأکیدات صریحی وجود دارد که مصرف مسکرات را حرام اعلام کرده و برای مرتکبین به آن مجازات سختی برشمرده است. به رغم این، با گذشت چهل سال از پیروزی انقلاب اسلامی متاسفانه شاهد عملکردها و گفتارهایی هستیم که در تضاد با احکام صریح اسلام و آیات قرآن کریم است. در حال حاضر که برنامه‌های ماهواره‌ای و شبکه‌های اجتماعی به صورت حساب شده از سوی دشمنان در حال قبح زدایی از مصرف نوشیدنی‌های الکلی بوده و آن را به تدریج برای سبک زندگی ایرانی مباح می‌کنند؛ و یا در مهمانی‌های شبانه برخی سفارتخانه‌ها در تهران، برای مهمانان ایرانی مشروب سرومی‌شود ، برخی به دفاع از این اقدامات اباحی گرانه پرداخته و توصیه به تدوین قانون آزادی مسکرات در جامعه اسلامی هم دارند ! بهانه این افراد هر چه باشد ولو رسیدگی به معضل گسترش مسکرات تقلبی در جامعه و مسمومیت جمع زیادی از مصرف کنندگان این مشروبات تقلبی، مطمئنا چنین توصیه و استدلالی قابل دفاع نیست. در بررسی این توصیه انحرافی چند نکته قابل تامل است:

1. طرح این ادعا که مصرف مشروبات الکلی و عوارض ناشی از آن در جمهوری اسلامی که در قانون ، مسکرات حرام و ممنوع اعلام گردیده، بیشتر از سایر کشورهایی است که چنین ممنوعیتی وجود ندارد، ادعایی گزاف و مخالف آمارهای رسمی جهانی است. تحقیقات نشان می‌دهد که حدود ۲۳۷ میلیون مرد و ۴۶ میلیون زن در جهان، در معرض عوارض سوء مصرف الکل هستند؛ اتحادیه اروپا در این رده‌بندی مقام اول و قاره آمریکا مقام دوم را دارد . به گفته سوزانا جاکاپ مدیر بخش اروپا در سازمان جهانی بهداشت، میزان مصرف الکل در اروپا هم اینک 2 برابر متوسط مصرف جهانی است .

2 . توصیه به رفع ممنوعیت قانونی مشروبات الکلی در ایران برای کاهش عوارض ناشی از آن در حالی مطرح می‌شود که آزادی قانون مصرف مسکرات در غرب و مناطق مختلف جهان به افزایش پیامدهای ناگوار جسمی و روحی منجر گردیده و بستر بسیاری از معضلات فرهنگی و اجتماعی، اقتصادی و ... در این مناطق را هموار نموده است. عوارض ناشی از این آزادی در جوامع غربی و اروپایی به حدی است که گسترش اعتراض کارشناسان و مردم را در پی داشته است به حدی که این اعتراضات هم اینک در برخی مناطق به یک حرکت مردمی تبدیل شده است. چندی پیشسازمان بهداشت جهانی در گزارش جدید خود اعتیاد به مصرف الکل در عرصه جهانی را یکی از پرتلفات ‌ ترین عوامل مرگ و میر در جهان دانست و اعلام نمود هم اکنون مصرف الکل عامل یک مرگ از هر 20 مرگ در دنیاست که رقم بسیار زیادی به شمار می‌رود. تنها در سال ۲۰۱۶میلادی، بیش از ۳ میلیون نفر در جهان به دلیل عوارض ناشی از مصرف مشروبات الکلی، جان سپردند که این عدد، یک بیستم از کل فوتی‌های این سال را شامل می‌شود . بیشترین نرخ مرگ و میر به خاطر صدمات ناشی از جراحات بوده که این عامل، ۲۸ درصد از فوتی‌های سال۲۰۱۶ را شامل می‌شده است. ۲۱ درصد از مرگ و میرها هم به دلیل اختلالات دستگاه گوارش و ۲۱ درصد به دلیل بیماری‌های قلبی-عروقی بوده است . با این حال متاسفانه فقط به دلیل سود بالای ناشی از این بلا ی اجتماعی که طبقآمار ، گردش مالی تولید و فروش صنعتی مشروبات در کشورها به رقم بالای 1500 میلیارد دلار رسیده اس ت قوانین منع استفاده از آن به تصویب نمی‌رسد!

3. ترویج این ادعا که «چون ایجاد ممنوعیت قانونی باعث کاهش اعمال مجرمانه نمی‌شود پس ممنوعیت قانونی را برداریم» صرف نظر از میزان صحت و سقم اصل چنین ادعایی ، نتیجه‌ای جز رواج اباحی‌گری و خطرات ناشی از آن در جامعه نخواهد داشت. لابد از این پس باید هیچ ممنوعیت و مجازاتی برای هر گونه اعمال منکر و مجرمانه در نظر نگیریم! آیا هیچ انسان عاقلی به چنین توصیه‌ای می‌تواند عمل کند؟! به فرض که بپذیریم ممنوعیت قانونی تولید مسکرات در ایران باعث افزایش تولید مشروبات الکلی غیر بهداشتی و تقلبی هم شده باشد اما بر اساس کدام منطق عقلایی و شرعی می‌توان مجوز رفع اصل ممنوعیت قانونی تولید مسکرات را صادر کرد؟! بر اساس یک قاعده عقلی، منطقی و شرعی هر کس به دلیل ارتکاب به یک عمل مجرمانه دچار مشکلاتی گردد، مقصر اصلی کسی جز خود او نیست که با علم و اختیار در چنین مسیر خطایی گام نهاده است. عقلای عالم در این گونه موارد به جای دلسوزی برای چنین مجرمانی، بر ا ِ عمال قوانین ممنوعیت آن جرم تاکید بیشتر می‌کنند نه در حمایت از مجرم اصل قوانین را زیر سوال برند!

4.در خاتمه باید بپذیریم دلیل اصلی رواج ارتکاب به اعمال مجرمانه‌ای همچون مصرف مسکرات و یا سایر محرمات در جامعه اسلامی ، درست اجرا نشدن قوانین و حدود الهی است که متخلفین را جری‌تر ساخته و جامعه را نسبت به ارتکاب جرم بی‌تفاوت‌تر نموده است. ممنوعیت شرب خمر از احکام قطعی الهی و غیر قابل تغییر است. سخن گفتن از رفع این ممنوعیت نوعی اعلام جنگ با خداست!

۳۱۳/۸