به گزارش خبرگزاری«حوزه» از اصفهان، میثم یاسا، از کارشناسان حوزوی دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان، صبح امروز از طریق فضای مجازی اظهار کرد: در بین اعمال دینی چند مورد وجود دارد که تعبیر ضیافت درباره اش به کار رفته است. مثلا در یک مورد به حاجیانی که به سرزمین وحی مشرف می شوند درباره آنها تعبیر ضیوف الرحمن یا مهمانان خدای رحمان به کار برده شده است .
وی ادامه داد: همچنین این تعبیر توسط پیامبر اسلام درباره روزه داران ماه مبارک رمضان نیز به کار رفته است آنجا که می فرمایند: «دعیتم فیه الی ضیافه الله...» تبیین اینکه چه رابطه ای بین این دو مهمانی وجود دارد موضوع این نوشتار نیست لکن در مورد مهمانی های خدای متعال باید گفت پذیرایی او از مهمانانش روحانی و ملکوتی است نه جسمانی مانند آنچه در بین ما انسان ها متداول است بنابراین ضوابط و شاخصه هایی که در مهمانی های خدای متعال وجود دارد با مهمانی های ما انسان ها متفاوت است. بدین منظور و برای بهره مندی بیشتر از برکات مهمانی خدا در ماه رمضان به چند مؤلفه اشاره می کنیم.
به اعمالمان ضریب دهیم
این کارشناس مذهبی تصریح کرد: به اعمالمان ضریب دهیم، گاهی یک مؤمن با انجام عبادات در این مهمانی، صرفاً در صدد پذیرایی از خودش است و به نوعی فقط خودش را می بیند اما آنچه باعث افزایش بهره مندی ما از این عبادات می شود آن است که دیگران را هم در اعمال خود شریک و بهره مند نماییم تا ضریب اعمالمان افزایش یابد.
وی افزود: این اقدام نه تنها از حظ و بهره ما چیزی نمی کاهد بلکه منجر به افزایش بهره مندی ما از این ضیافت هم می شود، شخصی می گوید به امام کاظم علیه السلام گفتم «اگر کسی به حج برود و حج و عمره خود را و یا قسمتی از طواف خود را برای خویشاوند خود منظور کند، آیا اجر و پاداش خودش ناقص می شود؟ امام علیه السلام فرمود: نه، ثواب یک حج کامل برای خودش و ثواب یک حج کامل برای خویشاوند او منظور می شود. پاداش دیگری هم دارد که به خویشان و دوستان خود صله و خدمت کرده است. لازم به ذکر است که حج و عمره یک نمونه از اعمالی است که می توان دیگران را در آنها شریک نمود.
کیفیت به جای کمیت
یاسا عنوان کرد: کیفیت به جای کمیت، اسلام گاهی تکیه‌اش بر کمیت است مانند تعداد نمازگزاران که وجود هر یک نفر تأثیر زیادی در ثواب نماز جماعت دارد و گاهی تکیه‌اش بر کیفیت مانند توصیه‌ای که بر انفاق دارد که در اینجا به مقدار اهمیت نمی‌دهد بلکه کیفیت مدنظر است که نمونه اش آیه۸سوره انسان است. در اینجا اشاره‌ای به کمیت انفاق نمی‌کند، بلکه با توجه به قرائن، اخلاص انفاق‌کنندگان مد نظر است، لذا مؤمنین باهوش در ماه ضیافت الهی بطور متداول به اعمال عبادی می پردازند لکن بیش از هر چیز به کیفیت و اخلاص عمل توجه دارند.
وی در توضیح سومین مورد خاطرنشان کرد: آرزوهای بزرگ در قالب نیت های بزرگ داشته باشیم، پیامبر فرمودند: هر کس تصمیم به کار نیکی بگیرد، ولی موفق به انجامش نشود، برایش یک حسنه نوشته می شود، بنابراین هرچند توان ما در انجام امور خیر محدود است لکن با نیت های خوب و بزرگ از ثواب آن بهره مند خواهیم شد و این نیت ها علاوه بر پاداشی که دارد به انسان رشد و توسعه وجودی و ظرفیت می بخشد. به عنوان نمونه در دعای هر روز ماه مبارک رمضان از خداوند، بی نیازی همه فقرا، سیری تمام گرسنگان، پرداخت دیون همه بدهکاران و ... را می خواهیم.
یاسا تصریح کرد: سلوک در مسیرهای میان بر، انجام برخی اعمال، زمان کوتاهی می برد، لکن جهش بالایی به انسان در سیروسلوک در ماه مبارک رمضان می بخشد، مثلا تفکر یکی از این اعمال است که گرچه در طول سال به عنوان یک عبادت بافضیلت برشمرده شده است لکن در ماه مبارک رمضان به جهت آرامشی که روزه به انسان می دهد بیشتر از آن می توان بهره برد و بدین ترتیب ضیافت خود را کامل نمود.
وی بیان کرد: بنابراین آنچه در عبادات مهم است، برخورداری از یک سبک صحیح عبادی است، اگر چه با رویت هلال ماه رمضان همه مؤمنین وارد مهمانی خداوند می شوند، لکن هر کسی براساس سبک و روشی که در عبادت دارد به همان میزان بهره مندی او هم بیشتر خواهد شد، لذا شاخصه های فوق که نشان دهنده یک سبک صحیح و عمیق عبادی است به ما کمک می کند که از فرصت ضیافت الهی بیشتر بهره مند شویم.
