به گزارش سرویس بینالملل خبرگزاری حوزه، مرکز اسناد حوزه علمیه نجف (مرکز النجف الأشرف للتألیف و التوثیق و النشر) در مجموعهای به نام «الموسوعة الوثائقیة النجفیة» اقدام به انتشار برخی از اسناد تاریخی حوزه علمیه نجف کرده است. بیست و دومین جلد از این مجموعه اسناد، با نام «النجف الأشرف و القضیة الفلسطینیة» مشتمل بر تصویر اسناد، بیانیهها، گزارش تجمعات، نامهنگاریها و سخنانی است که اهتمام بزرگان حوزه علمیه نجف به مسئله فلسطین را نشان میدهد. این اسناد، گویای این واقعیت است که حوزویان نجف از ابتدای اشغالگری صهیونیستها، آن را توطئهای بزرگ دانسته و با صدور فتواهای فقهی، برگزاری اجتماعات و دیگر اشکال ممکن تلاش کردهاند مسئولیت دینیشان را در قبال این جنایت بزرگ انجام دهند. علمای نجف با تأکید بر مسئله وحدت امت اسلام و پرهیز از اختلاف، همه مسلمانان را به بازپسگیری سرزمینهای اسلامی و مسجدالأقصی فراخوانده و حتی به وجوب جهاد نظامی برای کسانی که توان آن را دارند، فتوا دادهاند.
از جمله این اسناد و مدارک، تصویر استفتایی است که از مرحوم آیتالله سید محسن حکیم برای پیوستن به شاخه نظامی جنبش آزادی بخش فلسطین (فتح) صورت میگیرد و وی اینگونه جواب میدهد که اگر کسی میتواند به آنها ملحق شده و توان آن را دارد که کاری انجام دهد، واجب است که چنین کند.[۱]
تصویر بیانیهای از آیتالله خوئی نیز دیگر سندی است که در این مجموعه وجود دارد. بخشی از متن عربی این بیانیه به این شرح است:
«إنّنی أناشد المسلمین ـ عامة ـ و أهیب بهم أن یتجنبوا أی عمل من شأنه أن یضعف قوتهم و شوکتهم ... و أن یبذلوا کل ما یقرب نصرهم و یحرر أرضهم و یصون مقدساتهم و شعائرهم من دنس الکفّار و أرجاسهم. إنّ المسلمین ـ علی إختلاف شعوبهم ـ لیعانون القلق و الإضطراب إزاء هذه المآسی و الأحداث الدائرة الآن علی مقربة من العدو الصهیونی الغادر و اللّه سبحانه أسأل أن یمنحنا القوة و المنعة».[۲]
مرحوم آیتالله خوئی در این بیانیه نوشتهاند که: «از همه مسلمانان می خواهم از هر کاری که باعث ضعف و از بین رفتن شوکتشان میشود، پرهیز کنند ... و از هر آنچه مایه نزدیک شدن پیروزی، آزاد شدن سرزمینشان و پاک شدن مقدسات و نمادهای دینیشان از پلیدی کفّار میشود، فروگذار نکنند. مسلمانان ملت های مختلف، از این حوادث ناگواری که دشمن حیلهگر صهیونیستی مسبب آن است، احساس ناراحتی میکنند و من از خداوند متعال میخواهم که به ما توان و نیروی بازدارنده برای مواجهه با این دشمن را عنایت کند».
همچنین در ضمن اسناد، تصویر سندی وجود دارد که مرحوم آیت الله خوئی بیانیه دیگری صادر کرده و خطاب به همه برای برادران مسلمان اینگونه نوشته است:
«إلی عامة أخواننا المسلمین وفّقهم اللّه تعالی. لقد قامت القوی الکافرة بغزو قسم کبیر من الأراضی الإسلامیّة و فی ضمنها المسجد الأقصی الشریف و قد کابد المسلمون ما کابدوه طوال السنوات الماضیة و قد صمموا فی الشهر المبارک و هو شهر اللّه العظیم مستمدین العون من اللّه تعالی علی الدفاع عن أراضیهم و قد قال اللّه سبحانه «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَمیعًا وَلا تَفَرَّقوا» فالواجب الدین یحتم علینا أن نوحّد الکلمة و نقوم بنصرة المدافعین عن الأراضی الإسلامیة بما یلزم من العون و المساعدة و نحن نبتهل إلی اللّه سبحانه أن یکلل جهودهم بالنجاح و بنصرهم علی أعداهم «إِن تَنصُرُوا اللَّهَ یَنصُرْکُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ». النجف الأشرف فی ۱۱ رمضان المبارک سنة ۱۳۹۳. أبوالقاسم الموسوی الخوئی»[۳]
در این بیانیه که در ماه مبارک رمضان صادر شده، آیتالله با مخاطب قرار دادن همه برادران مسلمان به این نکته اشاره میکند که کفار به بخش وسیعی از سرزمینهای اسلامی و از جمله، مسجدالاقصی حمله کردهاند و مسلمانانی که در طولهای سالهای گذشته رنجهای بسیاری کشیدهاند، در این ماه مبارک تصمیم گرفتهاند از سرزمینهایشان دفاع کنند. وی ادامه میدهد که مسئولیت دینی ما ایجاب میکند که با توحید کلمه و حفظ وحدت، برای یاری رساندن به مدافعان سرزمینهای اسلامی به پا خیزیم و به هر شکل ممکن آنها را یاری دهیم.
تصویر تلگرافی از مرحوم آیتاللّه سید محمود حسینی شاهرودی از مراجع بزرگ آن دوره، سند دیگری است که نقش تاریخی حوزه علمیه نجف را در پیگیری مسئله فلسطین نشان میدهد. آیتاللّه شاهرودی این تلگراف را برای احمد حسن البکر، رئیس جمهور وقت عراق، انور سادات، رئیس جمهور وقت مصر و حافظ أسد، رئیس جمهور وقت سوریه ارسال کرده و برای این سه شخصیتی که در آن روزگار مسئله فلسطین را پیگیری کرده و به تعبیر آیتالله، از کیان امت اسلام دفاع میکردند، از خداوند ثبات قدم مسئلت میکند.[۴]
سند جالب و قابل توجهی دیگری که وجود دارد، تصویر استفتائی است که از مرحوم آیتاللّه سید محسن حکیم صورت گرفته و از وی خواسته شده نظرش را درباره بلیطهای بختآزمایی که منافع آن برای چریکهای فلسطینی هزینه میشود، بگوید. آیتاللّه حکیم هم پاسخ داده: «لا بأس بذلک إذا کان المال یدفع بعنوان الهبة علی الشروط المقررة عند الإدارة المتصدیة للعمل؛ اشکالی ندارد، به شرط آنکه هزینهای که پرداخت میشود به عنوان هدیه بوده و مطابق با شروطی باشد که متولیان امر قرار دادهاند».[۵]