به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه مهدیه مهدویان در نشست علمی که به‌صورت مجازی و به همت مؤسسه خانواده اسلامی و تربیت معنوی خاتم با موضوع" تربیت فرزند از گذر سنتی به مدرنیته" برگزار شد، اظهار داشت: در حوزه روان‌شناسی و جامعه‌شناسی در مجموع در بخش تربیت فرزند سبک‌های مختلفی داریم اما ۴ سبک متداول و مخصوص در این حیطه برای بچه‌ها وجود دارد که والدین با این ۴ سبک بچه‌ها را پرورش می‌دهند.
وی ادامه داد: اولین سبک متداول و معروف سبک خانواده سخت‌گیر و مستبد و خشک می‌باشد خانواده‌ای که مقررات خاص و سختیگرانه ای دارند.
مهدویان افزود: معمولاً پدر حاکم بر خانواده، گاهی هم مادر، تصمیم‌گیری‌ها با والدین و پدر است و فرزندان اجازه ابراز وجود ندارند و علاوه بر این فرزندان اجازه‌ای ندارند خواسته‌های خود را بیان کنند، اگر اشتباه کنند جای چشم‌پوشی نیست.
وی ادامه داد: در این‌گونه خانواده‌ها دستورات پی‌درپی، بکن و نکن های زیاد و پشت‌سرهم، نصیحت‌های پی‌درپی، بچه‌ها معمولاً در فشار شدید روحی و روانی هستند و معمولاً در این خانواده‌ها آزادی عمل ندارند.
مهدویان افزود: چون با خانواده خود احساس راحتی ندارند و دوست نیستند هنگامی‌که از خانواده دور می‌شوند جذب اولین گروه می‌شوند زیرا این بچه‌ها فرایند دوست‌یابی را بلد نیستند و اگر متأسفانه گروهی که جذبش شدن افراد مناسبی نباشند این بچه‌ها نمی‌توانند از گروه دور شوند. معمولاً بچه‌ها در این خانواده‌ها اعتمادبه‌نفس پایین دارند، به سمت دروغگویی می‌روند.
روان‌شناس و مدرس دانشگاه تصریح کرد: ریاکاری، سرکوبی، اضطراب، افسردگی، حتی وسواس فکری و عملی در بچه‌ها است و حتی تا بزرگسالی آن را حمل می‌کنند.
وی افزود: بسیاری از مراجعین در سنین بزرگسالی که مراجعه می‌کنند و اضطراب دارند و یا وسواس فکری وقتی پیشینه آنها را بررسی می‌کنیم می‌بینیم تن‌ها درگذشته خانواده سخت‌گیری داشتند.
مهدویان ابراز داشت: دقیقاً سبک دوم مقابل سبک اول است یعنی خانواده سهل گیر، معمولاً پدر و مادر توجهی به بچه‌ها ندارند و پدر و مادر به سمت برآوردن نیازهای خود درگذشته هستند، کلاس‌های مختلف، تفریحات مختلف، و آن‌قدر درگیر این برنامه‌ها هستند که فرزندان خود را فراموش کرده‌اند.
وی ادامه داد: آن‌قدر آسان می‌گیرند که هیچ‌وقت بابت اشتباه بازخواست نمی‌کنند ما گهگاهی باید اشتباهات بچه‌ها را علتش را سؤال کنیم برای اینکه باید فرزندمان را بسازیم، ببینیم چه عاملی باعث شده که این اتفاق بیفتد و بعد از آن حل مسئله کنیم.
مهدویان با بیان اینکه آینده ما جبران گذشته است، ابراز داشت: یعنی وقتی من در خردسالی در خانواده مستبد بودم و فشارهای روحی و روانی داشتم، پس بیایم برای بچه‌هایم سهل بگیرم یا برعکس این قضیه اتفاق بیفتد.
وی تأکید کرد: در سبک سهل گیر هیچ‌وقت پدر مادرها برای خواسته‌های بچه‌ها اتمامی ندارند، هرآنچه بچه‌ها می‌خواهند فراهم می‌کنند و اشتباهات خودشان را جبران نمی‌کنند، در این خانواده‌ها استقلال بچه‌ها از بین می‌رود و بچه‌ها مقررات و نظم ندارند و تغییر نیازها را یاد نمی‌گیرند،
روان‌شناس و مدرس دانشگاه تصریح کرد: علاوه بر این مسئولیت‌پذیر هم نیستند و برای هدف خود تلاش نمی‌کنند. به‌نوعی فرزند را با دادن موقعیت‌های به‌اصطلاح آسان و آن نظم و مقرراتی که بچه باید بر اساس آن بزرگ شود را ندارد و متأسفانه بچه در این شرایط چون عادت کرده هر چیزی نیاز دارد فراهم شده به محض اینکه اولین خواسته که مطرح شده بلافاصله برای آنها تهیه می‌شود اما بااین‌وجود در سنین بالاتر متأسفانه در جامعه شاید اولین‌بار هرآنچه بخواهد در دسترس نباشد، آن موقع است که تسلیم می‌شوند و مبارزه و تلاش و تغییر در خودش را از دست می‌دهند.
وی ادامه داد: این بچه‌ها متأسفانه هر زمان که اراده کردند همه موارد در اختیارشان بوده در واقع مسئولیت‌پذیر نیستند و برای به‌دست‌آوردن یک هدف تلاش نمی‌کنند خیلی وقت‌ها خیلی از والدین از زمان کودکی بچه‌ها مدام در حال فراهم‌کردن تسهیلات هستند.
مهدویان خاطرنشان کرد: ما باید بچه‌ها را به‌گونه‌ای تربیت کنیم که قرار است به پدر و مادر بشوند درست است بچه‌های ما همیشه فرزندانمان هستند اما در نظر بگیریم این‌ها قرار است یک جامعه و یک خانواده را بگردانند.
وی افزود: همه ما انسان‌ها طلب این رو داریم که اگر کار درستی انجام دادیم تشویق بشویم هیچ‌کس نیست که بگوید من از تشویق شدن خوشم نمی‌آید همه دوست دارند که تشویق شوند، بالطبع که فرزندانمان به تشویق بالاتری نیاز دارند، درسته که ما با فرزندانمان رابطه عاطفی عمیقی داریم اما یادمان باشد که تشویق حتما باید به نحوی باشد که کار مناسب انجام داده باشند. همیشه به مراجعین و والدین گوشزد می‌کنم که وقتی‌که یک‌مرتبه به فرزندانتان گفتید که کاری انجام بده لازم نیست حتما تشویق خریدنی باشد لازم نیست حتما جایزه باشد همان در آغوش کشیدن، همان بوسه پدر مادر بهترین تشویق است.
