به گزارش خبرنگارخبرگزاری«حوزه»، پروفسور محمد لِگِنهاوزن در نشست «تعریف و بایسته‌های گفت‌وگوی دینی با توجه به نیازهای انسان معاصر»، به تبیین مسائل مربوط به برگزاری گفت‌وگوهای میان‌دینی پرداخت و خاطرنشان ساخت: از گفت‌وگوی ادیان نباید تعبیر به گفت‌وگوی دو دین نمود، بلکه موضوع مربوط به بحث میان افراد از ادیان مختلف است که اختلافات و اشتراکاتی با هم دارند.
وی شناخت میزبان و سطح علمی این جلسات را در به ثمر رسیدن گفت‌وگوها مهم دانست و ابراز داشت: در گفت‌وگوی ادیان باید به موضوعات مرتبط با دین پرداخت، زیرا پرداختن به موضوعات حاشیه‌ای، سیاسی و... موجب هیجانی شدن گفت‌وگوها و بی‌نتیجه ماندن آنها می‌گردد.
پژوهشگر و استاد دانشگاه ادامه داد: بهتر است پیش از ورود به گفت‌وگو، موضوعی برای بحث انتخاب شود تا مباحث به شکل جدی‌تری دنبال شود. در گفت‌وگوی ادیان، هدف اصلی فهم و درک افکار مختلف است که گاهی به دنبال فهم عقلی در سطح آکادمیک و بعضاً تنها به دنبال ایجاد نوعی همکاری هستیم.
وی اظهار داشت: گاهی موضوع علمی بحث تنها بهانه‌ای برای ایجاد ارتباط و دوستی است و گاهی نیز هدف ایجاد ارتباطات بلندمدت است، برخی از گروه‌ها نیز در این گفت‌وگوها به دنبال یافتن پاسخ پرسش‌های خود هستند. باید توجه داشت که قرار نیست در این گفت‌وگوها به دنبال جمع اختلافات اعتقادی خود و پیروان ادیان دیگر باشیم. با گفت‌وگو در موارد اختلاف نظر، می‌توان نظرات طرف مقابل را بهتر درک کرد و زمینه نقد نظرات فراهم می‌گردد.
پروفسور لگنهاوزن با اشاره به این که گفت‌وگوی ادیان گاهی به سخنرانی‌های کوتاه و متعدد، در برخی موارد به بحث آزاد و گاهی به مناقشه تبدیل می‌شود، گفت: یکی از مسائل مهم برای موفقیت در گفت‌وگو، مباحث اخلاقی است. در گفت‌وگوی ادیان که وارد بحث با اعتقادات دیگر می‌شویم، باید مراقب بود مسائل دینی مورد اهانت قرار نگیرد. رعایت فروتنی، رفتار صمیمی، حوصله و توجه به سخنان طرف مقابل، کسب آمادگی پیش از ورود به بحث علمی و اکتفا نکردن به دانسته‌های پیشین، رعایت آداب مهمانی یا میزبانی بحث علمی و...، از بایسته‌های گفت‌وگوی ادیان به شمار می‌آید.
وی با اشاره به این که معمولاً در گفت‌وگوی ادیان، طرف مقابل با ذهنیت و پیش‌فرض‌هایی وارد بحث می‌گردد، یادآور شد: بدگمانی، بی‌اعتمادی و سوءتفاهم، به ویژه با وجود تبلیغات منفی شدید ضد اسلام، موانعی است که در برابر گفت‌وگوی ادیان با اسلام قرار دارد. از سوی دیگر، بین مسیحیان، تفکرات بسیار متنوع و بعضاً متضادی وجود دارد و نمی‌توان با خواندن چند کتاب ادعا نمود که با تفکر همه آنان کاملاً آشناییم.
سخنران نشست ادامه داد: باید تعادلی در گفت‌وگوها در نظر گرفت که نه بسیار جزمی به بحث پرداخت و نه به ورطه نسبی‌گرایی وارد شد، بیان برخی مسائل ناراحت‌کننده، که نمی‌توان از آنها پرهیز کرد، باید عاقلانه و منطقی صورت گیرد. همواره باید دانست هدف از بحث در گفت‌وگوی ادیان، مسلمان کردن پیروان ادیان دیگر یا برعکس نیست، در حالی که گاهی اوقات، چنین انتظار یا هدفی در دو طرف دیده می‌شود.
پروفسور لگنهاوزن، در پایان، کتمان حقایق، مغالطه، ارائه سخن بدون سند معتبر، استفاده بیش از حد از اصلاحات تخصصی و... را، که با هدف گمراه نمودن طرف مقابل استفاده می‌شود، از مهم‌ترین موانع رسیدن به حقیقت و درک متقابل در گفت‌وگوهای ادیان برشمرد.
