امیرحسین شریفی، تهیه‌کننده سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه با بیان این‌که مسئولان سینمایی به تنها چیزی که اهمیت نمی‌دهند، وضعیت حاکم بر فیلمسازی و اکران است، گفت: شرایط موجود در فیلمسازی نشان می‌دهد در سینما و تلویزیون و وضعیت خوبی حاکم نیست چون امکان کار کردن برای همه یکسان نیست، چون عده‌ای فرصت دارند تا پشت سر هم فیلم یا سریال بسازند، اما فیلمسازان خبره‌های نیز هستند که مدتهاست خانه‌نشین شده‌اند.

وی ادامه داد: دلیل این مسئله نیز کاملاً روشن است. عده‌ای از فیلمسازان به واسطه روابطی که با مدیران سینمایی برقرار کرده‌اند همیشه موقعیت کارکردن دارند، اما برعکس عده بسیاری از سینما گران خبره، خانه‌نشین شده‌اند.

 تهیه‌کننده فیلم «اشک سرما» اعلام کرد: مدیر خوب و حرفه‌ای از دیدگاه من دو ویژگی بارز دارد. اول، اگر قرار است در حوزه فرهنگ مدیریت کند خود باید فردی فرهنگی باشد چون تجربه ثابت کرده یک فرد بیگانه با فرهنگ قادر نیست تصمیمات درست برای امور فرهنگی بگیرد. درضمن مدیر فرهنگی باید نسبت به اتفاقات پیرامونش تعهد اسلامی داشته باشد.

این تهیه‌کننده ادامه داد: وقتی از تعهد صحبت می‌کنم منظورم صورت ظاهری آن نیست که در کلام ارائه می‌شود، بلکه تعهد واقعی در عمل است یکی از نمودهای تعهد را در عدالت کاری مدیران باید جستجو کرد ولی آیا آن چیزی که امروز شاهدش هستیم گواه این امر است؟

شریفی با تاکید بر این‌که سینما وضعیتی حادتر نسبت به تلویزیون دارد، گفت: در سینما بی‌توجهی به آثار ارزشی بسیار بیشتر از تلویزیون است، چراکه سینمای در اختیار کارهای گیشه است است، یعنی آثاری که نه تنها تاثیر مثبتی برای فرهنگ ندارد، بلکه به نوعی ضدفرهنگ نیز عمل می‌کنند! این قبیل آثار به اندازه‌ای راه به ناکجا آباد برده‌اند که دیدنشان برای خانواده‌ها مضر هم است.

 این تهیه‌کننده ادامه داد: چند سال پیش فیلمی تحت عنوان «آوازه‌های سرزمین من» تهیه کردم که به موضوع داعش می‌پرداخت. این فیلم که کارگردانی آن را عباس رافعی برعهده داشت هنوز فرصت اکران پیدا نکرده است! برای همین من از مسئولان سوال می‌کنم اگر چنین فیلمی اجازه نمایش ندارد، پس چرا کارهایی که در آن به راحتی کلمات رکیک استفاده می‌شوند سینما های متعدد در اختیار دارند؟! این سوال که هرگاه پاسخ داده شد می‌توانیم درباره صداقت مدیران سینمایی حرف بزنیم.

 شریفی در بخش دیگری از سخنانش تاکید کرد: شرایط به وجود آمده تنها تقصیر مدیران نیست، بلکه مافیای که بر اکران حاکم شده نیز نقشی تعیین‌کننده در سیاست گذاری سینما ایفا می‌کند یعنی سینماداران یا سرمایه گذاران سینما با حمایت خود از فیلم‌های گیشه پسند، سینماداران را به سمت تولید این دست کارها سوق می‌دهند.

 وی در پاسخ به این سوال که سینمای دولتی می‌تواند راه نجات هنر هفتم باشد یا حمایت از بخش خصوصی، چنین توضیح داد: اگر بخواهیم سینما را مرز بندی کنیم نتیجه همانی خواهد بود که الان گرفتار آن هستیم. فرقی نمی‌کند آثار سینمایی توسط دولت تولید شده باشد یا این‌که بخش خصوصی بانی آن باشد، اما آنچه اهمیت دارد این است که، محصولات سینمایی توسط سینماگران حرفه‌ای و به دور از سفارشات خاص، ساخته شود.

تهیه کننده فیلم سینمایی «ضیافت» تاکید کرد: بسیاری از نهادهای فرهنگی نسبت به سینما خود را صاحب نظر می‌دانند اما همین بخش‌ها از سرمایه گذاری در هنر ابا دارند، درصورتی‌که اگر آنها خواسته هایشان را با مشارکت در تولید آثار سینمایی بیان کنند خود و دیگران نتیجه بهتری به دست می‌آوردند. برای نمونه مراکز دینی و مذهبی باید در امر تولید آثار سینمایی مشارکت کنند.

شریفی با بیان این‌که بسیاری از مراکز دینی در دنیا خود سرمایه گذار فیلم‌های سینمایی هستند؛ گفت: اگر مروری بر فیلم‌ها و سریال‌های دینی یک دهه اخیر سینمای جهان بیندازیم متوجه خواهیم شد، بخش اعظمی از سرمایه‌ها آنان توسط نهادهای مذهبی تامین شده است، چون آنها دریافته‌اند این رسانه بهترین بلندگو برای تبلیغ است اما ما به جای استفاده از هنر هفتم در بسیاری از مواقع آن را محکوم می کنیم!

این سینماگر در بخش دیگری از سخنانش درباره حضور زنان در سینمای ایران نیز گفت: اگر منصفانه بخواهیم حضور زنان را پشت و جلوی دوربین ارزیابی کنیم باید گفت سینمای ایران سالم‌ترین سینمای جهان  است. در فیلم‌های غربی از زنان برای تزئین صحنه استفاده می‌شود اما در کشور ما هنر زنان است که حضور آنها را در آثار سینمایی تضمین می‌کند حتی در پشت دوربین نیز سینماگران بسیار برجسته‌ای از میان زنان داریم که کارهای شان زینت بخش هنر هفتم این سرزمین است.

 وی در انتهای سخنانش اعلام کرد: درباره تلویزیون هم بارها به شخصه اظهار نظر کرده‌ام آن هم این است که باید امکان کار کردن برای همه فیلمسازان مهیا باشد، چون همانند سینما تا زمانی که تنها یک عده کار کنند و عده بسیاری در تلویزیون بیکار باشند فیلم‌های با کیفیت تولید نخواهد شد، هرچند در این میان باید قدر نیروهای ارزشمند را هم دانست ولی این امر به معنای نادیده گرفتن استعدادهای نسل جوان نباید معنا شود.

انتهای پیام