«مهر با تو آمد، مهر با تو رفت. اما تو نمی‌روی ‌و مهر با نام تو می‌ماند. تو مهری و همه فصول مهربانی مهر تو. تو بزرگ بودی و بزرگ رفتی اما چه کوچک، کوچکانی که چشم و گوش بستند و سیاه ماندند تو تا ابد خواهی ماند... تو تا ابد خواهی خواند...» ‍▪️دل‌نوشته حسین علیزاده، آهنگساز و نوازنده بزرگ کشورمان به مناسبت درگذشت «استاد محمدرضا شجریان» رحمةالله‌علیه

استاد شجریان چهره ای ادبی، انسانی، و مردمی بود. متن پیام آیةالله سیدمصطفی محقق داماد، استاد حوزه و دانشگاه و رئیس گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم اسلامی به این شرح است: «انا للّه وانا الیه راجعون» جناب آقای همایون شجریان؛ «برهنگان طریقت به نیم جو نخرند/ لباس اطلس آن‌کس که از هنر خالی است». استاد بلند آوازه ایران محمدرضا شجریان پدر بزرگوار شما که شخصیت هنری وی مزین به چهره ادبی، انسانی، و مردمی بود از میان ما رفت، این قفس سزای چنین مرغ خوش‌الحان نبود. ملت ایران از خداوند خلاق هنر برای او گلشن رضوان مسالت دارند و او را مرغ آن چمن می‌دانند. برای شما و سایر بازماندگان داغدار بردباری زیبا و برای ملت سوگوار ایران سربلندی و عزت مستدام آرزومندم.

«مرثیهٔ دوست» ▪️ سوگوارانِ تو امروز خموشند همه، که دهان‌های وقاحت به خروش‌اند همه... گر خموشانه به سوگِ تو نشستند، رواست، زان که وحشت‌زدهٔ حَشرِ وُحوش‌اند همه... باغ را اين تبِ روحى به کجا بُرد که باز، قمريان از همه سو خانه به دوش‌اند همه... ای هران قطره ز آفاقِ هران ابر، ببار! بيشه و باغ به آوازِ تو گوش‌اند همه... گرچه شد ميکده‌ها بسته و ياران امروز، مُهر بر لب زده وز نعره خموش‌اند همه... به وفای تو که رندانِ بلاکش فردا، جز به يادِ تو و نام تو ننوش‌اند همه. / سروده شاعر و استاد برجسته ادبیات فارسی دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی، در سوگ درگذشت رفیق دیرین خود، مرحوم استاد محمدرضا شجریان.

وزیر آموزش‌وپرورش هم در پی درگذشت استاد محمدرضا شجریان پیام تسلیتی صادر کرد. به گزارش روابط‌عمومی وزارت آموزش‌وپرورش، متن پیام محسن حاجی‌میرزایی به این شرح است: «بسم‌الله الرحمن الرحیم» درگذشت «استاد محمّدرضا شجریان»، فخر موسیقی و اسطوره‌ی آواز ایران، موجب اندوه و تألم فراوان شد. عمر هنری آن استاد بی‌بدیل عرصه هنر و موسیقی حاکی از آن است که در تاریخ پرافتخار موسیقی ایران، وی از جمله شاخص‌‌ترین هنرمندان نامدار و صاحب‌سبک این عرصه است. این‌جانب، از طرف خود به‌عنوان خادم مردم هنردوست ایران در نهاد تعلیم و تربیت و به نمایندگی از جامعه‌ی فرهیخته فرهنگیان، فقدان جانسوز استاد شجریان را که روزگاری در کسوت معلّمی مدرسه، منشاء خدمات آموزشی به دانش‌آموزان و روزگاری دیگر در کسوت استاد موسیقی، مبداء ثمرات برازنده‌ای بوده‌ است را به خانواده‌ی محترم آن‌مرحوم و سپس به جامعه‌ی هنرمندان، به‌ویژه عاشقان موسیقی اصیل ایرانی، تسلیت و تعزیت می‌گویم و از درگاه خداوند متعال برای آن استاد گرامی، طلب رستگاری، و برای بازماندگان، تمنّای صبر و شکیبایی دارم.

خدا او را بیامرزدو به باز ماندگانش صبر بدهد . بگیریم جانانه عبرت زمرگ __مبادا تهی دست و بی ساز و برگ __ شویم و رویم رو سیاه از جهان __بمانیم در مانده چون کجرهان .

صحبت های ایشان درباره روحانیت و حرمت موسیقی و نامه همسر سابق ایشان را هم دوستان حتما مطالعه نمایند

علی آقای بزرگوار؛ نامه مورد اشاره جناب‌عالی جعلی بود؛ و نه از سوی همسر سابق استاد شجریان بلکه توسط مخالفان ایشان -البته به‌صورت ناشیانه- نوشته شده و در فضای مجازی بازتاب یافت. راجع‌به «صحبت‌های ایشان درباره روحانیت و حرمت موسیقی» هم توجه به چند نکته خالی از لطف نیست: 1. درباره موسیقی نظرات مخالف و موافق -از حرمت مطلق تا حلیت آن- در طول تاریخ اسلام فراوان ابراز شده و علمای بزرگی از مرحوم ابونصر فارابی تا مرحوم آیت‌الله سیدمحمدحسن الهی طباطبایی (برادر بزرگوار و دانشمند حضرت علامه) به بحث و نظر علمی پرداخته‌اند. مخالفت یا موافقت با این موضوع و هم‌چنین مخالف یا موافق بودن با موافقان یا مخالفان آن کسی را از دایره اسلام خارج نمی‌کند. 2. مرحوم شجریان مانند هر انسان غیرمعصوم دیگری در طول عمر خود محسنات و معایبی داشته است. رسم مسلمانی اقتضا دارد که وجوه شخصیتی افراد را در کنار هم دیده و در تحلیل و ابراز نظر، آن‌ها را منصفانه‌ لحاظ کنیم. خصوصاً که توصیه شده پس‌از وفات برادران دینی، از آن‌ها به نیکی یاد نماییم. 3. نظام جمهوری اسلامی اصل موسیقی را پذیرفته و در تمام شبکه‌های صدا و سیمای کشورمان -حتی شبکه‌های قرآن و رادیو معارف- انواع موسیقی‌ها پخش می‌شود. در چنین شرایطی که متأسفانه و با هزاران افسوس، افراد نابلد به مدد رنگ و لعاب‌های تبلیغاتی و آهنگ‌سازی‌های رایانه‌ای و دیجیتالی در رسانه ملی به ارائه هنر نداشته خویش می‌پردازند و سخیف‌ترین ترانه‌ها را با آهنگ‌های گوش‌خراش به ذائقه مردم فرهنگ‌دوست کشورمان تحمیل می‌کنند، آیا جفا نیست که شخصیت ارزشمند هنرمندانی چون استاد شجریان‌ و... که طی ده‌ها سال با تمرین و ممارست در این عرصه صاحب تخصص شده و با دقت‌نظر و انتخاب‌های هوش‌مندانه سعی در ارائه ادبیات فاخر بزرگان ادب فارسی به جامعه امروز داشته‌اند، مورد بی‌مهری قرار گیرند و به‌صرف شذوذاتی در سهو لسان‌ها و اظهارنظرات -که در زمان و مکان خاص خود قابل تحلیل است- سانسور و بایکوت شوند؟ 4. بر فرض که استاد شجریان را به اسم مخالفت با روحانیت یا حرمت موسیقی و... -که البته خود مفصلاً راجع‌به آن‌ها توضیح داده و اتهامات را تکذیب کرده است- کنار گذاشتیم، جایگزین‌ پیشنهادی برای دوستداران این هنر، چه کسانی‌ هستند؟ آن‌ور آبی‌ها یا خدای ناکرده تت...ها!! لطفاً هنر اصیل این مرزو بوم را از جامعه دریغ نکنیم.

سلام ایشان در سال 88چه موضعی داشتند؟

دکتر رضا داوری ‌اردکانی، رییس فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران، به مناسبت درگذشت مرحوم محمدرضا شجریان، استاد آواز ایران، پیام تسلیتی را منتشر کرد. به گزارش خبرآنلاین، این اندیشمند و استاد پیشکسوت فلسفه در پیام خود آورده است: «بزرگ قافله و قبیله‌ی هنر معاصر ایران، استاد محمدرضا شجریان، پس‌از تحمل یک دوره طولانی درد و رنج، از ورطه‌ی عالم خاک رست و به جهان پاک پیوست. شجریان در زمره‌ی هنرمندانی بود که قدر هنر را می‌شناخت و با دقت از هنر خود مواظبت می­‌کرد. همه پیشه­‌ها و به‌خصوص پیشه­‌های قلمرو دانایی و هنر، به وفاداری و مواظبت نیاز دارند و گاهی در این مواظبت است که به جایگاه هنر در زندگی و نسبت آن با مردم پی می‌برند و صدای مردم را می‌شنوند. شجریان در زمره‌ی آنانی بود که این صدا را می‌شنید و آن‌را با لحن آسمانی خود بازمی‌­خواند. مردمی هم که صدای اعماق روح قوم و قبیله و تاریخ خود را در آواز او می‌شنیدند، عزیزش می‌‌داشتند و در ماتم مرگ او جامه‌ی عزا بر تن کردند. شجریان تنها استاد آواز نبود. او موسیقی­‌شناس بود و مخصوصاً درک عمیقی از پیوند شعر و موسیقی داشت. دردا و دریغا که او دیگر برای ما نمی‌خواند. اما هنر، نحوی سکنی­ گزیدن در زمان است و به همین جهت ماندگار می­‌شود. آثار شجریان هم می­‌ماند و دل و جان نسل­‌های امروز و فردا را صفا و جلا می­‌دهد.»

بخشی از یادداشت دکتر حسین معصومی همدانی، استاد پیشکسوت دانشگاه و عضو پیوستهٔ فرهنگستان زبان و ادب فارسی: «... من چیزی از موسیقی نمی‌دانم، چیزی که می‌دانم این است که صدای شجریان از من نمی‌خواهد که برای لذت بردن از آن موسیقی‌شناس باشم؛ همچنان که شعر سعدی از من شناخت دقایق وزن و قافیه را طلب نمی‌کند؛ همچنان که مردمی قرن‌ها به خواندن شنیدن و خواندن شاهنامه فردوسی از دلاوری‌های رستم به هیجان آمده‌اند یا در سوگ سهراب اشک ریخته‌اند که معنی بسیاری از واژه‌های شعر او را نمی‌دانسته‌اند؛ ... صدای شجریان در خدمت شعر فارسی بود و او پیوندی را که از دیرباز میان شعر فارسی و موسیقی ایرانی وجود داشته بسیار استوارتر کرد. در یکی از همان دیدارها به او گفتم که روزگاری مردم می‌گفتند که موسیقی ایرانی را شعر فارسی زنده نگه داشته است، اما امروزه، با این همه غزل و مثنوی که شما خوانده‌اید و مردم شنیده‌اند، باید گفت که موسیقی ایرانی نگهبان شعر فارسی شده است. شمای خواننده همین الان از خودتان بپرسید که از میان بیت‌هایی که از حافظ و مولوی و سعدی و خیام و عطار در یاد دارید، کدام‌یک را با خواندن و بازخواندن دیوان‌های این بزرگان به خاطر سپرده‌اید و کدام‌یک را با شنیدن و بازشنیدن خوانده‌های شجریان. این در روزگاری که انس ما با ادب گذشته روز به روز کمتر می‌شود خدمت کمی نیست. چیزی که مرا به نوشتن این یادداشت برانگیخته است همین نکته آخر است. حق این بود که فرهنگستان زبان و ادب فارسی، به عنوان نهادی که پاسداری از زبان و ادبیات ملی ما را برعهده دارد، یادکرد این خدمتگزار بزرگ زبان و ادب را فراموش نمی‌کرد و گمان نمی‌برد که چون او اهل موسیقی بوده است پس یاد کردن از او هم، حتی در حد تسلیتی به مردم داغدار گفتن، لابد باید برعهده فرهنگستان هنر باشد. حالا که فراموش کرده است و برای یادآوری هم دیر شده است، وظیفه خود می‌دانم که، به عنوان عضوی از این نهاد، یاد این استاد بزرگ را گرامی بدارم و تصور می‌کنم که سایر همکاران فرهنگستانی نیز که در سطحی دیگر و با وسایلی دیگر پاسدار و مروج زبان و ادب ایرانند، با من در این احساس شریک باشند.»

چقدر ایشان اثر گذار بودند که هنگام طلب صلوات برای وی کف نثارش کردند ! آنقدر قرآنی بود که ...

قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمالًا «103» بگو: آيا شما را خبر دهم كه زيانكارترين مردم كيست؟ الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعاً «104» آنان كه در زندگى دنيا تلاششان گم و نابود مى‌شود، در حالى كه مى‌پندارند (همچنان) كار شايسته و نيك انجام مى‌دهند.سوره کهف .

هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ «66» آيا جز قيامت را انتظار مى‌برند كه ناگهان به سراغشان آيد در حالى كه بى خبرانند. الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ «67» دوستانِ (امروز)، در آن روز با يكديگر دشمن‌اند، جز اهل تقوا.

۸۸ ادعای مردمی بودن یا حزبی موضع گرفتن بعضیها را روشن کرد .

مشاهده‌ی بازخورد منفی در پیام‌های قرآنی، تعجب‌برانگیز و درعین‌حال بسیار عبرت‌آموز و جالب توجه است که نشان می‌دهد خوانندگان مطالب، نسبت به تفسیر به‌رأی آیات نورانی قرآن کریم و استفاده‌ی ابزاری از آن‌ها برای تحقیر و کوبیدن بندگان خدا، واکنش منفی نشان می‌دهند.

سال‌یاد سفر ابدی آن بزرگ‌مرد بی‌بدیل هنر ایران‌زمین گرامی و روح پاکش از لطف و رحمت بی‌کران خالق هنرمند هستی بهره‌مند باد.