به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در یزد، شاعران آیینی استان یزد در مناسبت های مذهبی اشعار زیبایی را می سرایند که ۱۴ رباعی در منقبت امام حسن مجتبی(ع) اثر سید فضل الله طباطبایی ندوشن از جمله این اشعار است.
(یک)
از خُلقِ نبی(ص) ، گوشِ زمان را پُر کرد
از صبرِ علی(ع) ، چشمِ مکان را پُر کرد
می خواست خدا ، زان دو ، نشانی بدهد
با حلمِ حسن(ع) ، جامِ جهان را پُر کرد
(دو)
تا کون و مکان حریمِ اهل البیت(ع) است
تا جانِ جهان نسیمِ اهل البیت(ع) است
خورشید به دستانِ حسن(ع) خیره شود
زیرا که حسن (ع) ، کریمِ اهل البیت (ع) است
(سه)
وقتی که به نزدِ ذاتِ حق ، محترم است
نورِ دلِ آفتابِ بیت الحرم است
جانِ علی(ع) و فاطمه(س) گهواره ی اوست
از حُسنِ حسن(ع) هر آن چه گویند کم است
(چهار)
آن ماه که خورشید از او رخشان است
جبریل (ع) برای حضرتش، دربان است
فرمود که : گریان نشود در محشر
چشمی که برای حسنم گریان است !
(پنج)
هرچند خداوندِ جهان با حسن(ع) است
زیباست زمین و آسمان تا حسن(ع) است
در عرصه ی تاریخ ، پس از شیرِ خدا
سردارِ همیشه فرد و تنها ، حسن(ع) است
(شش)
تا قاضی حاجات ، خدا می باشد
تصویرِ مدینه ، کربلا می باشد
سرمشقِ قیامِ سرخِ عاشورایی
دیباچه ی صلحِ مجتبی(ع) می باشد
(هفت)
عرشی بشرِ رویِ زمین است حسن (ع)
سلطانِ قلوبِ مومنین است حسن (ع)
چون صورت و سیرتِ بهشتی دارد
مانندِ محمّدِ امین(ص) است حسن (ع)
(هشت)
چون مُلکِ کرم شده ست از آنِ حسن(ع)
مُلک و ملکوت ، هست مهمانِ حسن (ع)
با آن همه منزلت ، سلیمان (ع) شده است
از زمره ی سائلانِ احسانِ حسن (ع)
(نه)
سبطِ نبی(ص) است و محترم می باشد
از حرمتِ او ، حرم ، حرم می باشد
دارد حسنِ علی(ع) به دشمن هم لطف
زیرا که سجیّه اش کرم می باشد
(ده)
فردوس اگر عاشقِ بویِ حسن(ع) است
عارف به جمال و خُلق و خویِ حسن (ع)
دانسته که آن آب که خضرش نوشید
یک چشمه ز الطافِ سبویِ حسن (ع) است
(یازده)
آنان که رضا به قسمت و تقدیرند
در اوجِ بلا ، نه از خدا دلگیرند
با اذنِ خدای کعبه خیرِ دو جهان
از دستِ امامِ مجتبی(ع) می گیرند
(دوازده)
در چشمِ نبی(ص) نورِ دو عین است حسن(ع)
در قلبِ علی (ع) زینت و زین است حسن(ع)
چون عینکِ سبز و سرخ را برداری
باور بکنی همان حسین(ع) است حسن(ع)
(سیزده)
ماهی که ز چشمانِ بشر ، پنهان است
خوشبختی او ، سعادتِ انسانِ است
شب ها که درِ بقیع را می بندند
در غربتِ تربتِ حسن (ع) گریان است
(چهارده)
چون بود همیشه با حقیقت همراه
آیینه ی قلبش از حوادث آگاه
فرمود حسن (ع) ؛ حسین (ع)را وقتِ وداع :
" لایوم کیومکَ ابا عبد الله(ع) " !
انتهای پیام/۳۱۳/۴۷
