به گزارش خبر نگار خبر گزاری «حوزه» در قزوین، حجت الاسلام آقاحسینی، در مراسم عزاداری روز عاشورا در شهر محمدیه گفت: خدای متعال را شاکریم که توفیق داد زنده بودیم و به روز عاشورای ابا عبدالله الحسین (ع) رسیدیم.

امام حمعه محمدیه افزود: روز عاشورا اولین مسئله‌ای که مطرح است، در ارتباط با «هَل مِن ناصر ینصرنی» است که اباعبدالله (ع) فرمودند. مسئله، مسئله‌ی نصرت و یاری دین و ولیّ خدا است. این مسئله اصلی شب و روز عاشورا، بلکه همه‌ی ایام محرّم است.

وی با بیان اینکه مهم‌ترین سؤالی که در روز عاشورا هر یک از انسان‌های مؤمن و ارادتمندان سالار شهیدان اباعبدالله الحسین (ع) باید از خود بپرسند، این است که «ما چقدر برای یاری دین و ولیّ خدا آماده‌ایم؟»، اظهار کرد: این اصل مسئله است و عاشورا چنین الهام و پیامی دارد. سیدالشهدا (ع)، خانواده‌ی آن بزرگوار، اصحاب و یاران آن حضرت، نمونه کامل این قضیه هستند و حجت را به طور کلی بر همه‌ی مؤمنین در همه‌ی اعصار تمام کردند.

حجت الاسلام آقاحسینی با اشاره به اینکه امام حسین (ع) در جریان یاری دین خدا هیچ سؤالی را بی‌پاسخ نگذاشت، عنوان کرد: حجت به تمام معنا در روز عاشورا تمام شد.

وی اذعان کرد: امام (ع) وقتی خواستند حرکت کنند، فرمودند: «إِنّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِرًا وَلا بَطَرًا وَلا مُفْسِدًا وَلا ظالِمًا وَإِنَّما خَرَجْتُ لِطَلَبِ الاِْصْلاحِ فی أُمَّةِ جَدّی، أُریدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَأَنْهی عَنِ الْمُنْکَرِ وَأَسیرَ بِسیرَةِجَدّی وَأَبی عَلِیِّ بْنِ أَبیطالِب؛ [۱] من از روی خود خواهی و خوشگذرانی و یا برای فساد و ستمگری قیام نکردم، من فقط برای اصلاح در امّت جدّم از وطن خارج شدم. می‌خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم و به سیره و روش جدّم و پدرم علی بن ابیطالب عمل کنم». من برای ماجراجویی و به خاطر خوشگذرانی و تفریح و قدرت‌طلبی حرکت نکردم. در همین چند فراز کوتاه که در وصیت امام حسین (علیه الصَلاه والسّلام) خطاب به محمد حنفیه برای همیشه باقی مانده است، امام فرمودند علت قیام من عبارت است از: اصلاح امت. من به دنبال این هستم که امر به معروف و نهی از منکر کنم و سیره‌ی جدم و پدرم را احیاء کنم و طبق آن حرکت کنم.  

وی ادامه داد: مسئله امر به معروف و نهی از منکر در اینجا به صورت صریح مطرح شده است. امر به معروف و نهی از منکر یک وظیفه جدی است؛ مانند نماز و روزه که به عهده آحاد اشخاص مؤمن قرار می‌گیرد و بر همه‌ی آنها واجب است و البته شرایط خاص خودش را دارد.
 
محدوده امر به معروف و نهی از منکر تا کجا است؟

امام حمعه محمدیه تصزیح کرد: امام حسین (علیه السّلام) برای امر به معروف و نهی از منکر قیام کردند. بزرگ‌ترین معروفی که حضرت به آن امر کرد، ولایت الهی است و بزرگ‌ترین منکری که حضرت از آن نهی کرد، ولایت طاغوت است.

وی با طرح یک سؤال درباره اینکه در امر به معروف و نهی از منکر تا کجا باید پیش رفت؟ و  چه مرزی دارد؟  عنوان کرد: یک سخن مشهور در باب امر به معروف و نهی از منکر مطرح است و آن اینکه اگر امر به معروف و نهی از منکر برای انسان خطر داشته باشد یا احتمال تأثیر ندهد، از عهده‌اش برداشته می‌شود. امام حسین (ع) در جریان عاشورا به این پرسش پاسخ گفتند. امر به معروف و نهی از منکر وقتی بر کسی واجب شد، متناسب با آن چیزی که امر و نهی می‌شود، خطرپذیری دارد؛ حتی اگر لازم باشد انسان جانش را بر سر چنین پیمان و واجبی گذارد. حضرت در عاشورا پاسخ می‌دهند که باید از جان هم گذشت و اگر لازم شد، باید جان گروهی از مؤمنین پای این مسئله به خطر بیفتد. اگر لازم شد زن‌ها و بچه‌ها و کسانی که قدرت دفاعی ندارند در خطر بیفتند، اشکال ندارد.

امام جمعه محمدیه در پایان اذعان کرد: مرحوم حاج آقا مجتبی (اعلی الله مقام الشریف) درکنار مسئله امر به معروف در نهضت حسینی، فهرستی از موضوعات را معرفی می‌کند، چون امر به معروف و نهی از منکر یکی از آنها است. هجرت، جهاد، تعاون، همیاری و... در نهضت حسینی موج می‌زد و ایشان درباره‌ی همه‌ی اینها بحث کرده‌اند. دوستداران ایشان این مباحث را استخراج کرده و به صورت کتاب منتشر کرده‌اند. اسم عمومی‌اش سلوک عاشورایی است که ده جلد است و هرجلدی مربوط به یک بحث است که از جمله یک جلد آن مربوط به امر به معروف و نهی از منکر است.  

انتهای پیام