به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، دکتر محمدصالح تسخیری مدرس حقوق بین الملل دانشگاه قم گفت: حقوق بشردوستانه به چند دسته تقسیم می گردند که یکی از آن ها حقوق زبانی است.
وی افزود: حقوق زبانی در مورد کشورها و اقلیت هایی است که زبان بومی خود را دارند اما تعداد جمعیت زیادی با آن زبان ها تکلم نمی نمایند.
تسخیری خاطرنشان کرد: ماده ۲۷ میثاق حقوق مدنی می گوید می بایست حق تکلم و حق زبان برای اقلیت های بومی لحاظ و رعایت گردد.
مدرس دانشگاه قم، آنچه را که به طور کلی در مورد حقوق بشر مطرح می شود مربوط به مناسک مذهبی و حقوق زبانی اقلیت های مختلف دانست و گفت: علاوه بر اینها حراست از میراث فرهنگی کشورها نیز از دیگر شاخه های حقوق بشر است.
وی تصریح کرد: کنوانسیون تفصیلی لاهه در موضوع حراست از اموال فرهنگی در زمان مخاصمات مسلحانه می باشد؛ این کنوانسیون در سال ۱۹۵۴ به تصویب رسیده و ایران نیز در سال ۱۳۳۷ به آن پیوسته است.
تسخیری با اشاره به اینکه اموال فرهنگی در کنوانسیون لاهه عبارتند از اموال فرهنگی که برای فرهنگ یک ملت مهم به شمار می آید افزود: این اموال شامل ابنیه، مکتوبات و پناهگاه ها هستند.
مدرس دانشگاه قم بیان داشت: حراست از اموال تاریخی و تخریب آن ها حتی در دیوان بین المللی کیفری هم مورد توجه قرار گرفته است.
وی گفت: تعهد دولت تجاوزگر نسبت به اموال فرهنگی کشور مورد تهاجم یکی دیگر از حقوق بین المللی مدنی می باشد که در کنوانسیون لاهه آمده است.
تسخیری اظهار کرد: طالبان در طول چند دهه گذشته تصویری از خود به نمایش گذاشت و در چند صباحی که مجدداً روی کار آمده تصویری متفاوت را از خویش ارائه داده است.
این استاد دانشگاه با تأکید بر فرهنگی بودن رفتار طالبان عنوان داشت: طالبان عنصری بوده که از سوی آمریکا و عربستان به وجود آمده اما رفتار آن فقط بر اساس مذهب نیست؛ جنگ بین پشتون ها و فارسی زبان ها در طول تاریخ افغانستان سابقه بلندی دارد.
وی گفت: طالبان در دور جدید به قدرت رسیدن مشاوران خوبی را به کار گرفته و از خیلی از جنایات دوره اول خودشان اعلام برائت کرده اند؛ این می تواند یک چرخش مثبت از سوی این گروه باشد؛ اما اینکه پس از به قدرت رسیدن کامل چه رویه ای را در پیش خواهد گرفت محل ابهام است.
تسخیری ادامه داد: مسئولیت ناشی از جنایاتی که در طول دهه های اخیر اتفاق افتاده است، شامل دو دسته مرتبط با عاملان این جنایات و دولت افغانستان در فضای بین الملل می باشد.
وی مسئولیت بین المللی را متوجه دولت های روی کار آمده برشمرد و خاطرنشان کرد: بر اساس موازین بین المللی دولت هایی که در نتیجه مخاصمات و شورش ها روی کار می آیند مسئول موارد نقض حقوق بین المللی در جریان این مخاصمات هستند. زیرا این نقض مسئولیت ها به پیروزی و رسیدن آن ها به قدرت منتهی شده است.
