به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام مهدی بصیرت، نماینده طلاب شهرستان لنگرود استان گیلان طی گفت و گویی به سؤالات پاسخ داده است که مشروح این گپ و گفت تقدیم نگاه شما خواهد شد.

* در ابتدا خودتان را معرفی نموده و کمی از فعالیت های حوزوی خود بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم

بنده مهدی بصیرت هستم؛ یکی از دو نماینده طلاب و فضلای شهرستان لنگرود استان گیلان.

این شهرستان قریب به ۲۱۰ طلبه در قم دارد که هر ساله بین ۵ تا ۱۰ طلبه از شهرستان به قم هجرت می کنند؛ از طرفی، طلابی نیز هستند که از قم به سمت شهرستان هجرت کرده و تعداد این عزیزان کمتر است.

در سال ۱۳۵۹  در یک خانواده فرهنگی به دنیا آمده و نزدیک به ۱۵ سال در قم مشغول به تحصیل بوده و دوره های تخصصی مختلفی را گذرانده و در حال حاضر هم مشغول به تحصیل در دروس خارج حوزه علمیه قم می باشم.

سال ۱۳۷۶ با دریافت دیپلم انسانی وارد حوزه علمیه شهرستان لنگرود شده و دروس حوزوی را آغاز کردم و شش سال اول را در شهرستان بوده و همچنین از پایه سوم به بعد در مدارس آموزش و پرورش شهرستان لنگرود تبلیغ خود را آغاز کردم.

قریب به چهارسال در مدارس استعدادهای درخشان شهرستان تبلیغ داشته و مسئولیتی در کانون جوانان حوزه علمیه شهرستان لنگرود داشتم و حتی پس از ورود به قم، قریب به ۱۰ سال در آنجا فعالیت داشتم و خروجی آن دانش آموزانی بودند که وارد حوزه علمیه می شدند.

در سال ۱۳۸۲ وارد حوزه علمیه قم شدم و دروس حوزوی را گذرانده و تلاش کردیم جامعیتی از برخی موضوعات داشته و به آن دست پیدا نمایم.

کتابی را با یکی از دوستان با موضوع «خاطرات گریه ها و بکاء بزرگان و مراجع عظام تقلید» تدوین کردیم که استقبال خوبی از آن شد و یک دوره از آن به چاپ رسید؛ اما به دلیل هزینه های بالا نتوانستیم دوره های بعدی را به چاپ برسانیم.

* چه فعالیت هایی را در راستای رشد و شکوفایی طلاب حوزه انتخابیه خود انجام دادید و چه برنامه هایی برای آینده دارید؟

نمایندگی طلاب در کنار تمام حواشی، دارای جایگاهی است که چشم تمام طلاب به نماینده طلاب است و یادگار ماندگار امام راحل است؛ نماینده در تلاش است که در حد توان و بیش از توان، برنامه هایی داشته باشد؛ البته بنده به شخصه این اعتقاد را دارم که در حد توان کارها را انجام ندادم؛ اما کارهایی را برای این عزیزان انجام دادیم و باید بیشتر تلاش نماییم.

یکی از مشکلات امروز طلاب، مباحث معیشتی است که حتی با قناعت هم نمی توان از کنار آن گذشت و در این راستا، یکی از طرح هایی که برای طلاب و فضلای لنگرودی برنامه ریزی کردیم، «طرح اکرام» بود تا بتوانیم از روحانیون و فضلایی که وسع مالی مناسبی دارند، برای طلاب ضعیف تر کمک بگیریم.

ما در سطح کشور قریب به یک هزار طلبه لنگرودی یا غیرلنگرودی تحصیل کرده در لنگرود داریم که در موقعیت های مختلف در سطح کشور مشغول به فعالیت هستند که شناسایی این افراد به سختی انجام شد و طرحی را با آنان برنامه ریزی کردیم که هر ماهه مبلغ خاصی را برای ما ارسال کرده تا از طلابی که توان مالی کمتری دارند، حمایتی انجام شود.

این کار در گذشته به صورت پراکنده انجام می شد؛ اما با این طرح، خیرین جمع شده و به صورت هدفمند به انجام وظایف می پردازیم.

از دیگر فعالیت هایی که در در شهرستان لنگرود هم نمود بسیار خوبی داشت و حتی برخی از نمایندگان طلاب نیز از اجرای آن استقبال کردند، موضوع تبلیغ در ایام و مکان خاص بود.

ما گروه رهروان غدیر را در سطح شهرستان داریم که در طول سال مشغول به فعالیت تبلیغی بوده و بسیار فعال هستند؛ اما در کنار این عزیزان، فعالیتی را با موضوع اعتکاف آغاز کردیم تا طلاب با تخصص های مختلف را در ایام سه روزه اعتکاف در جمع معتکفین بیاوریم تا بتوانند اثرگذار باشند.

این حرکت بسیار اثرگذار بود و استقبال بسیار مناسبی شد و کیفیت مراسمات اعتکاف شهرستان را بالا برد.

شناساندن نخبگان دینی به مردم شهرستان از برنامه های دیگر ماست تا مردم بتوانند از آنان استفاده کرده و این عزیزان هم خدمت رسانی نمایند.

ایجاد اتاق فکر برای ارائه خوراک دینی، فرهنگی و ... به درخواست امام جمعه محترم شهرستان انجام شده و مقرر شد در اولین حضور امام جمعه در قم، جلسه ای با حضور ایشان و نخبگان لنگرودی انجام شود.

ارتباطی با مدیریت حوزه علمیه شهرستان و طلاب آن برقرار کرده ایم تا از برنامه های این عزیزان مطلع بوده و اگر مشکلی هم برای حوزه شهرستان وجود داشته باشد، پیگیر آن خواهیم شد و به دنبال تقویت این ارتباط هستیم.

* دیدگاه شما نسبت به نمایندگی طلاب و فضلا قبل و بعد از این انتخاب چگونه است؟

ما در گذشته نمایندگانی را داشتیم که انصافا کارهای مناسبی داشتند؛ اما نیاز بود که نماینده ای فعال تر برای طلاب داشته باشیم؛ به همین دلیل دوستان به بنده پیشنهاد این کار را دادند و با رأی طلاب محترم به عنوان نماینده آنان انتخاب شدم.

دیدگاهی که قبل از نمایندگی به این جایگاه داشتم با دیدگاه فعلی بسیار متفاوت شده است؛ چراکه از داخل آن مطلع نبودیم و نمی دانستیم چه کارهایی می توان انجام داد و فقط فکر می کردیم که نماینده طلاب امضایی می زند و ...؛ اما وقتی وارد این فضا شدیم، قریب به ۹۰ درصد مراجعات طلاب به صورت حضوری انجام شد و تلاش کردیم که از نزدیک و تا آنجایی که توان ما بود، به دنبال حل مشکلات این عزیزان باشیم.

نماینده باید برای طلبه تلاش کند؛ اما گاهی به بن بست هم خورده ایم و آن مشکل حل نشده است؛ اما نباید دست از تلاش کشید.

* با توجه به اطلاعاتی که از مشکلات طلاب دارید، اگر شما جای مدیر حوزه های علمیه بودید چه کاری انجام می دادید؟

یکی از مباحث، بُعد تحصیلی طلاب است و باید توجه بیشتری نسبت به این موضوع شود؛ رهبر انقلاب نسبت به طولانی بودن روند مقدمات حوزه های علمیه تذکر داشته اند و نظر شخصی بنده نیز همین است که باید این روند کمتر شود.

وقتی از طلبه سوال می کنیم که بعد از ۱۰ سال چه کاری می خواهی انجام دهی؟، پاسخی ندارد و حوزه علمیه باید نسبت به این مسئله پاسخگو باشد و برنامه داشته باشد که طلبه بعد از ۱۰ سال چه کاری می خواهد انجام دهد.

یکی از آفت های استانی شدن حوزه های علمیه این است که مدیر و زیرمجموعه اصلی، نظارت مستقیم بر شهرستان ها ندارند؛ چراکه گزارش را از استان می گیرند و شاید مجموعه استانی از حوزه های خوب خود گزارش دهند و باید نظارت بیشتر و دقیق تری انجام بپذیرد.

نکته دیگر، هدایت تحصیلی طلاب است که بسیار مهم است.

مسئله بعدی، بُعد نظارتی است که باید بر تمام مدارس علمیه نظارت داشت و از وضعیت آنان مطلع بود.

باید گروه های نظارتی به صورت سرزده از قم به شهرستان ها سفر کرده و از وضعیت مدارس علمیه مطلع شوند تا بتوانند از مشکلات موجود بکاهند.

نکته بعدی، تقویت بُعد معیشتی طلاب است که باید برای حل آن تلاش کرد؛ چراکه امروز طلاب در وضعیت معیشتی مناسبی قرار ندارند.

مسئله بعدی، تقویت ارتباط مدیران حوزوی با مراجع عظام تقلید است تا بتوان دستاوردهای بهتری برای طلاب داشت.

* اگر شما به جای رئیس مجمع نمایندگان طلاب بودید چه کارهایی انجام می دادید؟

مطابق با روایات معصومین، رئیس قوم باید خادم قوم باشد و الحمدلله رئیس مجمع نمایندگان از نکات اخلاقی برجسته ای برخوردار هستند.

یکی از مسائل مهم که رئیس مجمع طلاب باید پیگیر باشد، مباحث معیشتی طلاب است که در وضعیت مناسبی نیست؛ البته اخیرا حرکت های مناسبی از سوی مجمع نمایندگان طلاب انجام شد؛ ولی باید ادامه داشته باشد و هیأت رئیسه مجمع نمایندگان هم باید کمک حال رئیس شوند.

حضور رئیس مجمع نمایندگان طلاب در استان های مختلف می تواند اثرگذار باشد و برای طلاب و نمایندگان آنان مثمرثمر باشند.

رئیس و هیأت رئیسه مجمع نمایندگان باید مطالبات رهبری و مراجع عظام تقلید را از مسئولان حوزوی داشته باشند و یکی از این مطالبات، بحث نفوذ در حوزه و همچنین حوزه انقلابی است که باید این مطالبات را پیگیری کرد.

باید برای انقلابی های حوزه برنامه داشت و هنگامی که نتوانیم انقلابی های خود را حفظ کنیم و ارتقاء دهیم، نمی توانیم برای طلاب جوان برنامه ریزی درست داشته باشیم.

رئیس و هیأت رئیسه محترم مجمع باید پیگیر مطالبات رهبر انقلاب و مراجع از مسئولان حوزه باشند و اگر ضعفی وجود دارد، مجمع کمک نموده و آن را حل نماید که در این صورت، بازوی پرتوان خواهد شد.

* در دیدار که نمایندگان طلاب و فضلا با مقام معظم رهبری داشتند، ایشان به مسئله حوزه انقلابی و نفوذ در حوزه اشاره کردند؛ به نظر شما شاخصه های حوزه انقلابی در چیست و خطر نفوذ در حوزه به چه شکل است؟

«نفوذ» و «انقلابی گری» از کلمات متصل به یکدیگر هستند؛ اگر بخواهیم یک فردی را در تراز انقلاب تربیت کنیم، قاعدتا نباید در او نفوذ باشد و باید این دو مسئله پیگیری شود تا جلوی برخی آفت ها گرفته شود.

امروز برگزاری کرسی های آزاداندیشی نزدیک به صفر رسیده و باید در حوزه برپا شود.

اگر بزرگان نشسته و دیدگاه های خود را در کرسی های آزاداندیشی بیان کنند، بسیاری از سوء تفاهم ها برطرف می شود؛ وقتی برداشت ها مختلف شود، انگشت های بیشتری به سمت اشخاص نشانه می رود.

وقتی شخص سخن نمی گوید و نظر خود را بیان نمی کند، فضا را برای نفوذی ها آماده می کند؛ اما با روشنگری، نفوذ کمتر شده و جلوی آن گرفته می شود.

نماینده طلاب درباره نفوذ باید به طلاب خود آگاهی بدهد و روشنگری ها انجام شود تا ذهن طلاب روشن شود.

اگر طلابی در تراز انقلاب از شروع دروس حوزوی تربیت کنیم، دیگر شاهد نفوذ در آنان نخواهیم بود؛ چراکه از ابتدا تربیت انقلابی شده و با شناخت رشد کرده است.

باید واحدهای حراستی حوزه دقت خاص خود را داشته باشند تا شاهد نفوذ در حوزه نباشیم.

* در پایان اگر نکته ای باقی مانده، بفرمایید.

یکی از مسائلی که در حوزه احساس می شود باید در نظر گرفته شود، حضور افراد متخصص در سر جای خود است.

باید تخصص افراد در نظر گرفته شود و نسبت به آن تخصص، مسئولیتی را به او سپرد؛ نه اینکه به صرف اینکه این شخص تقوا دارد، فلان جایگاه را به او داد.

اگر شخص تخصص نداشته باشد، به جای حل مشکل طلاب و حوزه، مشکلی را اضافه خواهد کرد.

نکته دیگر این است که طلاب و فضلا نباید از جامعه دور باشند.

رهبر انقلاب سال را به جهش تولید نامگذاری کردند؛ هر شخصی در جایگاه خود باید این شعار را مدنظر قرار داده و مطابق با مأموریت های خود از این شعار استفاده کرده و به آن عمل کنند.

ما باید در مباحث تبلیغی، جهش داشته باشیم؛ تولید مطالبی که به نفع جامعه است، باید انجام شود و بر اساس درد جامعه، درمان آن را ارائه دهند.