به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام والمسلمین حبیب‌الله فرحزاد در محفل عزاداری حرم مطهر بانوی کرامت با اشاره به فرازهایی از زیارتنامه اربعین که از امام صادق علیه‌السلام به ما رسیده است، اظهار کرد: یکی از صفات امام حسین علیه‌السلام این بود که در دعوت به حق عذری برای کسی باقی نگذاشته و با همه اتمام حجت کردند.

 وی با بیان اینکه یکی از علامت‌های مؤمن دعوت به حق است که اوج آن در ائمه(ع) متجلی است، گفت: امام حسین علیه السلام تا لحظه شهادت در قتلگاه حتی شمر را موعظه و نصیحت کرده و خطبه خواندند و هل من ناصر و هل من مغیث گفتند تا بلکه دل دشمنان نرم شود و هدایت شود.

استاد حوزه علمیه با بیان اینکه اگر امام(ع) می‌گوید به من آب بدهید به خاطر هدایت و شفاعت دشمنان است، گفت: این درخواست امام حسین علیه‌السلام از روی نیاز نیست بلکه برای کمک به دشمنان بود.

وی با بیان اینکه ما باید شکرگزار نعمت‌های خداوند متعال باشیم، ادامه داد: سجده شکر بعد از هر نماز مستحب مؤکد است و امام صادق علیه السلام فرمودند وقتی بنده‌ای سجده شکر بجا می‌آورد خداوند به ملائکه خود می‌گوید من به این بنده چه بدهم، ملائکه می‌گویند او را بیامرز، بهشت را به او بده و هرچه خوبی است را می‌گویند به او بده و خدا می‌گوید به او دادم و بعد که چیزی به عقل آنها نمی‌رسد، خدا می‌گوید من رحمتم را شامل حالش می‌کنم و خودم را به او نشان می‌دهم.

حجت‌الاسلام والمسلمین فرحزاد با اشاره به اینکه یکی از سیره‌های پیامبر(ص) شکرگزاری در هر حالی بوده است، گفت: پیامبر(ص) به قدری مقید به شکرگزاری و سجده شکر بودند که گاهی حتی به یاد یک نعمت می‌افتادند بلافاصله حتی از روی مرکب پایین آمده و به سجده می‌افتادند و شکرگزاری می‌کردند.

وی افزود: پیامبر(ص) نازل‌ترین مرکب‌ها که در آن زمان الاغ بوده را سوار می‌شدند، روی خاک می‌نشستند، با فقرا غذا می‌خوردند، همنشینی با فقرا و مساکین را دوست داشتند و می‌فرمودند فقرا و مساکین پادشاهان بهشت هستند؛ امروز برخی از افراد و مسئولان اگر ماشین سمند را برای جابجا کردنشان بفرستیم، سوار نمی‌شوند و برای خود کسر شأن می‌دانند.

استاد حوزه علمیه با اشاره به اینکه امام حسین علیه السلام هم مکرر درخواست آب و یاری کردند تا حدود ۳۰ نفر از بنی امیه با همین استغاثه‌ها برگشتند و به سپاه امام حسین علیه السلام پیوستند، افزود: ائمه(ع) در بحرانی‌ترین شرایط هم دست از دعوت به حق برنمی‌داشتند همانطور که امیرالمؤمنین(ع) بعد از ضربت خوردن سه وصیت مفصل داشتند که این وصیت‌ها در تاریخ ماندگار شده است.