به گزارش گروه ترجمه خبرگزاری «حوزه» به نقل از mysalaam، پنج مسجد در سنگاپور بیشترین بازدید و توجه را از سوی گردشگران و نمازگزاران به خود جذب می کند.
مسجد سلطان
مسجد سلطان در بخش مسلمان نشین کپوگنگ گلام، سنگاپور واقع شده است. مسجد سلطان با گنبد طلایی خیره کننده در خورشید گرمسیری این کشور درخشش ویژه ای دارد، این مسجد در سال 1824 ساخته شده و ساختمان قدیمی آن تخریب شده است. در سال 1924 مسجد دیگری به جای آن بنا شده که سالن نمازخانه بزرگی با ظرفیت 5 هزار نمازگزار را دارد و تورهای بازدیدی به طور منظم در این مکان برگزار می شوند.
مسجد سلطان بزرگترین مسجد کشور سنگاپور و یکی از مهم ترین دیدنی های این کشور و نماد آن محسوب می شود، مکان این مسجد یکی از مهمترین مراکز فرهنگی در جامعه مسلمانان مالای محسوب می شود. و اطراف آن نیز رستوران ها، مغازه ها و کافه های متنوعی بنا شده است.
مسجد عبدالغفور
مسجد عبدالغفور مسجدی است در سنگاپور که با کمک های شیخ عبدالغفور به عنوان متولی مسجد، ساخته شد و ساخت آن در 1910 به پایان رسید. ترمیم عمده ای از ساختمان آن در سال 2003 انجام شد. مسجد عبدالغفور در منطقه معروف کامپونگ کاپو قرار دارد که در گذشته از مراکز مهم بازرگانی و تجاری برای بازرگانان هندی بود و مسلمانان هندی فرایض دینی و مذهبی خود را در این مسجد انجام می دادند. مسجد عبدالغفور در سال 1979 بعنوان یادبود ملی سنگاپور شناخته شد.
امروزه، از اتاقک های مسجد برای کلاس های قرآن و موضوعات دیگر، و همچنین برای فعالیت های اجتماعی استفاده می شود.
مسجد عمر کامپونگ مالکا
این مسجد قدیمی ترین مسجد سنگاپور است که از سال 1820 ساخته شده است. درآغاز تنها یک ساختار چوبی با سقف کاهگلی بوده است. یک ساختمان چوبی در سال 1855 جایگزین آن شد و پس از افزایش ها و تغییر ساختارها به شکل کنونی درآمد. بسیاری از نمازگزاران این مسجد که در قلب شهر واقع شده را کارمندان مراکز و موسسات اطراف تشکیل می دهند.
مسجد حاجه فاطمه
در کشور سنگاپور تعداد کمی از اماکن و جاده‌ها به نام زنان اسم گذاری شده‌اند و مساجد نیز تفاوت چندانی ندارند، در این میان مسجد «حاجه فاطمه» یکی از نمونه‌های انگشت‌شمار مساجدی است که به نام یک بانوی فرهیخته مسلمان نامگذاری شده است.
حاجه فامطه از قدیمی ترین مساجد سنگاپور است که در سال‌های 1842 – 1846 به سبک معماری اروپایی در ناحیه شهری کالنگ سنگاپور ساخته شده است.
بنیانگذار این مسجد یک بانوی تاجر مسلمان با نام حاجه فاطمه سلیمان بوده است. این بانوی مسلمان متعلق به یک خانواده ثروتمند مالزیایی با عنوان ملکان بوده که با کشتی‌های خود و ثروت قابل توجهی در اوایل 1800 به سنگاپور آمده است
این مسجد در تاریخ 28 ژوئن سال 1973 میلادی به عنوان یک بنای یادبود ملی به نام بنیانگذار آن نامیده شد.
یکی از ویژگی‌های این مسجد مناره آن است که به آن «برج کج سنگاپور» گفته می‌شود. این مناره چهار سطحی به دلیل رطوبت و جابجایی آجر‌های دست ساز به کار رفته در آن، در یک زاویه 6 درجه خم می‌شود که این مسئله باعث شده به یک جاذبه گردشگری تبدیل شود.
مسجد الابرار
اگرچه مسجد الابرار در سال 1827 ساخته شد اما ساختمان آجری آن در سال 1855 بنا گردید. معماری این مسجد تحت تاثیر سبک هند جنوبی و توسط مهاجران مسلمان قوم تامیل از هندوستان ساخته شده است. این مسجد نسبت به ساختمان های دیگر عصر خودش ساده و فاقد زرق و برق می باشد.
ویژگی های مسجد الابرار دو مناره بلند در قسمت جلویی آن است. در گذشته تنها یک سالن نماز کوچک داشته که هم اکنون توسعه داده شده است.
