به گزارش خبرگزاری حوزه، ، متن سخنان  آیت الله مصباح یزدی در جمع فعالان فرهنگی و تشکیلاتی به این شرح است:

 تشکیلات، همان مفهوم «ولتکن منکم امة یدعون الی الخیر» است،  در اسلام یک ارزش های کلی داریم که بسط و قبض آنها تابع شرایط زمانی و مکانی است،گاهی باید تشکیلاتی شکل گرفته و تکالیف اجتماعی با تقسیم کار، صورت بگیرد.

امروز شرایط به گونه ای است که هیچ کس نمی تواند از وظایف اجتماعی، شانه خالی کرده و به عبادات فردی و فقه فردی بپردازد؛ این امام(ره) بود که کاری کرد کارستان و به جامعه فهماند که تکالیف اجتماعی بخش اعظم فقه را تشکیل می دهند و حتی برخی تکالیف اجتماعی از نماز هم واجب تر است.

ایجاد تشکیلات، بدعت نیست؛ بلکه همان مفهوم «ولتکن منکم امه یدعون الی الخیر» هست؛  برای ایجاد تشکیلات، کسانی می توانند با شما همکاری کنند که هم آگاهی دینی و هم بصیرت اجتماعی داشته باشند. چه بسا افرادی نیت صحیح داشته باشند، اما در معرفت دینی یا بصیرت سیاسی شان کمبود داشته باشند.

* مهمترین امر در تشکیلات دینی 

اولین نکته که باید در تشکیلات رعایت شود، اخلاص در نیت است؛ کار دینی که می خواهد برای خدا انجام شود، بدون نیت خالص به جایی نمی رسد، نمونه بارز آن، شخص حضرت امام (ره) بود که یک زندگی ساده زاهدانه را به سختی می گذراند، امام (ره) با یارانی که به تعبیر خودشان از پا برهنگان بودند بدون داشتن بودجه، حزب سیاسی و امکانات، حرکتی را شروع کرد تا به جایی رسید که برکات ایشان به اقصی نقاط عالم رسید، "تنها دارایی امام (ره) اخلاص امام بود." هیچ چیزی جز کار برای رضای خدا، برایش اهمیت نداشت.

*از افراط و تفریط پرهیز شود؛ البته پایداری بر اصول، اولین مرتبه اعتدال است

 بعد از نیت، در کیفیت عمل باید سعی شود از افراط و تفریط پرهیز شود البته گاهی در مصادیق افراط و تفریط، تشکیک می شود؛ لذا گاهی به کسانی که در خط اسلام ثابت قدم بوده و از افراط و تفریط پرهیز می کنند، تندرو می گویند، در حالی که این مسأله، اولین مراتب اعتدال است.

نباید انتظار داشت که همه انسان ها، مثل هم کار بکنند؛ افراد با توجه به شرایط زمانی و مکانی و جایگاهشان، وظایف مختلفی دارند.

در اصل دین، نباید اختلاف کرد، اما در انجام وظیفه در دین، قرار نیست همه یکسان باشند؛ در انجام تکالیف اجتماعی از طرفی چارچوب کلی باید مشخص شود که از خط قرمزها عبور نشود و از طرف دیگر باید در درون چارچوب، انعطاف وجود داشته باشد.

* امر به معروف و نهی از منکر نسبت به مسئولین، با شیوه صحیح، مؤدبانه و بدون اغراض مادیگرایانه باشد

 اگر بنا باشد که نسبت به مسئولین، هر کسی به هر زبان و ادبیاتی، امر به معروف و نهی از منکر کند، در خیلی از موارد، سبب اهانت می شود و آثار سوئی در جامعه ایجاد می شود. 

 اگر امر به معروف و نهی از منکر با شیوه صحیح و مؤدبانه و بدون اغراض مادیگرایانه باشد، احتمال تأثیر آن بیشتر خواهد بود،

 کسب اطلاعات اجتماعی در امروز، یک نوع تکلیف است، البته نباید افراط و تفریط شود تا برای کارهای دیگر وقتی باقی نماند.

*تبعیت از نظر اکثریت، در این صورت صحیح است!

با تفرّق هیچ کار اجتماعی پیش نمی رود، اما با ولنگاری و بدون ضوابط هم کاری پیش نمی رود لذا باید یک چارچوبی داشت که همه کسانی که در این چارچوب عمل می کنند را در برگیرد و در درون چارچوب انعطاف وجود داشته باشد.

اگر این شرایط وجود داشته باشد، اعضا باید آمادگی داشته باشند که در برخی موارد اختلافی، گذشت کنند؛ رعایت نظر اکثریت در این معنا صحیح است؛ یعنی اگر ابتدا یک جمعی کلیات مسأله را پذیرفته باشند و بنایشان هم بر این باشد که مسیر صحیح را انتخاب کنند، در این صورت و در موارد اختلاف سلیقه، نظر اکثریت پذیرفته شود؛ اما این که اصل شناخت حق را متوقف بر نظر اکثریت بدانیم، اشتباه است.

313/32