حجت الاسلام سید حسن فاضلیان از اساتید حوزه علمیه همدان در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در همدان، با اشاره به سالروز شهادت شهید حجت الاسلام مصطفی قاسمی، اظهار داشت: در زمان شهادت این شهید بزرگوار، بنده در مسجد میرزا تقی که در نزدیکی مدرسه آقای آخوند قرار دارد، در حال اقامه نماز ظهر و عصر بودم که خبر شهادت ایشان را به بنده اعلام کردند و سریعا خود را به آنجا رساندم.

وی به تشریح ویژگی شخصیتی شهید قاسمی پرداخت و گفت: در مباحثاتی که در مدرسه آقای آخوند با ایشان داشتیم، همیشه نحوه برخورد و رفتار ایشان نشان از افتادگی و بزرگواری او داشت و لذا اگر چنانچه از من سؤال می‌کردند که در میان طلاب چند نفر را معرفی کنید که نمونه هستند و برای شهادت لیاقت دارند، قطعا شهید قاسمی جز اولین نفراتی بود که نام او را بیان می‌کردم.

حجت الاسلام فاضلیان با بیان اینکه این طلبه همدانی لیاقت شهادت را داشت، خاطرنشان کرد: در روایتی از امام صادق(ع) نقل شده است که اگر کسی می‌خواهد به لقاء حق دست پیدا کند، باید از عزیز ترین سرمایه خود که همان خون وسط قلبش است در راه خدا بگذرد و این شهید نیز از عزیزترین سرمایه‌اش در راه خدا گذشت.

وی افزود: در واقعه کربلا نیز امام حسین(ع) در شبی که قرار بود کاروان به سمت کربلا حرکت کنند، فرمودند: «هر کسی که حاضر است در راه ما خون وسط قلبش را اهدا کند با ما همراه شود چرا که فردا به سمت کربلا عازم هستیم».

استاد حوزه علمیه با تأکید بر اینکه شهدایی که در این راه گام برداشته‌اند، ماندگار شدند، عنوان کرد: این بزرگان، مداد علما را با دماء شهدا ترکیب کردند و از شهید اول و شهید ثانی و شیخ فضل الله نوری و تا این شهید عزیز، شهید قاسمی این راه را ادامه دادند.

وی تصریح کرد: اما تفاوتی که در این بین وجود دارد همان است که حضرت آقا به زیبایی به آن اشاره کردند و فرمودند پس از شهادت شیخ فضل الله، آب از آب تکان نخورد اما با شهادت این طلبه همدانی موجی عظیم نه در همدان بلکه در سرار کشور ایجاد شد.

حجت الاسلام فاضلیان سادگی زندگی شهید قاسمی را یادآور زندگی اولیای الهی دانست و گفت: آفرین بر همسر و فرزندان و خصوصا دختر این شهید که در مراسم شهادت پدر آنچنان سخن گفت و پیام خون پدر را به جامعه تزریق کرد، که نشان داد روحانیت از اول در خط مقدم دفاع از اسلام و قرآن حضور داشته اند.

وی در پایان یادآور شد: زمانی که با دختر شهید مصاحبه می‌کردند بنده یاد دختر امام حسین(ع) افتادم، که پس از شهادت شهید قاسمی چگونه از این شهید تقدیر شد و مردم در پاسداشت خون او حرکت کردند؛ اما در زمان شهادت امام حسین(ع) به جای آنکه به دختر حضرت آرامش قلبی بدهند او را با تازیانه می زدند.