به گزارش گروه ترجمه خبرگزاری «حوزه»، مقاله ای که اخیرا در usatoday منتشر شده نشان می دهد که مردم آمریکای لاتین اخیرا گرایش زیادی به دین اسلام پیدا کرده اند و گرویدگان به دین اسلام در میان مسیحیان کاتولیک آمریکای لاتین رو به افزایش است.

لوئیز لوپز که پس از سال ها تفکر بالاخره تصمیم گرفت به دین اسلام روی آورد هنوز لحظات نگرانی آن دوران را به یاد می آورد. که همراه با پسرش به مسجدی در یونین سیتی در کالیفرنیای آمریکا رفت و شهادتین خود را گفت.

این پدر ۴۱ ساله می گوید: مسلمان شدن و پذیرش اسلام در ۴ ماه قبل برای او آرامش و شناختی به همراه داشته و او دریافته که تا چه اندازه از زندگی دور بوده و تقریبا ۲۲ سال از عمر خود را در باندهای خشونت خیابانی تلف کرده است.

لوپز که از کودکی از پورتوریکو به ایالات متحده نقل مکان کرد ، گفت: دو واقعه باعث شد وی زندگی خود را تغییر دهد: ضرب و شتم مربوط به باند در سال ۱۹۹۷ و تولد پسرش یک سال بعد.

به اصرار دوستان ، وی به مسجدی رفت و شروع به عبادت کرد.

لوپز ۴۱ ساله راننده کامیون و بوکسور حرفه ای سابق اهل شمال برگن گفت: آنها به من گفتند به مسجد بیا ، احساس خوبی به تو دست خواهد داد!

جامعه در حال رشد

لوپز و پسر ۲۱ ساله او به جمعیت  رو به رشد مسلمانان آمریکای لاتین که مسیحیت را برای اسلام ترک می کنند، افزوده شدند.

طبق گزارش سالانه موسسه «نظرسنجی مسلمانان آمریکایی: پیش بینی و جلوگیری از اسلام هراسی» ، تنها ۱٪ از مسلمانان در سال ۲۰۰۹ به عنوان اسپانیایی تبار و اهل آمریکای لاتینمعرفی شدند، درحالی که تا سال ۲۰۱۸ ، این میزان به ۷٪ افزایش یافت.

طبق مطالعه ژورنال «نژاد ، قومیت و مذهب» در مورد مسلمانان آمریکای لاتین ، بسیاری از مردم این منطقه به همین دلیل به اسلام روی می آورند: آرزوی داشتن تجربه مستقیم و شخصی تر با خدا.

در حقیقت بسیاری از مردم آمریکای لاتین که به اسلام گرویدند زنان مکزیکی یا پورتوریکو تبار بوده اند که بازگشت به هویت اصلی شان را دلیلی گرویدن به اسلام می دانند.

بسیاری از گروه های مسلمان لاتین ، اسلام را جزئی از میراث خود می دانند. آنها می گویند که به دلیل حکومت تقریباً ۸۰۰ ساله اسپانیا که تأثیر اسلامی بر زبان و فرهنگ اسپانیایی گذاشت ، به ریشه های خود باز می گردند.

هارولد مورالز ، استادیار فلسفه و مطالعات دینی در دانشگاه ایالتی مورگان در بالتیمور، مریلند، در این باره می گوید: پیام آن ها این است که ما تصمیم نداریم فرهنگ های لاتینی خود را کنار بگذاریم یا حاشیه نشینی را بپذیریم. ما تصمیم داریم چیزی را که قبلاً جز فرهنگ ما بوده بازپس بگیریم.