یکشنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۹ - ۱۲:۴۴
حضرت زینب(س) برای همه کاروانیان و اسرای کربلا پناه و پرستار بود

حوزه/ استاد جامعه الزهرا(س) گفت: میلاد حضرت زینب(س) به نام روز پرستار نامگذاری شده است و پرستاران با الگو گیری از این بانو، همیشه به ویژه در شرایط کرونایی در رابطه با بیماران و درمان آنها نقش پررنگ و سرنوشت سازی دارند.

انسیه یوسفیان در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری حوزه اظهار داشت: در دین اسلام روایت های متعددی از پرستار و اجر پرستاری کردن داریم، ضمن اینکه شغل های بسیاری داریم ولی بعضی از شغل ها از جمله معلمی و پرستاری نزد خداوند عزیز و جایگاه والایی دارد.
وی با اشاره به ابعاد مختلف شخصیت حضرت زینب(س) گفت: این بانو، بزرگواری است که در زیارت حضرت معصومه(س) به آن پرداخته شده است همچنین در زمان جد بزرگوارش و بعد از ارتحال ایشان در مظلومیت پدر و دوران دو برادر بزرگوارش حضور پررنگی داشته است.
این استاد، افزود: ایشان نقش رهبری و برگزاری جلسه های تفسیر احکام، معارف دین و مباحث قرآنی را بر عهده داشته است در باره بعد علمی ایشان امام سجاد(ع) فرمودند که عمه من عالمه است و همچنین این بانو به عقیله بنی هاشم معروف است چرا که رفتار و کردارش از روی عقل و قرآن بود.
وی با بیان اینکه نقش اصلی حضرت زینب(س) در حادثه کربلا ظهور و بروز داشت گفت: امام راحل در کتاب اربعین بیان داشته است که وقتی امام حسین(ع) جدشان را در خواب می بیند که پیامبر او را در آغوش گرفته است و می گوید که خداوند اینگونه مقدر کرده است و ابلاغ خون شهدا رسالت اسرای کربلا است.
یوسفیان خاطر نشان کرد: این بانو قافله سالار اسرا و سرپرستی کاروان اسرا  و خانواده های مصیب زده را برعهده دارند و خطبه های آتشین را در شام و کربلا قرائت می کند که نشانگر رسالت سنگین کربلا است.
وی با تاکید براینکه حضرت زینب(س) برای همه کاروانیان و اسرا، پناه و پرستار بود گفت: اسرا در مسیر با سختی های بی نهایتی روبرو می شوند به گونه ای که امام سجاد(ع) در این باره میگوید برای ما مرکب های معیوب انتخاب کرده بودند از این رو بسیاری از اطفال از بین رفتند و به شهادت رسیدند.
استاد جامعه الزهرا(س) گفت: این بانو سرپرستی و پرستاری کاروان را برعهده داشت و حکمت خداوند بود تا در این مسیر پیام رسان کربلا و حافظ جان امام سجاد(ع) باشد از این رو سالروز میلاد ایشان به نام روز پرستار معرفی شده است.
وی به ترجمه و شرح حکمت ۴۲ نهج البلاغه در مورد اینکه بیماری سبب ریزش گناهان می شود گفت: امام علی(ع) به یکی از اصحابش که بیمار شده بود چنین فرمود: خداوند بیماری تو را که از آن شکوه می کنی، سبب کاستن از گناهانت قرار داده. زیرا در بیماری اجر و ثوابی نیست، ولی گناهان را می ریزد، آنسان، که برگ درختان می ریزند. اجر و ثواب، حاصل گفتار به زبان است و کردار به دست و پای. خداوند به سبب صدق نیت و باطن پاک، هر کس را که خواهد، به بهشت می برد.
یوسفیان ادامه داد: سید رضی می گوید: امام (ع) راست گفته است و در بیماری اجر و ثوابی نیست زیرا بیماری از چیزهایی است که آن را عوض است نه مزد. عوض در برابر دردها و بیماریهایی است که از سوی خداوند بر بنده می رسد، ولی اجر و ثواب در برابر عملی است که از بنده سر زده است پس میان عوض و ثواب فرقی است که امام با علم نافذ و رأی صواب خویش بیان فرموده است.
وی ابراز داشت: همچنین یکی از دستورات مهم اسلام درباره کیفیت و چگونگی عیادت از مریض یا افرادی است که به هر نحو سلامتی خود را از دست داده اند از این رو نباید عیادت طولانی باشد و این امر باعث آزار و اذیت مریض شود.همچنین از امام صادق(ع) نقل شده است که کسی به عیادت می رود دست خالی نرود ضمن اینکه در این مسیر خود را نیز به مشقت نیاندازد.
استاد جامعه الزهرا(س) خاطرنشان کرد: مریض نیز نباید شکایتی داشته باشد اگر داشت می تواند شکایتش را به نزد خدا ببرد نه اینکه به بنده خدا از خدا و یا سایر موارد شکایت کند در تاریخ آمده است که امام علی(ع) وقتی با دشمن مقابل شدند به خداوند فرمودند که ما به تو شکایت جمعی داریم از نبود پیامبر و از فراوانی دشمن از این رو ما نیز از خداوند برای تعجیل در فرج آخرین منجی اش درخواست داریم.

۳۱۳/۶۱

اخبار مرتبط

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha