به گزارش خبرگزاری حوزه، پرونده شبهات کربلا، برنامه ویژه رسانه رسمی حوزه برای دهه اول ماه محرم الحرام می باشد که دو تن از کارشناسان مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی با حضور در حوزه‌نیوز به برخی شبهات عاشورا پاسخ گفتند که در این شماره به انتشار پاسخ شبهه‌ای با موضوع «تنزل قیام حسینی از شهید پرور بودن به یک جنگ عشقی-تاریخی» از سوی حجت الاسلام مصطفی محسنی خواهیم پرداخت.

یکی از شبهات ایام محرم در فضای مجازی این است که برای کاهش دادن تاثیرات قیام امام حسین علیه السلام، این قیام را از اسلوب قیام پرور و شهیدپرور به یک دوئل عشقی_تاریخی تنزل می‌دهند.

یک افسانه تاریخی به نام «افسانه ارینب» را مطرح کرده‌اند. داستان از این قرار است که در کتاب «الامامه و السیاسه»، در یک گزارش بدون سند که مولف آن معلوم نیست و بعضا به دینوری منسوب می‌کنند، داستان و ماجرای جعلی آمده است.

در این داستان یزید بن معاویه علیهما العنه، عاشق زن شوهرداری به نام ارینب می‌شود. ارینب همسر عبدالله بن سلام بود. عبدالله بن سلام کارگزار معاویه در عراق بوده است. معاویه برای برطرف کردن آرزوی پسرش یزید، عبدالله بن سلام را احضار می‌کند و پیشنهاد دامادی به عبدالله بن سلام می‌دهد، منتها به شرطی که زن خود را طلاق دهد. عبدالله بن سلام به طمع دامادی معاویه این پیشنهاد را قبول می‌کند.

عبدالله بن سلام به خواستگاری دختر معاویه می‌رود و دختر معاویه پیشنهاد خواستگاری او را قبول نمی‌کند.
عبدالله بن سلام، به اصطلاح از هر دو طرف رکب می‌خورد؛ معاویه یک نفر را به خواستگاری ارینب می‌فرستد. این خواستگار در بین راه عراق با امام حسین علیه السلام به صورت اتفاقی مواجه می‌شود و ماجرا را برای حضرت تعریف می‌کند. امام حسین علیه السلام پیشنهاد خواستگاری خود را به ارینب می‌فرستد.

ارینب بین دو خواستگار یزید بن معاویه و امام حسین علیه السلام، پیشنهاد امام را می‌پذیرد و یزید در این داستان شکست می‌خورد.
امام حسین علیه السلام عبدالله بن سلام را احضارا کرده و داستان را برای او بازگو می‌کند و به عبدالله بن سلام تاکید می‌کند که من به همسر تو نزدیک نشده‌ام و او را سه طلاقه کرده‌ام تا در اختیار تو باشد.

*پاسخ شبهه

اولا: عبدالله بن سلام در زمان خلاف عثمان از دنیا رفته است و عبدالله بن سلامی در این برهه تاریخی وجود نداشته است.

ثانیا: این داستان چه داستانی است که یزید نه در نامه‌ها، نه در اشعار، نه در خطبه‌ها و نه در مکالمات شخصی خود به آن اشاره نکرده است.

ثالثا: امام حسین علیه السلام در نامه‌ها، خطبه‌ها و دیدارهای خود به هیچ وجه در تاریخ به این مسئله اشاره نکرده است که ای مسلمانان عالم، یزید بن معاویه به خاطر یک زن مرا می‌خواهد بکشد.

رابعا: این داستان کجاست که نه سند آن مشخص است، نه در کتاب معتبری آمده است و علاوه بر این پر از مشکلات محتوایی و اشکالات تاریخی است.
بر فرض که همه اینها را قبول کنیم؛ این خود یک جوانمردی امام حسین علیه السلام است که اما می‌بیند، یک فرد قلدر حکومتی می‌خواهد با نقشه شوم همسر یک مسلمانی را از او بدزد.

اگر این ماجرا درست باشد اصلا یکی از کرامات و جوانمردی امام حسین علیه السلام است.
دشمن این داستان ضعیف را که حاوی جوانمردی امام حسین علیه السلام است را به صورت ۱۸۰ درجه وارونه جلوه می‌دهد تا بتواند از این ماجرا یک دوئل عشقی جذاب بسازد.

نتیجه‌گیری

در نتیجه با ساختن این شبهه به مردم اینگونه القا می‌کنند که اگر برای امام حسین علیه السلام عزاداری می‌کنید، حادثه کربلا به خاطر دعوای برای رسیدن به یک زن بوده است و فلسفه عزاداری و گریه شما بی‌معنی است.

بنابراین در جواب باید گفت که اولا دعوا بر سر حق و باطل دین بوده است نه به خاطر یک دوئل عشقی، ثانیا اگر همین امر بر فرض درست تلقی شود، جزو نقطه ضعف امام نیست بلکه جزو رشادت و جوانمردی امام بوده است؛ اگرچه این داستان از اساس بنا به دلایلی که گفته شد، کذب است.