به گزارش سرویس بین الملل حوزه، مردم کشمیر از ۲۶ روز پیش هیچ رابطه ای با دنیای خارج ندارند، حتی همه شبکه های تلویزیون و رادیو هم خاموش شده است. هرنوع ارتباطات مسدود شده است؛ روزنامه، اینترنیت، موبایل، تلفن ثابت همه تعطیلند.خبرنگاران اجازه هیچ فعالیتی ندارند، اگر کسی ویدیویی یا مصاحبه ای بگیرد ، فوراً او را بازداشت می کنند و همچنین با خبرنگاران برخورد سختی می کنند.

بنابر گفته کارشناس کشمیری  سالها پیش چند نفر از مقامات اسرائیل به کشمیر آمدند و با مسئولان هند ملاقات داشتند از آن به بعد شیوه هایی که صهیونیست ها برای مبارزه با فلسطینی ها استفاده می کنند، در کشمیر پیاده شد و ماشین، اسلحه ها و ابزارهای جنگی ارتش هند همه اسرائیلی است. اینها از اسراییل و امریکا خط می گیرند و به نحوه احسن در منطقه اجرا می کنند تا ریشه اسلام را بخشکانند و البته به دلیل سانسور خبری شدید به نسبت فلسطین و غزه اینجا راحت تر هستند.  در همین راستا فردوس احمد میر کارشناس اهل کشمیر در گفت و گو با سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه به بیان آخرین تحولات کشمیر پرداخت.

متن گفت و گو به شرح ذیل است:

حوزه : در روزهای اخیر شاهد اخباری مبنی بر نا آرامی مجدد و کشتار در منطقه کشمیر از طریق رسانه های مختلف بودیم. بفرمایید در حال حاضر در کشمیر چه می گذرد و مهمترین دلایل این حوادث چیست؟

بزرگواران محترم در جامو و کشمیر و لداخ به عنوان یک جامعه انسانی و اسلامی از ۲۵ روز پیش یعنی (از روز ۱۴ مرداد، ۵ اوت) بسیار اوضاع ناگوار و وخیم است و این روند همچنان ادامه دارد.

جامو و کشمیر در خون ، ماتم و محاصره

دلیل این همه حوادث اشکبار این است که قانون حق خود مختاری جامو و کشمیر به نام قانون ۳۷۰ و ماده ۳۵ آ، لغو شده است. این قانون در سال ۱۹۵۰ میلادی بعد از یک دوره طولانی و پیچیده مذاکرات بین رهبران سیاسی هند و کشمیر تصویب شده بود و همچنین جزء قانون اساسی هند می باشد، حزب فعلی بی جی پی (بهارتیا جنتا پارتی، حزبی که دارای گرایش افراطی نژادپرستانه و رویکرد و تمایل شدید به مذهب هندو) به ریاست آقای مودی در ۵ اوت ۲۰۱۹ میلادی (۱۴ مرداد ۱۳۹۸ شمسی) بدون طی کردن روند قانونی و موافقت مردم جامو و کشمیر آن را لغو کرد. این قانون به ساکنین این منطقه امتیازات خاصی می داد؛ از جمله بعضی از قوانین هند را در جامو و کشمیر لازم الاجراء قرار نمی داد و با مصونیت های سیاسی و حقیقی و حقوقی برای اهالی این منطقه همراه بود و کمک می کرد زندگی را تا حدودی بدون تغییر بافت جمعیت و بدون از دست دادن زمین، کار، امنیت ، مذهب ، فرهنگ ادامه بدهند.(گرچه در منطقه جامو در هند با سازش های مختلف و صدور شناسنامه های جعلی بافت جمیعت را عوض کردند و خیلی از هندو ها را ساکن جامو کرد و الان اکثریت با هندوها (حدوداً ۶۰ درصد) در جامو هست).

 بر این اساس غیر از اهالی جامو و کشمیر فرد دیگری نمی تواست زمینی بخرد، یا در ادارات دولتی کارمند شود، یا از امکانات محدود برای آن منطقه سوء استفاده کند. نیز این قانون شرط الحاق جامو و کشمیر با هند بعد از جنگ جهانی دوم بوده که آخرین پادشاه جامو و کشمیر آقای راجا هری سینگ امضاء کرده بود (بعدا در ۱۹۵۰ بصورت قانون اساسی مستحکم شد)، گرچه براساس بعضی از اسناد قوی تاریخی خود این الحاق هم ساختگی و جعلی است و یک سناریو هست که بعد از اشغال جامو و کشمیر درست شده است تا در منطقه و جامعه بین الملل توجیه کنند.

جنایات در کشمیر از پیش تعیین شده بود

گفتنی هست که این اقدام سخیف دولت و ارتش هند با برنامه از پیش تعیین شده و سازش های خاصی انجام شده است. قبل از لغو این قانون به همه گردشگران و نیز شرکت کنندگان هندی برای بازدید از معبد ها و زیارتگاه های مذهب خود، هشدار داده شده که از جامو و کشمیر خارج شوند، چون احتمالا به آنها حمله خواهد شد، درحالیکه حمله ای در کار نبود. همچنین شایعات دیگری هم درست کردند تا مردم در سردرگمی بمانند و متوجه نشوند که چه بلایی سر آنها می آورند. چرا که چند ماه قبل حکومت محلی به خاطر اختلاف حزب محلی (پی دی پی) با حزب حاکم کل هند (بی جی پی) منحل شد و قبل از ائتلاف جدید، حکومت مرکزی پارلمان جامو و کشمیر را باطل قرار داد و منحل کرد، لذا طبق قانون هند فرماندار حکومت مرکزی همه اختیارات ویژه حکومتی این منطقه در دست گرفته بود، که به خاطر این به راحتی توانستند برنامه ها و دسیسه های خودشان را پیاده و عملی کنند.

همچنین، این مطلب قابل ذکر است که قبل از لغو قانون حدوداً ۴۰ هزار نفر از ارتش اعزام  شدند، بعدا دوباره حدوداً ده هزار نفر اضافه شده، این درحالی هست از قبل ارتش بیش از یک میلیون نفر در جامو و کشمیر حاضر هستند،و کل جمیعت این منطقه تقریباً ۱۳ تا ۱۵ میلیون نفر هست، در برابر هر ده نفر یک فرد ارتشی وجود دارد. علاوه بر این اسلحه های جنگی به تعداد زیاد این روز ها به مناطق مختلف جامو و کشمیر ارسال می شود.

حوزه: در حال حاضر چه تدابیر امنیتی در منطقه کشمیر وجود دارد و اوضاع مردم عادی چگونه هست؟

بعد از لغو این قانون، اوضاع جامو و کشمیر و لداخ در ۲۶ روز گذشته خیلی ناراحت کننده و پر از درد و سوز و مصیبت است؛ محاصره عمومی از سوی دولت و ارتش هند در حد گسترده و در شدید ترین شکل ممکن، در هرسه منطقه، جامو، کشمیر و لداخ، برقرار است.

بازداشت و حبس خانگی رهبران سیاسی و مذهبی در کشمیر

  تمام رهبران سیاسی و رهبران مذهبی یا افراد و رهبران استقلال طلب یا زندان فرستاده شدند و یا در خانه محبوس شدند. تمامی افراد فعال اجتماعی یا فرهنگی به شدت زیر نظرند و تعداد شهدا و مجروحین روزبه روز افزوده  می شود. جاده ها و خیابان ها پر از خاک و خون و سنگ و حفره است.

مردم جلوی چشم خودشان شاهد جان دادن و یا مجروحیت عزیزانشان هستند ولی از بس که فشار و وحشت حاکم هست  جز ماتم و فریاد کار خاصی از دست آنها بر نمی آید. عبور و مرور و کسب و کار کلا تعطیل است.

دسترسی  به داروخانه ها و بیمارستان ها خیلی سخت شده است، افراد مریض به ویژه مریض های صعب العلاج با مشکلات فراوان و غیر قابل حل مواجه شدند. ارتش تمام کنترل را دست گرفته، پلیس محلی یا مرخص شدند یا بدون اسلحه در ادارات یا در کلانتری ها محدود شدند، لذا ارتش بدون هیچ ملاحظه هر نوع اختیار عمل دارد.

بازداشت و شکنجه حدود ۱۰ هزار نفر در کشمیر

حدودا ۵ الی ۱۰ هزار نفر را در  خانه ها و خیابان ها بازداشت کردند  و حکم زندان بدون محاکمه نوشتند و در زندان های خارج از جامو و کشمیر فرستادند و هیچ خبری به خانوادهای آنها نمی دهند.

نوع رفتار و شکنجه ها با اسیران طوری هست که هیچ ملاحظه اخلاقی و انسانی با آنها ندارند به طوری که اسیران آرزوی مرگ می کنند و می گویند ما را بجای زجر دادن و شکنجه های غیرمتعارف و توهین های مکرر گلوله بزنید.

همچنین شبانه تعدادی از افراد ارتش به خانه های مردم  به هر بهانه ای هجوم می آورند و افراد خانه، زن، مرد، پیر و جوان و بچه ها را تحت آزار و اذیت های مختلف قرار می دهند. بعضی خبرها حاکی از آنست که حتی مثل سابق دخترهای جوان را می ربایند و تحت آزار جنسی قرار می دهند، حتی بعضی از رهبران حزب حاکم صریحاً با توهین گفتند الان می توانیم دخترهای جوان سفید کشمیری را بگیریم و به عنوان کنیز یا زن بیاوریم.

پرچم مخصوص ملی جامو و کشمیر را هم بعد از ۶۷ سال دفعه اول از مراکز مهم دولتی و اداری شبانه پائین آوردند که تا کنون شاهد چنین موردی نبودیم.

با برنامه خاص و تحت سازش های پیچیده در مناطق مختلف جامو وکشمیر مخصوصا در کارگیل اقدام به گسیل دادن و فرستادن افراد تندرو و اعضای سازمان آر ایس ایس کردند.(این سازمان سازمانی است که سالها قبل براساس نظریهٔ هندوتا تأسیس شده است و از اهداف اصلی اش، ترویج مذهب هندو به صورت گسترده در هند و دنیا با گرایش افراطی؛ آماده سازی افراد و مجهز کردن تیپ و لشکر مخصوص برای تحقق این هدف؛ جاسوسی و جمع آوری اطلات از رهبران و افراد موثر اقلیت ها از جمله مسلمانان؛ در کل هند سازماندهی و پوشش دادن افراد تند رو هندو برای ایجاد خوف و وحشت، قتل و کشتار و غارت گری و تخریب اموال اقلیت ها، خلاصه کار اینها خیلی شبیه سازمان های موساد و سیا هست.)

قطع شبکه های رادیویی، تلوزیونی- اینترنت و موبایل  در کشمیر

  مردم از ۲۶ روز پیش هیچ رابطه ای با دنیای خارج ندارند، حتی همه شبکه های تلویزیون و رادیو هم خاموش شده است. هرنوع ارتباطات مسدود شده است؛ روزنامه، اینترنیت، موبایل، تلفن ثابت همه تعطیل اند.خبرنگاران اجازه هیچ فعالیتی ندارند، اگر کسی ویدیویی یا مصاحبه ای بگیرد ، فوراً آن را بازداشت می کنند و همچنین با خبرنگاران برخورد سختی می کنند؛ مثلاً یکی از خبرنگاران را به بهانه واهی گرفتند و زیر شکنجه های سخت قرار دادند، برای گفتن این نوع حقایق فاجعه آور همین بس که تعدادی گلوله ساچمه ای به صورت این خبرنگار زده بودند که به شدت مجروح شده است.

ممانعت از فعالیت خبرنگاران در کشمیر

خبرنگارانی که از خارج  می آیند و می خواهند وارد جامو و کشمیر شوند، به هیچ وجه اجازه ورود به آنها نمی دهند و از مرز و فرودگاه با برخورد سخت برمی گردانند، حتی با بعضی از خبرنگاران مرد و زن رفتار توهین آمیز و خلاف عرف شده است.

محدودیت ها خیلی زیاد و سخت شده است، به ندرت در بعضی اماکنی که هندو نشین اند، محدودیت ها را برداشته اند و این اقدام را دولت و اکثر رسانه های هندی تبلیغ می کنند که اوضاع آرام و عادی هست یا فیلمها و تصاویر گذشته را به خاطر این نشر می دهند. اکثر رسانه های هندی داخل و خارج از هند جوری فضا سازی می کنند که انگار هیچ اتفاقی رخ نداده است، گرچه چند تا از آنها به حرفه و شغل خود وفادار ماندند و با سختی سعی می کنند که حقایق را نشان بدهند و به ساز دولت نرقصند.

برای درک محدودیت وحشت آور و وضعیت پر از اختناق جامو و کشمر این نکته کافی هست که حزب حاکم بی جی پی نگذاشت حتی نفر اول آقای راهل گاندی (از نوادگان بانی انقلاب هند، آقای گاندی) و رهبر حزب کانگریس (سابقه دار ترین حزب در هند) وارد کشمیر شود و از نزدیک با فرماندار و افراد دیگر ملاقات کند.

آنجا از زمان عید قربان ، نماز جماعت ،  دید و بازدید خوشی و شادمانی وجود ندارد. از چند روز قبل اجازه ندادند که عید غدیر را جشن بگیرند  اگر چه این عید بیشتر متعلق به جامعه شیعه است.

ما هم از اینجا و افراد دیگری هم در کشورهای دیگر یا حتی افراد مقیم در ایالتهای مختلف هند در این مدت هیچ نوع ارتباطی با خانواده ها و دوستان و آشنایان نداشتیم. از نگرانی آنها و از اوضاع مخوف و فضای اختناق ایجاد شده از سوی دولت و ارتش هند در جامو و کشمیر و لداخ همه ما خیلی نگران و ناراحت و مضطربیم. جز دعا و تلاش کم و محدود، کار خاصی از دست ما و آنها برنمی آید. خلاصه اینکه عرصه مردم برای ادامهٔ زندگی روز به روز تنگ تر و سخت تر می شود، زندگی همین روزها برای خیلی ها دشوارتر شده است.

این همه حوادث درحالی است که از سوی کشوری انجام می شود  که در دنیا و مجامع بین المللی خودش را بزرگترین مدعی حکومت جمهوری قرار می دهد که ۷ دهه و به طور خاص این روزها هیچ ملاحظه و پاسداری از حقوق بشر و حقوق اولیهٔ مردم در جامو و کشمیر به طور خاص و به طور عام نسبت به مسلمان ها و سیکها و دیگر اقلیت ها در کل هند از جمله در ایالت های پنجاب و گجرات و آسام وغیره ندارد (قتل عام اقلیت ها به خصوص سیکها در پنجاب، مسلمانان در گجرات و آسام غیر قابل فراموشی است، به تازگی از ایالت آسام علاوه بر اقدامات قتل و ترور کردن و غارت کردن اموال اقلیت های مسلمان و باطل کردن تابعیت هندی آنها، حددواً دو میلیون نفر را اخراج کردند).

حوزه: واکنش های جهانی نسبت جنایات در منطقه کشمیر را چگونه ارزیابی می کنید؟

در همین مدت دنیا و مجامع بین المللی و مخصوصا اکثر دولت های کشورهای اسلامی ، حتی خود مردم شبه قاره هند و پاک هیچ واکنش خاصی نشان ندادند، همچنین حوزه و علما و ادراه های دینی ناظر صحنه اند.( در کل فقط چند مورد دارای  واکنش و حمایت به ندرت پیدا می شود). البته فقط یکبار ظاهراً اولین بار بعد از سالها مسئله جامو و کشمیر در شورای امنیت سازمان ملل مطرح شد ولی بی نتیجه تمام شد(،گرچه اگر چیزی هم تصویب می کردند، مؤثر نبود، چون مسئله کشمیر در سازمان ملل تحت باب ششم درج شده است که برای کشورهای رکن سازمان ملل فقط تعهد اخلاقی و سفارشی می آورد نه تحت باب هفتم که می تواند تصویب های آن الزام آور باشند).

موافقت عربستان و امارات با جنایات در کشمیر

 این درحالی هست که طبق بعضی از اخبار وزیر خارجه هند در مورد همین مسئله حدوداً به ۲۰ کشور از جمله چین سفر کرده تا آنها را با توجیه یا تهدید یا تطمیع از واکنش ها باز دارد و همچین نخست وزیر هند آقای مودی هم در همین مدت سفرها و ملاقات های مختلف انجام داده، و موافقت های طرف مقابل از جمله بعضی از کشورهای عربی(مثلاً عربستان، امارات،بحرین) را جلب کرده، ولی وزیر خارجه پاکستان فقط به یک کشور سفر کرده، آن هم چین، و بیشتر به خودش زحمت نداده است، درحالیکه از کشور پاکستان بیشتر انتظار می رود. گرچه دولت پاکستان اعلام کرد که سفیر هند اخراج شود، همه روابط و قرارداد ها معلق می شوند، فضای هوایی بسته می شود وغیره، ولی یا اجرایی نشدند یا چند روز بیشتر ادامه نیافتند.

حمایت رهبر انقلاب و مراجع از مردم کشمیر تسلی بخش است

از دولت و وزرات خارجه جمهوری اسلامی ایران هم به عنوان مؤثرترین کشور در منطقه و یکی از کشورهای مقتدر و مؤثر در دنیا، و به عنوان پناهگاه مظلومین و مستضعفین عالم انتظار و امید کمک بیشتری داریم تا از طریق دیپلماسی و رایزنی سیاسی در منطقه و جامعه بین الملل در مورد این مسئله به صورت جدی پیگیری کنند و به یاد مردم بی کس و محبوس جامو و کشمیر باشند. ولی متاسفانه به جز دعوت به خویشتنداری به هر دو طرف مسئله کشمیر چیزی دیده نشده است. البته رهبر انقلاب اسلامی و بعضی از مراجع و ائمه محترم جمعه در تهران و قم وغیره واکنش و حمایت متفاوتی داشتند که تسلی بخش و مرهمی بر زخم های  مردم جامو و کشمیر است و خواهد بود.مردم از نزدیک خواهند دید که حامی واقعی آنها در جهان به خصوص در جهان اسلام چه کسانی و کدام کشور هست.

همچنین رسانه ها فقط چند روز اول از اوضاع و حوادث جامو و کشمیر گزارش می دادند و بعد از آن به ندرت خبری از آنجا پخش می شد، درحالیکه از حوادث کشورهای دیگر به طور عادی و منظم نشر می شود، واقعا این رویه دوگانه و پر از اجحاف و تبعیض از سوی رسانه ها تاسف آور  و دردآور هست.

امید مردم کشمیر به جمهوری اسلامی ایران است

جامو و کشمیر که ایران صغیر به آن گفته می شود و ارتباط تنگاتنگی از لحاظ فرهنگ، مذهب، صنعت، هنر، انقلاب، تاریخ، آب و هوا وغیره با ایران دارد، قلبشان چه شیعه و چه اهل سنت، برای مردم ایران می تپد، در این روزها چشم و قلب شان بیشتر از همیشه به مردم و بزرگان و نظام و دولت ایران دوخته است که همچون فلسطین، سوریه، یمن وغیره در حد امکان قلباً و عملاً به یاد آنها باشند.

قرارداد میلیون ها دلاری هند و عربستان در حمایت از جنایات کشمیر

دنیای عرب از جمله عربستان که مدعی خادم الحرمین شریفین است، سخیف ترین اقدامات  را این روزها نسبت  به مسائل جامو و کشمیر روا داشتند تا منافع خودشان را بیشتر و محکمتر تأمین کنند و به مشکلات مردم مظلوم پاره تن جهان اسلام کاری ندارند؛ یک طرف عربستان سعودی قرارداد میلیون ها دلاری با هند امضا کرده است؛ از سوی دیگر امارات و بحرین از نخست وزیر هند دعوت کردند و به او بهترین و عالیترین مدال شهری دادند، حتی سفیر امارات در هند صراحتا گفت که این مسئله جامو و کشمیر، مسئله داخلی هند هست و حتی از هند تقدیر کرد و گفت که این اقدام به صلح و ثبات در جامعه بین المللی کمک خواهد کرد.

البته این دفعه ترکیه در این میان در سطح دولت واکنش های متفاوتی داشت و از حمایت کردن مردم جامو و کشمیر و محکومیت اقدامات و سیاست های دولت و ارتش هند دریغ نکرد.

انفعال سازمان همکاری اسلامی در قبال جنایات کشمیر

سازمان همکاری اسلامی (سازمان کنفرانس اسلامی) در سال ۱۹۹۴ میلادی در تهران برای پیگیری قضیه کشمیر یک هیأت تشکیل داد مشتمل بر پاکستان، عربستان، ترکیه ، نیجریه و آذربایجان. ولی هنوز به طور عملی  کاری برای مردم کشمیر انجام ندادند و نیز اکثر اعضای این کمیته با هند و آمریکا و بعضاً با اسرائیل همکاری و روابط زیادی دارند. مردم جامو و کشمیر هم همچون سازمان ملل از این سازمان اسلامی به ظاهر اسلامی امیدی ندارند.

رفتار دنیا و اهالی آن حاکی از این است که گویا در جامو و کشمیر انسان یا مسلمان، آدم نیستند و مردم آنجا مصداق مظلوم و مستضعف و نیازمند به حمایت نیستند و این منطقه پاره تن جامعه و امت اسلامی نیست، لذا هرچه بر سر شان بیاید مشکل و مهم نیست، و ربطی به آنها ندارد. نمی دانم با چه بهانه‌ای نزد خداوند متعال و اولیای پاکش و حتی نزد وجدان خودشان حاضر می‌شوند و پاسخگو هستند آیا واقعا این افراد انسان و مسلمان هستند.شاید تا روزی که این نوع سختی و ظلم و ستم برای آنها پیش نیاید، احساس مسؤولیت و این درد لمس نخواهد شد که وضع آنها چقدر دشوار و طاقت فرسا هست.

حوزه: خواسته شما از مسلمانان جهان برای مرم کشمیر چیست؟

خواسته ما از مسلمانان جهان این است که کمی به فکر مردم مظلوم امروزی و برادران انسانی و دینی و دوستان مظلوم و ستمدیده و پریشان حال کشمیر هم باشید. یزید و لشکر سال ۶۱ نمادی هست برای مخالفت کردن با یزیدها، ابن زیاد ها ، شمرها و عمرسعدهای امروزی ، مظلومیت امام حیسن (علیه السلام) و شهدا و خاندان باوفایشان هم چراغی است برای حمایت کردن از امام و مظلومین امروزی. حادثه کربلا که برگرفته از عمل به قرآن کریم و سنت نبوی و علوی، مشعلی است برای شناسایی جبهه حق و باطل در هر زمان و انجام دادن وظیفه خودمان متناسب با آن. امروز کربلا در فلسطین، جامو و کشمیر، یمن،میانمار، سوریه، نیجریه، بحرین، افغانستان وغیره هست، چرا دنبال لشکر حق و باطل زمان خودمان کمتر می رویم، کربلای سال ۶۱ گذشت و وظیفه ما و نسلهای گذشته و بعدی مشخص است. لبیک یا حسین(ع) گفتن در این صورت نظراً و عملاً معنای واقعی پیدا می کند.

بیش از یک صد هزار نفر شهید در طول بحران کشمیر

مسئله جامو و کشمیر هم یکی از بزرگترین مسائل دنیا هست و مسئلهٔ دوم جهان اسلام بعد از مسئله فلسطین هست. مردم آنجا از هفت دهه مشکلات و سختی های جانکاه و تحمیل شده از سوی دولت و ارتش هند دارند که بر آنها متحمل شده، برای این مشکلات همین بس که تا کنون (در این هفتاد سال بیشتر بعد از ۱۹۷۹ میلادی بعد از شروع مقاومت و دفاع مسلحانه) بیش از یک صد هزار نفر شهید و کشته  شده‌اند. بقیه مسائل از جمله اسیران، مفقودین، تجاوز به ناموس(از دختر ۷ ساله تا پیر زن ۷۰ ساله، به صورت فردی و دست جمعی)، محرومیت از حقوق اولیه شهروندی، طبق همین آمار بالایی دارند.

لذا کمی به فکر فرمایش های خدای متعال و رسول اکرم ص و امام علی( ع )و بقیه انبیاء و ائمه (ع) باشید. ازجمله: رسول اکرم(ص) فرمود:«وَ مَنْ سَمِعَ رَجُلًا یُنَادِی یَا لَلْمُسْلِمِینَ فَلَمْ یُجِبْهُ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ؛«هر کسی فریاد و استغاثه انسانی را بشنود که مسلمانان را به یاری وکمک می طلبد و به یاری او نرود، مسلمان نیست.»

و امام علی(ع) فرمود:  وَلَقَدْ بَلَغَنِی أَنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ کَانَ یدْخُلُ عَلَی الْمَرْأَةِ الْمُسْلِمَةِ، وَالْأُخْرَی الْمُعَاهَدَةِ، فَینْتَزِعُ حِجْلَهَا وَقُلْبَهَا وَقَلَائِدَهَا وَرُعُثَهَا، مَا تَمْتَنِعُ مِنْهُ إِلَّا بِالْاِسْتِرْجَاعِ وَالْاِسْتِرْحَامِ.... فَلَوْ أَنَّ امْرَأً مُسْلِماً مَاتَ مِنْ بَعْدِ هذَا أَسَفاً مَا کَانَ بِهِ مَلُوماً، بَلْ کَانَ بِهِ عِنْدِی جَدِیراً. «به من خبر رسید که مردی از لشگر شام به خانه زن مسلمان و زنی غیر مسلمان که در پناه حکومت اسلام بود وارد شد، و خلخال و دستبند و گردن بند و گوشواره های آنها را بغارت برد، در حالی که هیچ وسیله ای برای دفاع، جز گریه و التماس کردن، نداشتند. لشگریان شام با غنیمت فراوان رفتند بدون اینکه حتّی یک نفر آنان، زخمی بردارد، و یا قطره خونی از او ریخته شود، اگر برای این حادثه تلخ، مسلمانی از روی تاسّف بمیرد، ملامت نخواهد شد، و از نظر من سزاوار است.»

مصائب ۷۲ ساله ملت مظلوم کشمیر و ستم های روز افزون

در جامو و کشمیر هر یک از کوچک و بزرگ، پیر و جوان، زن و مرد، در روستا، در شهر، مردم مصداق تام این فرمایشات هستند، آنها داد و فریاد می زنند و ندا می دهند که ما مظلوم و ستمدیده ایم، یکی از اعضای جهان و از پاره تن جهان اسلامیم  که در مصیبت و در خون و آتش از ۷۲ سال مبتلا و گرفتار شده ایم، ما خودمان در حد توانمان تلاش و مجاهدت و مقاومت کردیم و می کنیم، عزیزان خود مان را فدا کردیم، آرامش ، آسایش ، عصمت ، زندگی مان را قربان کردیم، ولی ستمگر  روز به روز در ظلم و ستم خودش جسور تر و بی رحم تر می شود، و در رفتار یزیدی خودش شدت فراوان داده است، مگر الان وقتش نیست که به یاری برادر انسانی و اسلامی تان بشتابید و به یاد آنها باشید.

 آیا غیرت انسانی و اسلامی شما زنده نیست که تنها تماشا می کنید و هیچ کمکی و واکنشی برای برادران و خواهرانتان نشان نمی دهید. مگر نمی بینید که آنجا همچون کربلا اوج ظلم و ستم هست و بدن ها پاره پاره می شوند، اهل خانواده ها به اسارت می روند، شکنجه های طاقت فرسا انجام می دهند، به ناموس ما تعدی و تجاوز می کنند، دار و ندار ما را به غارت می برند. آخر این دنیا و منافع حکومتی، سیاسی و اقتصادی وغیره چقدر مهم اند که برای ما ارزشی قائل نمی شوید.

اگر حداقل مردم کشورهای همسایه و یا مردم کشورهای اسلامی از خواب بیدار شوند و وظیفه خودشان را انجام دهند و واکنش ها و حمایت های مختلف البته منسجم و به موقع انجام می دادند، این اوضاع در جامو و کشمیر ادامه نمی یافت و مردم آنجا بی کس و یار نمی مانند.

گفت و گو از وجیهه سادات حسینی