حجت الاسلام والمسلمین قنواتی مدیرمدرسه علمیه معصومیه قم  که  خود از فضلای امدادگر در مناطق سیل زده کشور بوده در گفت و گو با خبرگزاری حوزه، به فعالیت های طلاب مدرسه معصومیه در استان های  سیل زده  کشور پرداخته است  که متن این گفت و گو به این شرح است:

در بزنگاه ­هایی که برای کشور رخ می دهد، نگاه همه مردم و مسئولین، متوجه طلاب و حوزه ­های علمیه است و این نگاه بطور ویژه در مورد فعالیت­ های مدرسه معصومیه وجود دارد و کنش­های این مجموعه مورد توجه است. در مورد فعالیت­ های طلاب و مجموعه مدرسه معصومیه نیز توضیحاتی بفرمائید.

اولا امیدوارم همانطور باشد که شما گفتید. ظاهر مسئله هم همینطور است و سطح توقع از طلاب و فضلای انقلابی این مدرسه بیشتر است. ما باید این انتظار را لطف و رحمت الهی بدانیم و شکرگزار این حسن ظن باشیم و نباید دیگرانی که این توقع را دارند از خودمان ناامید کنیم. زمانی که این اتفاق افتاد مدرسه معصومیه در تعطیلی ایام عید نوروز بود اما تعداد قابل توجهی از طلاب این مدرسه از شهرها و مناطق مختلف کشور با من تماس می­ گرفتند و سوال می ­کردند که ما چکار می­ توانیم انجام بدهیم. اتفاق مبارکی که افتاد این بود که ستاد خودجوشی به نام سخا برای خدمات اجتماعی در برهه­ های مختلف شکل گرفت و این ستاد دارای کمیته ­هایی بود. یکی از آنها کمیته رصد و پایش مناطق سیل­زده بود که الحمدلله این کمیته بسیار موفق عمل کرد و تلاش فراوانی هم در آن انجام شد.

یکی از کمیته ­های دیگر، کمیته جذب و سازماندهی نفرات بود. ما وقتی دیدیم نیاز به سازماندهی بین طلاب مدرسه با دیگر طلاب وجود دارد این کمیته را راه اندازی کردیم که فعالیت­ های بسیار مثبتی در منطقه و در پشت صحنه انجام دادند. کمیته دیگری به نام جمع ­آوری کمک­های مردمی نیز شکل گرفت و به همه طلاب مدرسه این ماموریت داده شد تا در همه مناطقی که حضور دارند مردم را در لزوم به کمک رسانی به مناطق سیل­زده هوشیار کنند و طلاب ما کمک­های فراوانی را از مناطق خود جمع آوری کردند.

در این بین تصمیم گرفته شد که یک چادر جمع­ آوری کمک­های مردمی در مقابل مدرسه در نظر گرفته شود تا مردم عزیزی که حسن ظنی به این مدرسه دارند کمک­های خود را تحویل این چادر بدهند. بیش از 250 میلیون تومان کمک های غیر نقدی تحویل این چادر شد و ما هم آن را به نهادهای متولی امر تحویل دادیم و کمک­های نقدی هم که مقدار قابل توجهی بود به همین شکل تحویل نهادهای مرتبط شد.

کمیته دیگر کمیته رسانه و تولید محتوا بود. ما احساس کردیم نیاز است واقعیت های این سیل به نحو درستی به اطلاع مردم برسد. لذا یک نشریه به نام سیل نامه توسط طلاب ما آماده شد. در عرصه فضای مجازی نیز اخبار منطقه به سمع و نظر مردم رسید و تلاش شد تا گزارشی برای لزوم خددمت رسانی به مردم مناطق سیل زده آماده شود که خیلی مورد توجه قرار گرفت.

کمیته عملیات امدادی و پشتیبانی نیز بر اساس اطلاعاتی که کمیته رصد و پایش جمع ­آوری می ­کرد، برنامه­ ریزی دقیقی انجام می ­داد و در ابتدا برخی افراد را به طور فردی و گروه ­های کوچک به منطقه گسیل می­ کردند و زمانی نیز که احساس شد گروه ­های جهادی بعد از عملیات ­های سنگین و طولانی مدت نیاز به تغییر شیفت دارند ما اردوی جهادی طلاب مدرسه را در مناطق سیل­زده داشتیم و علی­رغم اینکه کار بسیار سخت بود و در ماه مبارک رمضان اتفاق افتاد، اما دوستان ما در مناطق حضور خوبی داشتند.

طلاب ما در این اردو بخشی از کار که در ابتدا اولویت نداشت اما در ادامه اولویت پیدا کرده بود را ماموریت خود قرار دادند و با حضور در انجیرستان های استان لرستان که به­ واسطه سیل آسیب فراوانی دیده بود را لایروبی کردند.

یک اتفاقی در میان این فعالیت ­ها صورت گرفت که شاید اتفاق کم نظیری و فتح الفتوحی معنوی بود. بعد از اینکه طلاب در صحنه­ های مختلف حاضر بودند، در سطح دیگری هم فعالیت ویژه ای را شروع کردند و در حدود 24 سال روز استیجاری را با رعایت احتیاط و به بهترین وجه ممکن انجام دادند و آن مبلغ دریافتی را یک جا تقدیم مردم شریف مناطق سیل­زده کردند. این اتفاق بسیار مبارک بود و طلاب، اساتید و همسران مکرمه شان در این جریان شرکت داشتند. طلاب و اساتید در روزهای منتهی به ماه رمضان با زبان روزه در کلاس های درس خود حضور پیدا می کردند.

تخریب ­هایی در رابطه با روحانیت انجام شده بود و در سیل اخیر شکاف­ های موجود میان مردم و روحانیت ترمیم شد، اما طلاب و حوزه­ های علمیه چه باید بکنند تا دوباره شکافی بین آنها و مردم حاصل نشود؟

اگر بخواهم خیلی راحت در این خصوص صحبت کنم باید بگویم روحانیت از ابتدا و در طول ادوار تاریخ مورد شدیدترین حملات از ناحیه کسانی قرار داشته ­اند که چشم دیدن تعالی اسلام و حتی کرامت انسانی را نداشتند. اما این باور را دارم که هیچگاه آنها در مکر و حیله خود موفق نبوده، نیستند و نخواهند بود. خداوند متعال روحانیت اصیل و آن کسانی که به واقع خالصانه و مخلصانه در مقام هدایت هستند را تنها نخواهد گذاشت و این یک سنت الهی است. چون خود بنده از اهالی مناطق سیل­زده هستم این را به وضوح می­دیدم که نگاه مردم در یک مقاطعی نسبت به روحانیت دست خوش شبهاتی شده بود اما وقتی این سیل اتفاق افتاد و این حضور موثر و پر معنا توسط مردم شریف مناطق دیده شد، این را از زبان اقشار مختلف شنیدم که می­گفتند ما قضاوت درستی نداشتیم و در بزنگاه ­ها و جاهایی که ما نیاز به کمک داریم و حضور دیگران و همدلی شان را  می خواهیم، آن کسانی که حاضرند همین مردم متدین و انقلابی و بطور ویژه روحانیت هستند و این را بنده بسیار مشاهده کردم.

این خصلت جزء ویژگی ­هایی است که همیشه ملازم روحانیت بوده است و ما نباید این روحیه همدلی و هم نشینی با مردم مستضعف و محروم را از دست بدهیم و هر قدر از این روحیه فاصله بگیریم زمینه رسوخ شبهات را ایجاد می­کنیم و از هویت اصلی­مان هم دور می­شویم. مگر می­ شود کسی روحانی باشد و غم مردم را نداشته باشد؟ اساسا هویت طلبگی در چنین کسی شکل نگرفته است. این حضور به موقع، موثر و مفید بود اما باید تداوم داشته باشد. ما نباید احساس کنیم که مدتی رفتیم و به وظیفه خود عمل کردیم و تمام شد. این نهضت تازه آغاز شده و باید تداوم داشته باشد. اگر تا بحال وظیفه ما تنها حضور در مناطق بوده است، الان وظیفه دیگری هم اضافه شده و ما باید از مسئولین، نهادها و دستگاه­های مرتبط مطالبه داشته باشیم. ما باید قدم به قدم پیگیر رفع مشکلات مردم باشیم.

لذا یکی از وظایف ما این است که اردوها و گروه­های جهادی باید با تمرکز بیشتری در مناطق حضور داشته باشند و طلاب از زمانهایی که می­توانند برای حضور در منطقه استفاده کنند.

فعالیت مجموعه حوزه های علمیه و طلاب و فضلا را کمک به سیل زده ها را چگونه ارزیابی می کنید؟

چون این اتفاق مقارن با ایام تعطیلات عیدنوروز و تعطیلات آن روزها بود، بنده در منطقه خوزستان حضور داشتم و از ابتدای امر، حضور مردم مجاهد و خصوصا طلاب بی نام و نشان و حتی اساتید سطوح عالی حوزه های علمیه را می دیدم که خیلی­ ها آنها را نمی ­شناختند و بسیاری از طلبه ­ها هم بودند که ما می­ شناختیم اما مردم نمی دانستند که اینها طلبه هستند چون معمم نبودند. حتی برخی از اساتید به نام سطوح عالی را هم دیدم که بدون لباس روحانیت در کنار همه خدمت ­رسانان عزیزی که آمده بودند تا غمخوار مردم سیل زده باشند حضور داشتند و فعالیت های خدماتی انجام می­ دادند.

ظاهر این سیل خرابی و ویرانی بود اما باطن این سیل، سیلِ رحمت، اتحاد، غمخواری، ایمان و اسلام ناب بود. واقعا بنده آنجا این صحنه ­ها را می­ دیدم که طلبه­ ها و مردم عزیز ما در ایام تعطیلات نوروز، خود را به مناطق سیل­زده رسانده و مشغول خدمت­رسانی شده بودند.

این همراهی ها چه در استان گلستان، چه در لرستان و چه در خوزستان واقعا مثال زدنی بود. همه مردم غیرتمند کشور هم خود را مدیون مردم عزیز خوزستان و لرستان می­دانستند و این باعث شد خدمت ­رسانی های زیادی اتفاق بیفتند.

بنده در منطقه مکرر به یاد این آیه از سوره مبارکه نحل می­افتادم که می فرماید وَأَوْحَیٰ رَبُّکَ إِلَی النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا یَعْرِشُونَ مَّ کُلِی مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلًا ۚ یَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِیهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ ۗ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ و احساس می­کردم ظهور  اَتَم این آیه شریفه در حال رخ دادن است و طلبه ­هایی که مانند زنبور عسل از گل­های گلستان قم متنعم شده بودند، این شهد را به مناطق سیل­زده آوردند و به مردم این مناطق چشاندند و روح و ریحان را به این مناطق رساندند. مناطقی که شاید در ابتدا به نظر می رسید که امید از آن رخت بر بسته و واقعا مردم دچار یک تحیر عمیق شده بودند و نمی­دانستند چه باید بکنند. آنچه در چهره ­های مردم من را خیلی اذیت می­ کرد همان حالت تحیری بود که دیده می ­شد. اما بعد از این حضور پر معنا که بخش عمده آن را مردم متدین و عزیز کشور اسلامی­مان تشکیل داده بودند و طلاب هم به سان یک نگین در این جمع حضور داشتند کم کم موجی از امید در میان اقشار مردم بوجود آمد.

حضور این طلاب که بنده به زنبور های عسل تشبیه کردم، یک جهت دیگر هم داشت که نیش آنها بود و خدعه و نیرنگ و مکری که دشمنان در بحث ایجاد شکاف در بین مردم و هادیان قوم دنبال می­ کردند را کاملا پوشاند و توطئه دشمنان را برملا کرد.

این نیش بود که حقایق را نشان داد و مردمی که دچار خرابی ظاهری شدند در مسیر سیل بصیرت و همدلی قرار گرفتند و بعید می­دانم که دیگر دشمنان بتوانند در برنامه­های مخرب خود موفق باشند.

بنده جا دارد تشکری بکنم از حمایت ها و هدایت­ های هوشمندانه ای که مراجع عظام تقلید و مدیریت حوزه های  علمیه داشتند. این حمایت­ ها زمینه ساز حضور گسترده طلاب شد و این که سال تحصیلی در حال انجام بود باعث نشد تا تهذیب عملی بر تهذیب نظری مقدم شمرده نشود. حجت هم بر همه جامعه روحانیت تمام شد که هر کس هر کاری می­ تواند باید انجام دهد و بنده ضمن تقدیر و تشکر از مراجع عظام تقلید، از مدیر  حوزه های علمیه نیز تشکر می­ کنم.

بازتاب فعالیت ­های جهادی و نقش رسانه ­ها را در جریان سیل اخیر چگونه ارزیابی می­ کنید؟

یکی از جلوه های حضور جهادی نیرو های انقلاب، نیروهای رسانه­ ای انقلابی بودند که در صحنه ­ها حضور داشتند و واقعیات و اخبار مناطق را فارغ از همه مسائل حاشیه ­ای به اطلاع مردم رساندند تا مردم وظیفه خود را به بهترین وجه تشخیص دهند. واقعا در این مسئله با وجود همه کاستی­ها، ما نیروهای انقلابی متخصص در امر رسانه را در منطقه می­ دیدیم که به رسالت خود عمل می­ نمودند و بسیار هم در این رسالت موفق بودند و خصوصا جا دارد چون این امر را با چشمان خودم دیدم عرض کنم که نیروهای رسانه­ ای خبرگزاری حوزه در این مسئله حضور بسیار پررنگی داشتند و اگر فرصتی پیش می ­آمد بیل به دست می­ گرفتند و کارهای خدماتی می­ کردند.

در پایان اگر مطلب دیگری باقیمانده در خدمت شما هستیم.

من بازهم تشکر می کنم از عنایت به این موضوع و توصیه و خواهشی دارم مبنی بر اینکه مردم، مسئولین، خیرین، طلاب و همه کسانی که کاری از دستشان بر می­آید، مردم مناطق سیل­زده را فراموش نکنند. باب جهاد در این زمینه همچنان باز است و نباید از کنار این مسئله بی ­تفاوت گذاشت. از مسئولین عزیز در نهادهای ذی ربط درخواست می ­کنم خود را در مقابل این مردم شریف مدیون بدانند. مردم خوزستان، لرستان و گلستان مردم شریف، مومن و پاکار انقلاب هستند و نباید اینهایی را که آسیب های جنگ را دیدند، محرومیت ­ها را چشیدند و بیشترین حجم از استضعاف را تحمل کردند در این مقطع تنها بگذاریم و همه باید خود را در مقابل این مردم مسئول بدانند. ما باید از این فرصت نهایت استفاده را ببریم و همانطور که عرض کردم لطف و رحمت الهی در کنار این خرابی ­ها ما را بر محور مودت و رحمت الهی گرد هم جمع ­آورد تا جراحت­ هایی که بر پیکره این ملت آمده را ترمیم کنیم.

گفتگو: محمدجواد عطائی