خبرگزاری «حوزه - مازندران/ بنیان جامعۀ بشری از زن و مرد تشکیل می شود، در این میان مدرنیسم با محوریت مرد، زنان را از مشارکت های اجتماعی و سیاسی محروم کرده است، هم اکنون نیز پست مدرنیسم با محوریت زن، فارغ از نقش های هویتی زنانه، توانمندی مردان را در پویایی جامعه، به شدت تضعیف کرده است.
وجود این چالش در جهان معاصر در حالی است که نظام اسلامی با محوریت خانواده، بر عدالت جنسی تأکید و پویایی اجتماعی و مشارکت سیاسی را ترسیم کرده است، پیروزی انقلاب اسلامی و و نقش آفرینی خانواده در جنگ تحمیلی به نوبۀ خود مویّد این مدعاست.
در صدر اسلام نیز به ویژه در تاریخ اجتماعی و سیاسی پس از رحلت پیامبر اکرم(ص)، مواضع سیاسی حضرت زهرا(س) در دفاع از ولایت، خطبه غراء حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در مسجد مدینه وخطبه ی ایشان در حضور زنان مهاجر و انصار در بستر بیماری، نشان دهندۀ اهمیت مشارکت همۀ انسان در تعیین حق سرنوشت، فارغ از تمایزات جنسیتی است.
تحقق این دستاورد عظیم اسلامی، در حالی است که لیبرالیسم بر مبنای مشارکت فردی و حزبی، نهاد خانواده را به ورطۀ فروپاشی رسانده است، حال آنکه مشارکت سیاسی و اجتماعی حضرت زهرا (س) به عنوان الگوی حضور اجتماعی سیاسی زن مسلمان صرفاً در کنار امام علی (ع) معنا می یابد.
همانگونه که مشارکت سیاسی حضرت زینب(س) و امام سجاد (ع) در واقعۀ عاشورا، فارغ از تمایزات جنسی به منصۀ ظهور رسید که نشان دهندۀ لزوم مشارکت سیاسی و اجتماعی نهاد خانواده در اسلام است.
با این تفاسیر باید اعتراف کرد ماجراجویی زنان در تحولات اجتماعی و سیاسی، فارغ از نقش های هویتی زنانه و عدم تعهد به وظایف خانوادگی، فروپاشی نهاد خانواده را تسریع خواهد کرد، حال بهره گیری از سیرۀ اجتماعی و سیاسی حضرت زهرا(س) برای بانوان به ویژه در حق رأی، نقشۀ راه برون رفت از این بحران جهانی به شمار می رود.
احمد رمضانی
معاون ارتباطات بین الملل مرکز توسعه، صلح، فرهنگ و عقلانیت
