خبرگزاری حوزه | هر رویداد به همان اندازه که تهدید است، فرصت‌های زیادی را هم با خود به همراه دارد. روزهای کرونایی، لحظه‌هایی هستند که ممکن است پس از چندی به خاطراتی ماندگار برای ما تبدیل شوند ولی اکنون که در میانه کارزار شکست کرونا هستیم، بیش از هر چیز دیگری، نیازمند حفظ آرامش خود برای یک عبور موفقیم. از این رو چند پیشنهاد تقدیم می‌شود.

۱. باورهای خود را بازخوانی کنیم. پس از آنکه خداوند بودن هر یک از ما را اراده نمود، آمدیم و برای رفتن ما نیز زمان از پیش نوشته شده‌ای تعریف شده است. قرآن کریم تصریح دارد که هر یک از ما ساعت، دقیقه ثانیه رفتن ما به دنیایی بزرگتر تعیین شده است و هر گاه وقت آن برسد، انتقال صورت خواهد گرفت. نه کسی توان جلو انداختن آن را دارد و نه کسی یارای تاخیر انداختنش را. پس خود را به خداوند بسپاریم.

۲. قرار نیست خداوند معجزه کند. بر اساس باورهای دینی، خداوند هر کاری را از مسیر خودش به نتیجه می‌رساند. بر این اساس، رعایت تمام نکات بهداشتی برای مراقبت از خود، یک وظیفه دینی هم هست و هر نوع آسیب به خود از روی سهل‌انگاری، ممنوع شمرده شده است.

۳. دعا را با عمل همراه کنیم. آموزه‌های دینی تصریح دارد که دعاکننده‌ای که رفتار مناسب با خواسته‌اش را نداشته باشد، مانند تیراندازی است که تیری با خود به میدان نبرده است. ما از خداوند عافیت و تندرستی می‌خواهیم و خود نیز سهم مان را در مراعات کردن کم نخواهیم گذاشت.

۴. نگاه مثبت معنوی را از یاد نبریم. واژه آزمون شاید بهترین و کامل‌ترین واژه برای این روزها باشد. همیشه ورود یک بیماری، نشان عذاب انسان‌ها نیست؛ ‌چه بسا موجب ارتقای آنها باشد. الان جلوه‌هایی از خودمراقبتی در جامعه بروز می کند که شاید سال‌ها کار فرهنگی و آموزشی می‌توانست آن را رقم بزند.

۵. برای یکدیگر دعا کنیم. وقتی برای دیگران از خداوند تندرستی می‌خواهیم، خودمان را هم در قلعه حفاظت خداوند بیمه کرده‌ایم. صدقه و انفاق را از یاد نبریم. رفتارهایی که در آموزه‌های دینی بلاگردان تعریف شده‌اند، می‌توانند به عبور سالم و موفق از آزمون کنونی کمک کنند.

۶. رفتارهای شایسته خود را افزایش دهیم. هر کار درست، نقش بسزایی در مصون ماندن از گرفتاری‌ها ایفا می‌کند. وقتی کدورت‌های پیشین را کنار نهیم و محبت‌ را جایگزین آن کنیم، زندگی شیرین‌تر و امن‌تری برای خود ایجاد کرده‌ایم.

۷. بهترین استفاده را از معادباوری داشته باشیم. متاسفانه واژه مرگ در ذهن و روان ما به یک واژه تلخ و نگران‌کننده تبدیل شده نه یک باور زندگی ساز. وقتی یقین داریم مدت اجاره‌نشینی ما در این دنیا سرانجام تمام خواهد شد و پس از آن به خانه خودمان منتقل می‌شویم، پس چرا باید هراس داشته باشیم؟ همچنین وقتی تلنگر رفتن برای هر یک از ما به وجود می‌آید، یعنی فرصت بازنگری در رفتارها و کارهایی که انجام می دهیم و باید انجام دهیم، ایجاد شده است و چه فرصتی بهتر از این؟

۸. از خودمان حساب بکشیم. آموزه‌های دینی یادمان داده‌اند که پیش از آنکه پای محاکمه الهی قرار بگیریم، خودمان را ارزیابی کنیم. مانند آزمون‌هایی که پیش از آزمون اصلی بارها تجربه کرده‌ایم. این روزهای ارزشمند می‌تواند زندگی بهتری را برای ما رقم بزند.

۹. به یکدیگر رحم کنیم. رحمت خداوند زمانی شامل حال ما خواهد شد که با همدیگر مهربان و نسبت به هم دلسوز باشیم. زمانی قوم حضرت موسی(ع) به خاطر طغیان‌شان زمینه عذاب الهی را فراهم کردند. حضرت خبر تنبیه الهی را به گوش مردم رساند. مردم از خانه‌های خود راهی به خانه همسایه باز کردند تا اگر عذابی آمد، به همدیگر کمک کنند. با کمال تعجب دیدند از عذاب خبری نشد. دلیلش را پرسیدند. خداوند وحی نمود که وقتی شما نسبت به هم محبت دارید، من که آفریدگار شما هستم، چندین برابر چنین محبتی را نثار شما خواهم کرد.

۱۰. از خودگذشتگی را تمرین کنیم. همان گونه که کادر فداکار درمان تمام زندگی‌شان را برای سلامت بیماران به مخاطره می‌اندازند، ما نیز هر کدام به سهم خود در این رقابت معنوی کوشا باشیم. ذخیره سازی‌های بیهوده، نماد خودخواهی و حتی می‌تواند نشانی از وسواس احتکار باشد. مطمئن باشید که این رفتار حال ما را بد خواهد کرد. مهربان باشیم تا مهربان‌ترین را پشتیبان خود کنیم.

۱۱. یاد خدا به ما آرامش می‌دهد. با هر زبانی می‌توان چنین ارتباطی گرفت. بازگشت به معنویت و گفتگو با خداوند، شاید بهترین توشه‌ای است که از این روزهای دشوار ارزانی خود می‌کنیم.

۱۲. توجه دوباره به خود داشته باشیم. یک بار دیگر به خود برگردیم و فرصتی را برای بودن با خود کنار بگذاریم. خداوند حکمران بی‌بدیل هستی است و ما بیش از هر زمانی به او نیازمندیم. او به ما مشتاق است و ما به او محتاج. شاید در فراز و فرود زندگی از خود و خدا غافل شده‌ایم و شاید علم‌زدگی موجب شده تا خود  را برتر از قدرت الهی بپنداریم. اکنون زمان بازنگری در اندیشه‌ها هم هست. گوی و میدان فراهم است و فرصت بندگی مهیا. این فرصت را از دست ندهیم. سالم و تندرست باشید.

ابراهیم اخوی؛ روان شناس و مدیر مرکز مشاوره ماوا