به گزارش خبرگزاری حوزه، یکی از مسائل بسیار مهم در حوزه امور فرهنگی و اجتماعی، ناظر به نوع پوشش در جامعه به ویژه پوشش و لباس زنان و دختران است.
در سال‌های اخیر نیز در این راستا البته بحث‌های پردامنه‌ای در گرفته، اما با این حال باید توجه داشت که یکی از عوامل تأثیرگذار بر این مقوله، طراحان مد و لباس و صنف خیاطان هستند که با ارائه الگوهای مناسب و در عین حال جذاب و شیک می‌توانند در این رابطه نقش آفرینی مطلوب داشته باشند و از سوی دیگر به شکل محسوسی جلوی تأثیرات نامطلوب تهاجم فرهنگی در بحث مد و لباس را بگیرند.
در همین راستا با زهرا حسینیان، یکی از بانوان باتجربه، خلاق و متعهد که خود عضو انجمن طراحان مد و لباس استان قم است به گفت و گو پرداخته‌ایم که مشروح آن در ادامه می‌آید؛
برای آغاز بحث بفرمائید که شور و اشتیاق به مساله طراحی مد و دوخت لباس از چه مقطعی به طور جدی در وجود شما شکل گرفت؟
بنده از همان سنین نوجوانی و به طور مشخص از ۱۵ سالگی علاقه و اشتیاق بسیار زیادی به این کار داشتم و همین علاقه نیز زمینه ساز این شد که به تدریج به شکل حرفه‌ای به این امر ورود کنم و تا امروز نیز بیش از ۲۰ سال است که در عرصه طراحی و دوخت لباس مشغول به فعالیت هستم.
این را هم بگویم که از همان سنین نوجوانی کلاس آموزشی می‌رفتم و یادم هست پانزده ساله بودم که برای نخستین بار برای یک مشتری به صورت جدی لباس طراحی کرده و دوختم. در حال حاضر نیز عضو انجمن طراحان مد و لباس استان قم هستم
استقبال پایین استفاده از لباس‌های بومی و ایرانی باید از منظر جامعه شناختی و روانشناختی مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد
گویا از تشکیل این انجمن، زمان چندان زیادی نمی‌گذرد. تأسیس انجمن طراحان مد و لباس را در زمینه معرفی و ترویج مدل‌ها مناسب لباس و پوشش چطور ارزیابی می‌کنید؟
البته همان طور که شما هم گفتید، زمان زیادی از راه اندازی این انجمن نمی‌گذرد. شاید کمی بیشتر از یک سال باشد، اما به هر صورت ایجاد چنین تشکل و انجمنی آن هم در شهر قم، به نظرم اتفاق خوبی است، هر چند که درباره خروجی برنامه‌ها و عملکرد آن هنوز زود است که قضاوت و تحلیلی داشته باشیم.
آن چه به ذهن بنده می‌رسد این که در شرایط کنونی، مدل‌ها و لباس‌هایی که طرح غربی دارند، علاقه مندان بیشتری در جامعه پیدا کرده‌اند و از آن سو، میل و گرایش به سمت استفاده از لباس‌های بومی و ایرانی تا حدی کمتر است که این مسائل باید به درستی از منظر جامعه شناختی و روانشناختی مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد تا به نتایج مشخصی در این زمینه برسیم و بتوانیم تحول مطلوبی در این باره شکل دهیم.
این که مثلاً در جامعه درباره زنان بدحجاب و یا بد پوشش صحبت می‌شود ما باید حواسمان به این نکته ظریف و در عین حال مهم باشد که خیلی از اینها ریشه‌های روانشناختی دارد و اگر ما از ریشه بتوانیم انسان‌ها را روان شناسی کنیم و رویشان کار علمی و فرهنگی انجام دهیم، خیلی از مشکلات حل شده و یا کاهش می‌یابد.
پارچه و طرح ایرانی برای بسیاری از خانواده‌ها گران تمام می‌شود
خود شما به عنوان یک فعال این عرصه، چه راهکارهایی برای مقابله با این وضعیت سراغ دارید و اساساً شیوه خودتان در طراحی مد و لباس چگونه بوده به نحوی که هم در آنها به عنصر جذابیت و سلیقه مشتری توجه شده باشد و هم این که شاخصه‌های فرهنگ ایرانی و اسلامی نیز در کارها مدنظر قرار گرفته باشد؟
در رابطه با کارهای خودم آن چه باید عرض کنم این است که همواره سعی کرده‌ام لباس‌ها را بر اساس نوع شخصیت مشتری طراحی نمایم و اگر پیشنهاد و ایده‌ای که به او می‌دهم بر این اساس باشد. به عنوان مثال برای کسی که مانتویی است، باید به اقتضای پوشش او طرح و ایده داد به طوری که هم لباس شکیل و جذابی داشته باشد و هم در عین حال با حجاب و پوشش مناسب باشد.
نکته حائز اهمیت دیگر این که ما باید به سلیقه مشتری نیز احترام بگذاریم و از سوی دیگر روان شناسی انسان‌ها را نیز بلد باشیم. بنده کوشیده‌ام از حیث روانشناختی با مشتریانم در کار هماهنگ شوم و البته با شناخت سلیقه و ذائقه آنها بهترین ایده را مطرح کنم به طوری که همان طور که شما هم گفتید هم با سلیقه او بخواند و کار جذابی باشد و هم این که به هر حال یک لباس متناسب با فرهنگ ما و پوشیده و برازنده باشد.
یک نکته دیگری که لازم دیدم متذکر شوم این است که به هر حال باید بپذیریم که بخشی از چرایی تغییر سلیقه و ذائقه مردم ریشه در تغییرات مربوط به سبک زندگی دارد، با این حال نمی‌توان از ریشه اقتصادی قضیه نیز چشم پوشید به طوری که در حال حاضر پارچه و طرح ایرانی برای بسیاری از خانواده‌ها گران تمام می‌شود و حال آن که نمونه‌های غیرایرانی ارزان‌تر است. البته شکی است که لباس غیرایرانی کیفیتش پایین‌تر است اما به هر صورت هم تنوع طرح بیشتری دارد و هم این که قیمتش در این وضعیت بازار برای مشتری به صرفه تر می‌باشد.
باید به عرف و قواعد فرهنگی توجه کنیم
بحث مد و پوشش چه جایگاهی در کلان مقوله سبک زندگی ایرانی و اسلامی دارد و به نظر شما، طراحان مد و لباس و فعالان این عرصه چگونه می‌توانند با تهاجم نرم فرهنگی، مقابله درست و هوشمندانه‌ای داشته باشند!؟
ببینید طبعاً مد و پوشش، مساله بسیار مهمی است، چرا که من معتقدم لباس و نوع پوشش، نمایشگر بخشی از شخصیت فرد است و وقتی شما به عنوان مثال وارد یک جمع غریبه می‌شوید، نخستین چیزی که از شما در نگاه دیگران مطرح می‌شود، نوع پوشش و لباس است.
و اما این که ما طراحان مد و لباس چگونه می‌توانیم با این تهاجم نرم فرهنگی مقابله کنیم، به نظرم باز هم بحث روانشناسی در این جا خیلی کلیدی است، به این معنا که بدانیم چگونه از حیث روانشناختی و اقناع بر مشتری تأثیر مناسب بگذاریم و او را قانع کنیم که در عین لباس زیبا و جذاب، چگونه کار او پوشیده و متناسب با فرهنگ ما باشد.
تلاش بنده همواره این بوده، کارهایی که انجام می‌دهم متناسب با سلیقه خانم‌های شیک پوش چه جوان و چه مسن باشد تا آنها لباس زیبا و در عین حال موقر و پوشیده داشته باشند. در حال حاضر بسیاری از لباس‌هایی که در بازار عرضه می‌شود، متأسفانه این گونه نیست به عنوان مثال مانتوهای که آستین‌های کوتاه دارند به وفور یافت می‌شود.
بارها پیش آمده که برخی خانم‌هایی پیش من آمده‌اند که مثلاً گفته‌اند که می‌خواهم مانتوی آستین کوتاه بپوشم و من از لحاظ منطقی این افراد را قانع کرده‌ام که برای داشتن یک مانتوی مناسب و موقر و زیبا باید آستین بلند و پوشیده داشته باشید که اتفاقاً این نوع پوشش بیشتر برازنده شما است.
از این رو بنای شخصی‌ام بر این بوده که در طراحی و دوخت لباس به خانم‌ها بگویم که فلان لباس را برای چه مناسبت و کجا می‌خواهید بپوشید، چه آن که به هر حال مجلس کاملاً زنانه تفاوت می‌کند با مجلس عمومی و ما باید به عرف و قواعد فرهنگی نیز توجه کنیم.
گفت و گو: یوسف شعبانعلی
