حجت الاسلام محمدمهدی حاجیلویی، مسئول دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه بوعلی سینا در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در همدان، با بیان اینکه یکی از رفتار های زشت بشر، وجود خودپسندی است، اظهار داشت: خود پسندی به این معنی است که انسان به دلیل ویژگی که در خود می‌بیند خود را بزرگ بشمارد، خواه آن ویژگی را داشته باشد یا خیر و خواه آن ویژگی کمال باشد یا نباشد.
وی با اشاره به اینکه خود برتر بینی و یا تکبر باعث می شود که انسان خود را بالاتر و برتر از دیگران ببیند، گفت: انسان خود پسند، راهنمایی و هدایت دیگران را نمی پذیرید و متاسفانه تنها دیدگاه خود را صحیح می شمارد و دیگران را پر از اشتباه می‌داند.
مسئول دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه بوعلی سینا افزود: فرد خودپسند، با وجود آنکه انتظار احترام از دیگران را دارد اما خود رعایت احترام و شخصیت دیگران نمی کند.
وی با بیان اینکه خودپسندی با حفظ شخصیت انسانی و عزت نفس متفاوت است، مطرح کرد: البته توجه به این نکته ضروری است که حفظ جایگاه و شخصیت انسانی و عزت نفس، موضوعی پسندیده است و این موضوع با خود پسندی بسیار تفاوت دارد.
حجت الاسلام حاجیلویی با اشاره به روایتی از امام صادق(ع) در رابطه با خود برتر بینی، یادآور شد: بنابر این روایت، خود پسندی و خود رای بودن زمینه ساز نابودی انسان است.
وی تصریح کرد: در داستان حضرت عیسی نیز، ایشان فرمودند بنده به اذن خداوند بیماران غیر قابل علاج را مداوا و حتی مردگان را زنده کردم اما زمانی که به سراغ معالجه احمق رفتم، نتوانستم او را اصلاح و درمان کنم.
مسئول دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه بوعلی سینا در ادامه به تشریح ویژگی های انسان احمق از نظر حضرت عیسی(ع) پرداخت و اظهار داشت: احمق کسی است که خودرأی و خودپسند باشد و تمام فضیلت‌ها را برای خود روا می دارد و حقی را برای غیر خود قائل نیست.
وی با تاکید بر اینکه این همان احمقی است که راهی برای درمان او وجود ندارد، گفت: بیان این مطلب از زبان پیامبر خدا، نشان دهنده عمق زشتی این خصلت خود پسندی است.
حجت الاسلام حاجیلویی با بیان اینکه وجود خودپسندی و خود برتر بینی رابطه درون خانوادگی و ارتباطات اجتماعی را نیز تلخ و سرد می‌کند، عنوان کرد: در مقابل خودپسندی، فروتنی به گرمی روابط انسان‌ها به ویژه در درون خانواده می‌افزاید.
الا که صاحب سیم و زری به احسان کوش
که غیر بخشش وجود و سخا نخواهد ماند
فقیــر گوشه‌نشین با توانگری خوش گفت
جـهان همیشه بـه کام شمـا نخواهد ماند
کنـــون که چرخ به‌کام تو گشته، قدر بدان
که آب جــوی به یک آسیا نخواهد ماند
هـــر آنچه می‌نگری در جهان شود فانی
بــه غیر خـــوبی اهل وفا نخواهد ماند
دل کســـی مشکن ای قوی به پنجه ظلم
که این شکستن دل بی صدا نخواهد ماند
به غیـــــر کار نکو در جهان مکن خسرو
که کار خیــر و نکو، بی بها نخواهد ماند
