خبرگزاری حوزه | دانشمند شهید دکتر مصطفی چمران رحمة الله علیه سخن قصار و پر مغزی با این مضمون دارد: «وقتی شیپور جنگ نواخته می شود، مرد از نامرد شناخته می شوند».
البته انحصار شناخت مرد از نامرد تنها به هنگامه جنگ و میادین خون و شهادت منحصر نمی شود و این گزاره تنها از باب نمونه ادا شده است.
حوادث مختلف با هر شدت و ضعفی در دل خود ظرفیت های لازم را برای شناساندن مرد از نامرد دارد، در واقع چهرۀ حقیقی انسان ها در نحوه مواجهه آنها با حوادث و رویدادهاست که شناخته شده و خود را نشان می دهد، والا در دریای آرام همه ناخدا هستند.
هر اتفاقی به نسبت برخوردی که می توان با آن داشت دو چهره دارد، چهرۀ الهی، انسانی و زیبا و چهرۀ شیطانی، حیوانی و زشت. و تا میادین آزمون های خُرد و کلان نباشد، جوهرۀ واقعی انسانها و گرایش باطنی آنها هویدا نمی شود.
ورود ویروس نامیمون کرونا به کشور نیز مانند هر اتفاق دیگری همگان را در بوته آزمایش قرار داد و به شناساندن مرد از نامرد مدد رساند.
آحاد ملت بزرگ ایران حسب تمنای فطری مانند همیشه در صف الهی و انسانی ماجرا قرار گرفته و از هیچ گونه اقدام فداکارانه برای رفع مشکلات، حل معضلات و کاهش آلام عمومی دریغ نکردند.
از اعتماد به مراجع رسمی، اجتناب از رسانه های بیگانه و امید بخشیدن به مردم که بگذریم، فداکاری بی حد و حصر پزشکان، پرستاران و همۀ عوامل مدافعان سلامت، زحمات طاقت فرسای نیروهای ضدعفونی کننده، ورود به هنگام گروه های مرجع اجتماعی به عرصۀ مبارزه با کرونا، تلاش شبانه و روزی رسانه های ارتباط جمعی، برپایی ایستگاه های صلواتی و موکب های سلامت، فعال شدن گروه های جهادی و پویش های مردمی، عملیاتی کردن قرارگاه های مقابله با کرونا، افتتاح بیمارستان های صحرایی، تغییر رویکرد خیرین کشور به اهدای لوازم بهداشتی، تولید شبانه و روزی ماسک و مواد ضدعفونی، تغییر خطوط تولید کارخانه ها به لوازم مورد نیاز بهداشتی و از همه مهمتر دعای دل های شکسته و روح های بی قرار، دیوارهای بلند دژی بودند که در مقابل امواج خروشان کرونا بر پا شدند و افتخار دیگری را در تاریخ انقلاب اسلامی ثبت کردند.
اما در سوی دیگر ماجرا، افراد نادر سودجویی قرار دارند که با به مخاطره انداختن جان مردم در فکر اندوختن درهم و دینار هستند. آنها در کشاکش این امتحان سخت، چهرۀ زشت قصه را روایت می کنند و علاوه بر گوش سپردن و دل باختن به اوامر رسانه های بیگانه و به تاراج بردن امید و آرامش روحی و روانی مردم، به احتکار و گرانفروشی لوازم بهداشتی مورد نیاز جامعه می پردازند. کشف پی در پی انبارهای ماسک و ضدعفونی ها در روزگاری که عامۀ مردم به آنها احتیاج مبرم و ضروری دارند در واقع غربت ارزش های انسانی را حکایت می کند.
در این آزمون تاریخی هر کسی باید از خود بپرسد که در کدام سوی حادثه ایستاده است؟ و اگر در سوی الهی، اسلامی و انسانی آن ایستاده است چه کاری را انجام می دهد و اگر کاری از دستش بر نمی آید حدقل با دعای خیر خود مدافعان سلامت را یاری نماید.
اکبر مظفری
