حجت الاسلام والمسلمین محمد علی لیالی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری حوزه، ضمن تبریک سالروز ولادت امیرالمؤمنین(ع) اظهار داشت: امام علی (ع) علیرغم آنکه به حکومت دست یافت و در دورانی کمتر از پنج سال بر قلمرو پهناور جامعه اسلامی آن زمان، احاطه داشت اما هیچ گاه به حکومت و دنیا دلبسته نبود؛ البته ایشان با این وجود هرگز تارک دنیا نشد و گوشه عزلت برنگزید، بلکه میان دنیا و آخرت جمع کرده و دنیا را مزرعه آخرت توصیف می فرمود.

وی با اشاره به لزوم دینی بودن حکومت از نگاه امیرالمؤمنین (ع) افزود: از نگاه حضرت، حکومت دینی است که توانایی اجرای حدود احکام الهی را دارد و در جهت عمران و آبادانی و تامین خواسته ها و رضایت مندی مردم حرکت می کند.

پژوهشگر حوزوی همچنین با تأکید بر این که مفهوم کلیدی در سیاست علوی، عدالت و کرامت انسانی است، خاطرنشان کرد: مولای متقیان علی(ع) در پاسخ شخصی که از آن حضرت پرسید: آیا عدالت شریف تر است یا بخشندگی؟ فرمود: عدل بالاتر است، زیرا عدل جریان امور را در مسیر طبیعی خود قرار می دهد، در حالی که بخشش، امور را از مجرای طبیعی خود خارج می سازد و یک حالت استثنایی است.

وی همچنین گفت: به همین جهت است که می بینیم وقتی مردم هجوم آوردند تا ایشان حکومت را بپذیرد، امام علی(ع) مهم ترین دلیل پذیرش خلافت را اجرای عدالت اعلام کرده و در خطبه سوم نهج البلاغه فرمودند:" اگر آن اجتماع عظیم نبود و اگر تمام شدن حجت و بسته شدن راه عذر بر من نبود و اگر پیمان خدا از دانشمندان نبود که در مقابل پرخوری ستمگر و گرسنگی ستمکش ساکت ننشینند و دست روی دست نگذارند، همانا افسار خلافت را روی شانه اش می انداختم و مانند روز اول کنار می نشستم".

حجت الاسلام و المسلمین لیالی همچنین گفت: معنای تقوا و پارسایی در عرصه سیاست این است که سیاستمداران و حاکمان، پروردگار عالم را در همه حال، ناظر بر اعمال و کردار خود بدانند و بی شک امیرالمؤمنین (ع) در این خصوص پس از نبی مکرم(ص)، والاترین الگو و اُسوه سیاست مداران متقی است.