به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین عبدالکریم بهجت پور در ویژهبرنامه شرح شمس که همزمان با ماه مبارک رمضان در نمازخانه مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران برگزار می شود، به تفسیر بخشی از آیات ششم تا چهاردهم سوره فرقان پرداخت.
وی با قرائت آیات هفتم تا چهاردهم سوره فرقان که تهمت های کافران به پیامبر اکرم(ص) و بهانه های آنان برای عدم پیروی از اسلام را مطرح می کند، افزود: یکی از بهانه هایی که کافران در آیه هفتم مطرح می کنند این است که این چه پیامبری است که غذا می خورد و در بازارها راه می رود؟ چرا فرشته ای به سوی او نازل نشده که همراه او بیم دهنده باشد؟ و خداوند جواب این افراد را در آیه بیستم همین سوره داده است.
مدیر حوزه های علمیه خواهران ادامه داد: مسئله مهم اجتماعی که در سوره فرقان ذکر شده این است که خداوند پیامبران را از جنس مردم با همان عواطف، احساسات و نیازها انتخاب کرد تا مردم هیچ بهانه ای برای ارتباط گیری و پیروی از آنها نداشته باشند، چون اگر فرشته بودند، مردم بهانه می آوردند که اگر ما هم فرشته بودیم بندگان خوبی می شدیم و ... .
وی خاطرنشان کرد: خداوند پیامبر اکرم(ص) را اسوه حسنه می نامد به این دلیل که از جنس مردم است و زندگی او مثل دیگران طبیعی و عادی است ولی با این حال خود را حفظ کرده و بنده ای صالح و فرمانبردار است.
حجت الاسلام والمسلمین بهجت پور با اشاره به آیه هشتم سوره فرقان که می فرماید «وْ یُلْقی إِلَیْهِ کَنْزٌ أَوْ تَکُونُ لَهُ جَنَّةٌ یَأْکُلُ مِنْها وَ قالَ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَسْحُوراً»، گفت: در آیهی قبل توقّع کفّار این بود که پیامبر نباید نیاز جسمی داشته باشد و غذا بخورد و برای رفع احتیاجات خود به میان مردم بیاید، در این آیه توقّع این است که پیامبر باید خودکفا باشد تا به حضور در بازار و میان مردم نیازی نداشته باشد؛ غافل از آنکه این گونه خودکفایی منفی است، زیرا یک شخص مرفه و استثنائی چگونه میتواند رهبر مردم رنج کشیده باشد.
وی بیان داشت: خداوند در آیه نهم سوره فرقان در مورد کافران می فرماید «انْظُرْ کَیْفَ ضَرَبُوا لَکَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا یَسْتَطِیعُونَ سَبِیلًا؛ ای پیامبر بنگر که چگونه برای تو مَثَلها زدند (و تو را چگونه وصف کردند) پس گمراه شدند؛ در نتیجه نمیتوانند راهی (به حقیقت) بیابند.» و این یعنی کسانی که با طرح توقّعات و بهانههای نابجا مانع ارشاد انبیا میشوند، راه به جایی نمیبرند؛ یعنی در هدف موفّق نخواهند شد.
مدیر حوزه های علمیه خواهران با اشاره به آیه دهم سوره که می فرماید «تَبَارَکَ الَّذِی إِنْ شَاءَ جَعَلَ لَکَ خَیْرًا مِنْ ذَلِکَ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَیَجْعَلْ لَکَ قُصُورًا»، افزود: آیه اشاره دارد که اگر خدا بخواهد به جای یک باغ، باغهایی را در اختیار پیامبر میگذارد ولی فقر و غنا به دست خداست؛ لذا زهد و سادگی برای انبیاء، شایسته است و زندگی کاخنشینی دور از شأن و زیّ انبیا میباشد «إِنْ شاءَ جَعَلَ لَکَ».
وی با بیان این که رفتن در قالب ها و چارچوب های انسان های قدرتمند و ثروتمند ما را کوچک می کند، ادامه داد: خداوند راضی به خواری و ذلت بندگانش نیست ولی نسبت به اشرافیگری و قدرت و ثروت موضع دارد و این یعنی به هر میزان که به اشرافیگری نزدیک شویم از درگاه و لطف الهی دور شده ایم.
حجت الاسلام والمسلمین بهجت پور تصریح کرد: تا جایی که ممکن است همه افرادی که در اجتماع نقشی داشته و تأثیرگذارند نباید به اشرافیگری نزدیک شوند و مردم نیز نباید اشرافیگری را از اینها انتظار داشته باشند.
وی در ادامه با قرائت آیات یازدهم تا چهاردهم سوره فرقان، اظهار داشت: خداوند در این آیات جایگاه کافران در دوزخ و نحوه عذاب آنها را بیان می کند و این که چگونه با غل و زنجیر در آتش سوزان جهنم افکنده می شوند و فریاد مرگ خواهی سر می دهند.