به گزارش خبرگزاری حوزه، پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، به منظور گسترش فرهنگ «پژوهش» درجامعه وارج نهادن به مقام شامخ «پژوهشگران»، ‪۲۵‬ آذر از سوی «شورای فرهنگ عمومی» کشور به نام «روز پژوهش» نامگذاری شد. وزارت «علوم، تحقیقات و فناوری» نیز از سال ‪ ۱۳۷۹‬چهارمین هفته آذر ماه را به نام هفته پژوهش نامگذاری کرد.

علت نامگذاری چنین روزی این است که در این روز، مردم با اهمیت پژوهش، نقش، جایگاه و تأثیر آن در اداره سازمان‌ها، اداره کشور و جامعه و بهبود وضع زندگی شهروندان آشنایی بیشتری پیدا کنند و از زاویه‌ای دیگر در جریان کارکرد مؤسسات، سازمان‌ها و مجموعه‌هایی که ماهیت وظایفشان، پژوهشی است قرار گیرند. این روز هم چنین فرصتی است تا مردم و دوستداران علم و پژوهش با یکدیگر به تعامل بپردازند و مردم بیشتر در جریان فعالیت‌های پژوهشی انجام شده در بخش‌های گوناگون کشور قرار گیرند. به همین بهانه خبرگزاری حوزه با آسیه آخوند قرقی یکی از پژوهشگران طلبه سطح ۴ تاریخ اهل بیت(ع) و از پژوهشگران جامعه الزهرا (س) که مقالات متعددی در مجله گذرگاه ، دانشنامه و برخی از همایش ها  و سایت های معتبر داشته  گفت و گویی داشته است که در ادامه می آید.

 اهمیت پژوهش در عرصه های مختلف دین را چگونه ارزیابی می کنید؟

دین اسلام به عنوان یک مکتب جامع به عرصه های مختلف زندگی توجه داشته است. اما در مورد پژوهش های صورت گرفته در عرصه های مختلف دینی، متاسفانه از شدت و ضعف و عدم تعادل برخوردار است؛ نیازها شناسایی و اولویت بندی نشده اند. مثلا در برخی مباحث فقهی اصولی، حجم زیادی از پژوهش را شاهد هستیم اما در عرصه های نوین اجتماعی و اقتصادی و... با توجه به پیدایش شرایط جدید، پژوهش ها کم رنگ و ضعیف هستند.  مشکلات متعدد که امروزه با آنها مواجه هستیم عمدتا به جهت ضعف پژوهش و نوآوری در این عرصه است.

 وضعیت پژوهش در حوزه دینی بویژه حوزه های علمیه را چطور ارزیابی می کنید؟

پژوهش در حوزه ها عمدتا در قالب رساله ها و پایان نامه ها صورت می گیرد. مسائل با رویکردکلی و غالبا غیر کاربردی مورد کاوش قرار می گیرند.  موضوعات و محورهای پژوهش، با توجه به نیاز روز، نیازسنجی وبروز رسانی نمی شوند. گاهی مراکز علمی و پژوهشی به صورت موازی فعالیت دارند. مسأله پژوهش جمعی و کلان پروژه در حوزه های علمیه جدی گرفته نشده است. جامعه دینی، بلکه در رویکردی کلان جامعه بشری مطالبات به حقی از حوزه های علمیه و نیزدانشگاه ها دارند.  باید به این نیازها پاسخ به هنگام داده شود. چرا بعد ازگذشت چند دهه هنوز ساختار و سیستم پژوهشی حوزه با چالش های فراوان مواجهه است. چرا ارائه مقالات مفید وکاربردی و راهگشا در حد مطلوب نیست؟

نقطه ایده آل در حوزه پژوهش کجاست و چقدر از آن فاصله داریم؟

برای رسیدن به نقطه ایده آل ضروری است در ابتدا نگاهی به دستاوردهای پژوهش پیشین، چگونگی به کار بستن آنها داشته و آسیب شناسی در مورد محورهای پژوهشی داشته باشند و اینکه نیاز سنجی درسطح جزئی وکلان صورت بگیرد. درمرحله بعد الزاما سیستم پژوهش، نوین و کارآمد شود. نقاط قوت دیگران دراین زمینه رصد و به کارگرفته شود، بودجه های بیشتری در خدمت مراکز پژوهشی قرار گیرد. از پژوهشگران مبتکر و نوآور حمایت بیشتری شود. حوزه های علمیه با سایر مراکز علمی داخلی و خارجی ارتباط بیشتری برقرار و تبادل علمی صورت گیرد.

 نگاه عملی به پژوهش ها چقدر اهمیت دارد؟

 از جمله مهم ترین چالش ها در پژوهش این است که متاسفانه نگاه به پژوهش نگاه عملی و کاربردی نیست. دستاورد پژوهش ها باید به حل شدن مشکلات جامعه کمک کرده و با ایجاد خلاقیت و نوآوری سعی در تولید علم داشته باشد. اما متاسفانه پژوهش ها غالبا جنبه آماری دارند. (یعنی هدف کسب عنوان و رتبه و امتیاز و منفع مالی دارند) برای همین است که متاسفانه شاهد هستیم که هر ساله خروجی دانشگاه و حوزه پایان نامه های متعدد و فراوان که ثمره ای به همراه ندارد.

پژوهش های فعلی در حوزه علمیه چقدر کارکرد عملی را مد نظر دارد؟

جای بسی تأسف، که می بینیم وضعیت پژوهش های عملی در حوزه و حتی دانشگاه ها،  مطلوب نیستند. به نظر می رسد  باید به صورت یک دغدغه جدی و دست اول به این مساله نگریسته شود. تا مسأله محوری درپژوهش دغدغه متولیان امر  قرار نگرفته؛ و فکر راهبردی برای این مسأله معین نشود؛ این وضعیت ادامه خواهد یافت.

 چه توصیه ای به طلاب جوان که هنوز وارد این عرصه نشده اند دارید؟

دو پیشنهاد دارم یکی خطاب به متولیان متعهد و اساتید محترم که از همان ابتدا بسترلازم،  انگیزه و روحیه ی پژوهش را در طلاب عزیز ایجاد کرده و مسیر را برای آنها هموار کنند؛ واز همان بدو ورود آنان را با کار پژوهش در مقیاس کوچک تر آن آشنا کنند. و اما خطاب به طلاب عزیز، از همان ابتدا هدف و مسیر خود را مشخص، و هدفمند حرکت کرده  و خود را توانمند به فنون عملی و فنی و باید ها و نباید های پژوهش کنند؛  تا بتوانند پژوهش های مثمر ثمر و نافع را به رشته تحریر درآورده؛ که علاوه برنوآوری علمی برای جامعه امروزی هم کارآمد باشد.

۳۱۳/۶۱