به گزارش خبرگزاری حوزه، ماه مبارک رمضان از مهمترین ماه ها در کلام قدسی حضرت تعالی به شمار می رود، از جمله مسائلی که این ماه را نسبت به سایر ماه ها ویژه کرده، ادعیه روزانه آن است. برای بهره بری بیشتر از دعاهای روزانه، این خبرگزاری هرساله اقدام به نشر این دعا که  توسط علما و اساتید حوزه شرح و توضیح داده می شد، کرده است، امسال نیز حجت الاسلام والمسلمین رمضانی، دبیر کل مجمع جهانی اهل بیت(ع)، عضو خبرگان رهبری، امام و مدیر سابق مرکز اسلامی هامبورگ به شرح دعاهای ده روز ابتدایی این ماه مبارک  پرداخته است که تقدیم روزه داران می شود:

«اللَّهُمَّ قَرِّبْنِی فِیهِ إِلَی مَرْضَاتِکَ وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ سَخَطِکَ وَ نَقِمَاتِکَ وَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِقِرَاءَةِ آیَاتِکَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ

 در دعای دوم، چند چیز را از خدای متعال در خواست می کنیم، اولین درخواست این است اللَّهُمَّ قَرِّبْنِی فِیهِ إِلَی مَرْضَاتِکَ ما را موفق بکن که در این روز بتوانیم به قرب رضایت تو برسیم و جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ سَخَطِکَ وَ نَقِمَاتِکَ موجبات رضایت تورا فراهم کنیم( این از درخواست های مهم است که به قرب الهی برسد)، در خواست این است خدایا ما را از خشم و کیفر و عذابت دور کن، وَفِّقْنِی فِیهِ لِقِرَاءَةِ آیَاتِکَ به ما توفیق بده که بتوانیم آیات الهی را قرائت بکنیم و البته آن طوری که مربوط به آیات است، توجه داشته باشیم یعنی تفکر و تدبر در قرآن و در عین حال خودما را عرضه به قرآن کنیم.

شرح:

مسئله ای که بسیار مهم می باشد، این است، که روزه موجب آمادگی در انسان می شود و آدمی سعی می کند قویترین رابطه را تقویت کند.

معنای قرب:

ما رابطه ای را که در زندگی ضرورت دارد به آن بپردازیم و برسیم، آن قرب الهی و رابطه با خدا است و مراد از رابطه نزدیک شدن به خدا و مراد از قرب، مکانی، زمانی و اعتباری نیست، بلکه منظور، قُرب معنوی و روحی است که از طریق تزکیه، تهذیب و تصفیه بدست می آید، بدین صورت که لازم است شخص روزه دار روحش را آماده و مهیا کند تا بتواند از قرب الهی بهرمند شود و چیزی را که باید توجه داشته باشیم، این است که انسان باید نسبت به همه واجبات الهی خصوصا واجبات تعبدی مانند نماز، حج، خمس و زکات و... درخواست قرب الهی کند، اگر چه در امور توصلی قصد قرب لازم نیست، ولی برای رسیدن کمال خیلی خوب است که انسان قصد قربت داشته باشد.

قرب به خدا درک بیشتر از روزه

انسان با توجه به این امر مهم یعنی برای رسیدن به قرب و نزدیک شدن به خدا، می تواند زمینه را طوری برای خود فراهم کند که درک بیشتری از قرب و روزه گرفتن داشته باشد. پس روزه تنها امساک ظاهری نیست، بلکه باید تلاش کند هر روز، احساس قرب و نزدیکی به خدا را داشته باشد. لازم است انسان طوری تلاش کند که خداوند در همه صحنه های زندگی او حضور داشته باشد، به هر نوعی با حضرت حق تعالی آشتی کند و رضایتش را جلب نماید ؛ خدای که خالق اوست  و همه چیز به او اعطاء کرده است، بدون اینکه آدمی حقی داشته باشد، این حق الهی است که ما قدردان نعمت ها باشیم؛ به همین جهت انسان باید تلاش کند تا بتواند از این ظرفیتی که برای او فراهم شده برای رسیدن به  قرب استفاده کند.

تعریف حیات واقعی

تعریف حیات واقعی انسان این است که به قرب برسد، دنیا، آخرت و همه چیز را برای رسیدن به قرب قرار بدهد، اگر انسان به اینجا برسد، زندگی را برده و الاّ باخته است. اگر انسان بتواند ارتباط معنوی را با خدا برقرار کند، او زندگی را برده و به غرض و هدفی که برایش تعیین شده در حدی که برای او امکان داشته، رسیده است. به ما هم توصیه شده این مسئله مهم را به صورت جدّی دنبال کنیم و از آن طرف بدترین چیزی که می تواند برای انسان عذاب باشد، بُعد و دوری از رحمت الهی است. این که انسان از رحمت الهی دور شود  خودش را مشمول غضب الهی می کند؛ و لذا باید از خدا عاجزانه درخواست کنیم ما را از خشم و غضبت دور کند.

نکته مهم دیگر این است از خدا باید بخواهیم با کلامش ما را بهتر آشنا کند، لذا کلام خدا را قرائت کنیم. اگر به قرآن از این منظر نگاه شود، بسیار ارزشمند می شود و جذبه ایجاد خواهد کرد، قرآنی که می خواهد خُلق انسان شود که در مورد پیامبر(ص) این جمله هم دارد.

تدبر و تفکر در قرآن

البته قرائت یک بُعد قضیه است که لازم است انجام شود و ابعاد دیگر تدبر و تفکر در قرآن است. این مسئله ای است که قرآن از ما می خواهد. باید در آیات الهی تفکر کنیم. این که قرآن نازل شده چگونه می توانیم به عنوان درس زندگی بهره ببریم؛ قرآن که برای تمام زمانه است. برای عصر خاصی نیست.

این که گفته شده مخاطبان قرآن فقط در زمان پیامبر(ص) است و برای طیف خاص، ملیت خاص و قشر خاص است، این گونه نیست، خودش پاسخ می دهد که قرآن برای همگان نازل شده ، وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا کَافَّةً لِلنَّاسِ بشیرا» و ما تو را جز برای اینکه عموم بشر را (به رحمت خدا) بشارت دهی و آن هم برای این که همگان از رحمت استفاده کنند و نکته مهم تر عرضه کردن به قرآن، و متحقق کردن خواسته و مطالبات قرآن است تا به حیات واقعی که خدا از انسان خواسته برسد.

313/40