زاهره سادات میرجعفری در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه، با اشاره به فرصت‌ها و تهدیدهای پس از کرونا برای خانواده عنوان کرد: کرونا مسأله حساس خانواده و توجه همگانی نهادها سازمانها و افراد را به این نهاد عظیم جلب کرد.
رئیس اداره رصد و امدادفرهنگی حوزه علمیه افزود: در واقع کرونا، بسیاری از سبک‌های زندگی و ظرفیت‌های موجود در خانواده‌ها را تحت تاثیر خود قرار داد.

وی تصریح کرد: اگر تا پیش از این برخی خانواده ها بر روی سرمایه‌های اجتماعی و اقوام خود سرمایه‌گذاری می کردند، اکنون فهمیدند که باید به تقویت درونی نهاد خانواده خود بپردازند.

میرجعفری خاطرنشان کرد: خانواده‌هایی که سرمایه اجتماعی عاطفی لازم برای مقابله با بحران‌ها را کسب کرده بودند به راحتی توانستند با این معضل کناربیایند، اما برای برخی از خانواده‌ها، بیشتر ماندن در کنار هم تبدیل به تهدید شد.

وی اظهار داشت: خانواده هایی که مهارتهای ارتباطی لازم از جمله باهم گفت‌وگو کردن ، خندیدن ، تعامل و همکاری کردن و استفاده از سرگرمی های مشترک، رسانه‌های جمعی و آشپزی دسته جمعی و جلسات معنوی  مشترک والدین و فرزندان ... را درک کردند، لذت آن را ترک نخواهند کرد و قطعا بر روی آن سرمایه گذاری خواهند کرد.

عضو کارگروه پژوهش نخبگان حوزه علمیه بیان کرد: البته برای برخی خانواده ها این بحران بسان جرقه زیر آتش بود و خانواده هایی را که دنیایی جداگانه در زیر یک سقف یا به نوعی طلاق عاطفی داشتند را دچاربحران کرد.

وی گفت: بسیاری از مردان از وظایف خود در درون خانواده غافل شده بودند و رابطه صحیح و مداومی با همسر و فرزندان برقرار نمی‌کردند و این فرصت، شرایط خوبی برای جبران کاستی‌ها بود، همچنین بسیاری از زنان از وظایف خانه داری به شیوه سنتی دور شده بودند و از آشپزی‌های متنوع و رنگین در درون خانواده، تا نظافت دقیق و بهداشتی تمامی قسمتهای خانه را تجربه کردند که برای برخی زنان کارمند تجربه‌ای جدید و نشاط آور بود.

میرجعفری افزود: البته اگر این مسئولیت‌ها به تنهایی توسط یک نفر صورت بگیرد قطعا خسته کننده و آسیب زاست؛ ضمن اینکه ضدعفونی کردن خریدها و رسیدگی به وضعیت تغذیه و بیماری افراد هم مسئولیتی اضافه بر دوش آنان بود.

وی تصریح کرد:در هرحال تغییر نظم نقشها در خانواده و لزوم مشارکت بیشتر مردان در وظایف خانه داری به شدت حس می‌شود، همچنین تغییرات ساختاری رخ داده در درون خانواده که به نوعی تغییر سبک زندگی و هم قابل توجه است و البته ممکن است زنگ خطری به دلیل شرایط قرنطینه برخی فعالیتهای غیر ضرور جوانان ازجمله تفریحات آنان باشد.

عضو کارگروه پژوهش نخبگان حوزه علمیه بیان کرد: برای مثال رفتن به پارکها و بوستانها پاساژگردی و خیابان گردی بسیار کاهش یافته و برخی ناهنجاریها در سطح شهر دیده نمی‌شود، اما ازسوی دیگر فعالیتهای مجازی و اینستاگردی و استفاده از کانالهای مستهجن افزایش یافته وشاهد ناهنجاریهای زیرپوستی جوانان و اعتیاد بیش از حد آنان به فضای مجازی هستیم.

وی اظهار داشت: این مسائل صدمات جبران ناپذیری را در فضای خانواده و ارتباط والدین و فرزندان خواهد گذاشت، اگر قبلا به سختی می شد نوجوانان را برای دسترسی محدود به این فضاها توجیه کرد، امروز کنترل کودکان در فضای مجازی بسیار سخت شده است.

میرجعفری عنوان کرد: همچنین اگر قبلا حضور برخی جوانان در جمع‌های خانوادگی به اصرار والدین انجام می‌شد پس از کرونا نبودشان در این جلسات عادی می‌شود و اگر آسیب‌های دورهمی‌های غیر ضروری از قبیل غیبت و تهمت سخن چینی ،چشم وهمچشمی دست و پاگیر و پرزرق وبرق و تجملاتی تبدیل به عادتی همیشگی کنار برود بسیار خوب است.

وی خاطرنشان کرد: اما در عین حال نباید از نیاز به بودن در جمع‌های معنوی و آثار آن روی نسل جوان غافل شد، از طرفی مشاوره های تخصصی اضطراب پرخاشگری و سوگ‌های ابراز نیافته درخانواده‌ها به صورت غیر حضوری و رایگان باید مورد توجه مسئولین و اساتید و مبلغین حوزوی قرار بگیرد.
عضو کارگروه پژوهش نخبگان حوزه علمیه گفت: در ایام کرونایی مسائلی چون بسته شدن درهای حرم ها، مساجد و اماکن مذهبی، شبهاتی را برای اعتقادات جوانان به وجود آورد اما تبدیل شدن مراکز مذهبی به پایگاههای امدادی جهادی و خیریه ها بسیاری از افرد به اهمیت نقش این گونه مراکز به عنوان پایگاهی اجتماعی معنوی پی بردند.

وی بیان کرد: همبستگی‌های معنوی و جهادی مردم، تهدیدات کرونایی را به فرصت تبدیل کرد، اما باید تلاش کرد با استفاده از فضای مجازی به الگوهای ارتباطی نوینی برای تقویت اعتقادی دینی جوانان بپردازیم و این وظیفه از جمله رسالتهای نوین مبلغین حوزوی است.

۳۱۳/۶۱