به گزارش خبرنگارخبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین حسین ملانوری معاون تبلیغ حوزه های علمیه، در دومین کرسی نقد کتاب معاونت تبلیغ، با موضوع نقد و بررسی کتاب «روش سخنرانی دینی» نوشته وی گفت: شاید دلیل اقبال از کتاب روش سخنرانی دو چیز باشد؛ یکی اینکه کاری ابتکاری در زمان خودش بوده و دیگری عنایت امیر بیان علی علیه السلام به این کتاب با بردن آن در نزد حرم شریف این امام همام است.
وی افزود: باید از نقد کتاب هایمان خوشحال شویم؛ زیرا این نشان از اهمیت آن کتاب است.
معاون تبلیغ حوزه های علمیه، خاطرنشان کرد: در رشته تخصصی تبلیغ حدود ۲۵ سال قبل فقط دو واحد درسی برای سخنرانی دینی در سطح چهار در نظر گرفته شده بود؛ اما در حال حاضر عرصه تبلیغ علمی تر و دقیق تر تدریس می شود.
وی ادوار چاپ کتاب روش سخنرانی دینی را همراه با ویرایش و اصلاح های مختلف دانست و گفت: سعی شده با ویرایش های چندباره نقایص این کتاب به حداقل برسد.
حجت الاسلام والمسلمین ملانوری گفت: مباحث روش سخنرانی در زمان تولید این کتاب دو واحد درسی بود و الآن در رشته تبلیغ ۴۰ واحد برای این مبحث در نظر گرفته شده است.
وی پس از ایراد سخن از سوی ناقدان کتاب به پاسخ آنان پرداخت و تصریح کرد: کسی که کتاب روش سخنرانی دینی را بخواند سخنران نمی شود؛ این درحالی است که با خواندن کتاب های پرمثال نیز کسی سخنران نمی شود؛ زیرا برای سخنران شدن دانش فراوان، اخلاق اجتماعی، معنویت، استعداد ذاتی، دانش سخنرانی و تجربه و تکرار لازم است و این کتاب و کتاب های مشابه فقط می توانند زمینه ساز سخنران شدن مخاطبین خود باشند.
وی با اشاره به نبود کتاب های انسان شناسی به شکل کنونی در زمان نگارش کتاب روش سخنرانی دینی افزود: در آن زمان که من این کتاب را می نوشتم در زمینه انسان شناسی کتاب های چندانی از علمای خودمان در دسترس نبود و به همین خاطر از کتب روانشناسان استفاده کردم؛ فقط به این خاطر حداقل ۳۰ جلد کتاب مطالعه نموده ام.
حجت الاسلام والمسلمین ملانوری بیان داشت: متأسفانه این کتاب ویرایش نشده است و قطعاً دارای اشکالات ویراستاری است.
وی گفت: بر اساس اصول آموزشی و به دلیل محدودیت در تعداد صفحات کتاب درسی، مجاب شدم از آوردن مثال های زیاد اجتناب داشته باشم.
معاون تبلیغ حوزه های علمیه اظهار کرد: مخاطب این کتاب از اول طلاب رشته تخصصی تبلیغ بوده اند.
وی با تأکید بر وارد بودن اشکالات منتقدان، عنوان داشت: این اشکالات فنی، دقیق و قابل استفاده و اعمال هستند؛ هرچند که برخی از آن ها هم مانند مثال آوردن برای تمام مطالب به دلیل محدودیت های ناشی از شیوه نامه های آموزشی قابل اعمال نمی باشند.
