خبرگزاری حوزه، /گرچه به واسطه شیوع ویروس نحس کرونا، شرایط اقتصادی و معیشتی بسیاری از مردم از جمله اقشار ضعیف و کم بضاعت جامعه سخت تر از قبل شده و اقتضائات دوره جدید می طلبد که به تعبیر مقام معظم رهبری، همگی در برگزاری مناسب و باشکوه رزمایش سراسری مواسات، همدلی و کمک مؤمنانه، اهتمام لازم را داشته باشیم، اما با این حال باید توجه داشت که ترویج فرهنگ مواسات و همدلی مؤمنانه صرفاً منحصر به این شرایط سخت معیشتی نیست.
روز نیمه شعبان بود که رهبر معظم انقلاب در بیانات تلویزیونی یکی از شاخصه های مهم جامعه مهدوی را حرکت بر مدار مواسات و برادری توصیف کرده و آحاد ملت به خصوص اقشار توانمند را در آستانه ماه مبارک رمضان، دعوت و تشویق به این مسأله فرمودند.
انصافاً نیز در این راستا، اقشار مختلف جامعه به ویژه در قالب فعالیت‌های جهادی، فضای همدلی و نوع‌دوستی خاصی را در لبیک به فرمایش سکاندار حکیم انقلاب، پدید آوردند که البته خوشبختانه این همدلی های برآمده از ایمان و برادری، مربوط به یک مرحله و دو مرحله نبوده و همچنان ادامه دارد.
قبل از هر چیز باید دانست که اصل مواسات از جمله اصول انسانی، اجتماعی و اقتصادی شریعت مقدس اسلام است که نقش بسیار مهمی در راستای رفع فقر و نیاز اقشار محروم دارد.
در روایات بسیاری از ائمه اطهار(ع)، از مواسات به عنوان حق بزرگ مسلمین بر یکدیگر یاد شده، کما این که در صلوات شعبانیه از پروردگار عالم می خواهیم که به جهت توسعه و گشایشی که در رزق و زندگی ما قرار داده، مواسات با محرومان و مستضعفان را روزی ما قرار دهد.
در فرهنگ لغت، مواسات به همدلی، یاری کردن، کمک مالی و اقتصادی به نیازمندان و نیز شریک کردن محرومان در اموال خود، معنا شده، ضمن آن که برخی حتی مواسات را فراتر از احسان و بخشش دانسته و گفته اند که مواسات یعنی شریک‌کردن کسی در معاش و اموال خودش که مورد نیازش بوده و کفاف زندگی خودش را می‌دهد.
امیرالمؤمنین(ع) که در ایام شهادت مظلومانه حضرتش قرار داریم، در حدیثی اعضای جامعه اسلامی را امر به مواسات نموده و تأکید می فرمایند که مؤمنین وظیفه دارند فقر و گرفتاری را از زندگی برادر دینی نیازمند خود برطرف نمایند و در جای دیگر خطاب به یکی از یاران خویش بیان می دارند: "در هر چیزی که خداوند به تو روزی کرده با برادر مؤمنت مواسات کن و او را محروم نکن. او را در دینش امتحان نکن اگر امتحان کردی و فهمیدی که ایمان حقیقی و توحید خالص دارد، باید در تمام مایملک و دارایی خود با او به مساوات و برابری رفتار کنی".
ما اگر به سبک زندگی و سیره نورانی حضرات معصومین(ع) نیز دقت کنیم، متوجه می شویم که زندگانی این بزرگواران نیز سرشار از مواسات، همدلی و یاری به فقرا و محرومان و شریک‌کردن آنها در زندگی خود است.
به عنوان مثال مولای متقیان علی (ع) در پاسخ به بردارش عقیل که از ایشان تقاضای صد هزار درهم برای ادای قرض خود کرده بود، فرمودند:" این مقدار ندارم. صبر کن موقع پرداخت حقوق از سهم شخصی خودم به تو می دهم و شرط مواسات و برادری را بجا خواهم آورد. اگر نه این بود که عائله خودم نیز خرج دارند، همه سهم خودم را به تو می دادم و چیزی برای خود نمی گذاشتم"
یا این که معروف است امام حسن مجتبی(ع) در طول عمر خود دو بار همه اموال و دارایی خود را در راه خدا خرج کرده و علاوه بر آن، همچنین سه بار دیگر، ثروت خود را به دو نیم تقسیم نمود. نصف آن را برای خود نگه داشت و نصف دیگر را در راه خدا بخشید.
بنابراین مسلم است که یکی از نشانه ها و شاخصه های جامعه علوی و جامعه ای که می کوشد بنا بر سبک زندگی و سیره امیرالمؤمنین(ع) عمل کند، اهتمام نسبت به اصل مواسات و برادری و تلاش همه جانبه برای رفع نیازهای اقشار ضعیف و کم برخوردار است.
سید محمد مهدی موسوی
