پروانه معصومی بازیگر سینما و تلویزیون در گفت‌و‌گو با خبرگزاری «حوزه»، درباره کار جدیدش «مینو» اظهار کرد: بازی در این سریال تلویزیونی را برای این قبول کردم که به کار کارگردانش امیرمهدی‌ پور‌وزیری اطمینان داشتم، زیرا کارهای مستند وی را دیده بودم، اما این کار آنگونه که می‌خواستم نشد. دلیل آنهم این‌که در انتخاب بازیگر آن دقت لازم صورت نگرفته بود، البته چندین نقش بسیار خوب بودند، اما نقش‌هایی بودند که می‌توانست از بازیگر مناسب‌تری بهره برد.

وی افزود: این‌که از بازیگری این سریال نقد می کنم منظورم این نیست که هنرمندان آن کارها اثرشان از کیفیت لازم بری است، اما وقتی یک نقش برای بازیگری مناسب نباشد دیگر تکنیک و کیفیت بازیگری چندان اهمیت ندارد. برای مثال اگر قرار باشد نقش یک مادر را به بازیگر بدهید که نه به لحاظ سنی نه به لحاظ ظاهری با نقش هماهنگ نیست، دیگر هنر مورد نظر به چه دردی می‌خورد!

این بازیگر درباره استقبالی که از این سریال شده هم اینگونه پاسخ داد: همه می‌دانید که من در روستایی در شمال کشور زندگی می‌کنم، در شهرهای کوچک و روستاها مردم بیشتر مخاطب ماهواره‌ها هستند! برای همین نه تنها سریال «مینو» بلکه دیگر کارهای نمایشی هم عموماً با استقبال خوبی مواجه نمی‌شود، اما در تهران سریال تلویزیون با استقبال بیشتری مواجه می‌شود، دلیل آنهم هم برای من کاملاً مشخص نیست، در این رابطه باید اضافه کنم افرادی که سریال را دیده‌اند و با من برخورد داشته‌اند، گفته‌اند که سریال توانسته آنها را جذب خود کند، چون کار از کیفیت لازم بهره کافی را برده است.

این بازیگر ادامه داد: این‌که می‌گویم بخشی از مردم مخاطب ماهواره هستند، نکته‌ای دردآور برای من است، اما نمی‌توانم حقیقت را نادیده بگیرم، امروز بخش زیادی از مردم کشورمان ماهواره نگاه می‌کنند، این مسئله نشان می‌دهد ما در انجام رسالت خود موفق نبوده‌ایم، والا چرا باید مردم کارهایی را تماشا کنند که برای فرهنگ آنها ساخته نشده است. متاسفانه تلویزیون پیله‌ای دور خود تنیده که باعث شده پیرامون خود را نبیند، درصورتی‌که اگر سیما چشمان خود را به روی نیازهای مردم باز کند ما شاهد اتفاقات خوبی در رسانه خواهیم بود.

بازیگر فیلم «گل‌های داوودی» تاکید کرد. درباره مضرات فراگیر شدن ماهواره دو دیدگاه وجود دارد، ابتدا نگاهی که معتقد است تولیدات شبکه‌های فارسی زبان ماهواره با این هدف پخش می‌شود که مخاطب ایرانی را به سمت فرهنگی خاص هدایت کند. نگاه دیگر این است که این دست تولیدات برای فرهنگی دیگر تولید شد‌ه‌اند، پس ارائه آن به مردم از خود بیگانگی به وجود می‌آورد، به هر حال هر دو طرز نگاه مضر است، پس چرا باید با تولید برنامه‌های کم مخاطب به شبکه‌های خارج نشین این اجازه را دهیم که به اهدافشان برسند.

وی در پاسخ به این سوال که موضوع جنگ و دفاع مقدس تا چه زمان قدرت نمایشی دارد، گفت: به جرات می گویم در حوزه دفاع مقدس حتی به نیمه راه هم نرسیده ایم، برای مثال سریال مینو زاویه ای از جنگ را پیش روی ما قرار می‌دهد که تا به حال بازگو نشده است، آنهم نگاه خانواده به جنگ است، اما در سینما و تلویزیوت باب شده که تنها در قالب آدم‌های جنگ فیلمسازی شود، اما این حوزه دایره‌ای وسیع دارد که می‌شود به آن هم توجه داشت.

خانم معصومی درباره الزام پرداختن به چنین موضوعاتی در کارهای نمایشی تصریح کرد: شهید در تفکر ایرانی – اسلامی والاترین ارزش  را دارا است، زیرا شهیدان با ایثار جانشان آرامش را برای دیگران به ارمغان می‌آورند، این قبیل افراد می‌توانند الگو باشند، برای همین اگر به این حوزه نگاهی دقیق و کارشناسانه شود درک خواهیم کرد جوان امروزی نیاز دارد تا بداند آرامش فعلی خود را وادار چه کسانی است. این خواسته هم تنها در کشور ما نیست، بلکه در سینمای جهان هم چنین نگاه احترام آمیزی به شهدا وجود دارد.

وی در بخش دیگری از این گفت‌و‌گو در پاسخ به این سوال که علاقمند به بازی در چه نوع آثاری است، بیان کرد: تجربه حضور چندین دهه‌ای من در سینما نشان می‌دهد به چه آثاری اهمیت می‌دهم. همیشه سعی کرده‌ام کاری که بازی می‌کنم باعث شرمندگیم نزد مردم نشود، چون با لطفی که مردم به من دارند خود را پیشگاه آنان مسئول می‌دانم، در ضمن باورم این است بازیگر پیرامون خود نیز مسئول است. شاید حضور در برخی آثار در مقطعی پول و شهرت به همراه داشته باشد، اما مطمئن باشید در دراز مدت منجر به اتفاقی خوب نخواهد شد.

خانم معصومی در انتهای این گفت‌وگو تاکید کرد: برای این‌که سینمای ما بتواند تصویرگر ارزش‌های دینی و ملی ما باشد تنها نباید از هنر هفتم متوقع بود، بلکه تمام بخش‌های فرهنگی در این زمینه می‌توانند ایفای نقش کنند. تلویزیون در این میان نقش بسیار مهمی دارد، همچنین بهره بردن از امکانات فضای مجازی قدم دیگری است که نباید نادیده گرفته شود.