به گزارش خبرگزاری حوزه، حضرت آیت الله شبیری زنجانی در دیدار حجت الاسللام والمسلمین مظفری رئیس دادگستری استان قم، بر لزوم اثبات «تمکن پرداخت» برای به زندان انداختن افراد بدهکار تأکید کردند و گفتند: نباید شرایط به گونه ای باشد که اول بدهکار را به زندان بیندازند و بعد از او بخواهند درخواست اعسار دهد.

معظم له افزودند: قاضی وظیفه دارد قبل از اینکه حکم به زندان کند، تمکن فرد را بررسی کند، اگر فرد تمکن داشت و عمداً از پرداخت بدهی سرپیچی کرد، برای واداشتن او به پرداخت، حالا می تواند برای او حکم زندان صادر کند نه اینکه از اول فرد را در زندان بیندازد.

حضرت آیت الله شبیری زنجانی با اشاره به برخی از اخباری که درباره برخورد قضات با مردم به ایشان رسیده گفتند: گاهی شنیده می شود که برخی از قضات برای خود، شأن و جایگاه خاصی را قائل شده و با مردم از سر استعلاء برخورد می کنند. اگر چنین مواردی وجود دارد باید به آن رسیدگی شود. شرایط باید به گونه ای باشد که مراجعه کننده از حضور در محضر قاضی احساس آرامش کند.

معظم له شجاعت و اخلاص را از ویژگی های لازم برای تصدی قضاوت دانستند و بیان داشتند: قاضی اگر مخلص باشد و در کار خود به خداوند و حضرات معصومین متوسل شود، خدا برای او نه یک راه، بلکه سُبُل متعدد قرار می دهد و قطعا در دنیا و آخرت ماجور است.

ایشان تصریح کردند: اگر قاضی مخلص باشد به طعن و تبلیغات خلافی که علیه او می شود اعتنا نمی کند و فقط برای او رضای خدا و اجرای دستورات دین مهم است و در چنین شرایطی قاضی در جامعه هم محبوب خواهد بود.

حضرت آیت الله شبیری زنجانی در ادامه گفتند: از مرحوم شیخ عبدالحسین فقیهی شنیدم می گفت مرحوم شیخ عبدالله مازندرانی که از مراجع تقلید زمان مشروطه بود قضاوت های مهم عراق را انجام می داد و با این وجود در بین مردم شیخ مقدسی بود و قضاوت های ایشان در نگاه مردم به ایشان و محبوبیتشان تأثیری نمی گذاشت و نمی پذیرفتند که از او قضاوت ناحقی صادر شده باشد چون انسان پاکی بود.

ایشان با تأکید بر لزوم برگزاری جلسات «اخلاق مؤثر» برای قضات افزودند: تاریخ شیعه پر است از علمایی که به خاطر شجاعت و اخلاص و عدالتشان برای ما آبرو بوده اند. یکی از علمای درجه اول قم شیخ جواد قمی بوده که قضاوت می کرده است.

این مرجع تقلید ادامه دادند: متولی باشی حرم حضرت معصومه(س) که در قم سلطنت می کرد با رعیتش اختلاف  پیدا می کند و  برای قضاوت نزد شیخ جواد قمی می آیند. متولی باشی کنار شیخ می نشیند. بعد از صحبت، شیخ جواد متوجه می شود برای رفع اختلاف آمده اند و به متولی باشی می گوید رعیت باید کنار دست شما بنشیند نه اینکه او پایین مجلس باشد و شما بالای مجلس. یعنی متولی را در کنار رعیت می نشاند و متولی وقتی می بیند این رفتار نمی ارزد ، حاضر نمی شود کنار او بنشیند و از شکایت منصرف می شود. علمای سلف ما خدا را در نظر می گرفتند و قضاوت می کردند و همین موضوع سبب محبوبیت آنان در جامعه شده بود.

313/60